De meeste toeristen komen naar Rhodos voor zon en strand en hebben  geen idee van de schat aan natuurschoon die het eiland te bieden heeft.
Rhodos is een heuvelachtig, groen en bosrijk eiland. In het gebergte (Attaviros) is de natuur nog vrij ongerept. West-Rhodos bestaat uit hele vruchtbare grond die bezaaid is met olijfboomgaarden, citrusbomen en diverse mediterrane bloemen. Het centrale gedeelte van Rhodos wordt beheest door een bergketen. Het zuidoosten is heuvelachtig met vele boomgaarden. In het zuidwesten is er ongerepte natuur met pijnbomen.
Bij het lezen van dit onderwerp krijgt u een klein idee van wat er zoal te vinden is op Rhodos.

De meest voorkomende vissoorten in de zee bij Rhodos

 Laudakia stellio (syn. Agama stellio) Nederlandse naam: Hardun of Hardoen

De hardoen (Laudakia stellio) is een hagedis uit de familie van agamen (Agamidae). De verouderde, maar nog veel gebruikte wetenschappelijke benaming is Agama stellio.
Beschrijving : De kleur van de hardoen is bruingrijs tot bijna zwart, met onregelmatige lichtere vlekken op de rug en staart, maar vooral op de kop van de mannetjes.
Op de rug bevindt zich een lichtere bandering en rijen stekelachtige knobbels, die bij oudere exemplaren vervagen. De kop is relatief groot en de schubbenrijen op de staart zijn sterk gekield en lijken op stekels. Het lichaam is sterk afgeplat en heeft een duidelijke hals. De maximalelengte is ongeveer 40 centimeter waarvan bijna de helft staart.

Algemeen : Hardoens komen in Europavoor in Griekenland, en verder in grote delen van het Midden-Oosten en Egypte. Meestal zitten ze op muren of op boomstammen. Ze zijn overdag actief als de zon schijnt, en jagen op insecten, maar eet ook bloemen en vruchten. Zoals wel meer agamen en ook leguanen kunnen hardoens communiceren door knikkende bewegingen te maken met de kop.


                Tzinzikas ...the Greek Cicada

Even voorstellen...

Tzinzikas is de Griekse naam van de zo geheten 'Cicada', wat de benaming is van deze soort insecten.
Ze behoren tot de groep insecten genaamd de Hemiptera. Hiertoe behoren alle insecten met doorborende en zuigende monddelen. Er zijn meer dan 200 soorten cicadas, waarvan de meeste bij  de familie van de Cicadidae behoren.    

Levenscyclus   

De Tzinzika leeft het grootste gedeelte van zijn leven (6-7 jaar) als larve onder de grond.
Dit staat in schril contrast met het korte leven van de Tzinzika wanneer hij uit de grond is gekropen. Hij leeft dan nog maar hooguit een paar weken. Na de bevruchting boort het vrouwtje met haar scherpe legbuis gaten in plantenstengels waarna ze deze volspuit met haar eitjes. Hierna transformeren de eitjes tot vleugelloze Tzinzika's of te wel tot larven.
Deze laten zich op de grond vallen en kruipen in de grond. Hier houden ze zich jarenlang in leven door het sap van plantenwortels te eten. Tijdens hun groei vervellen ze meerdere malen.
Als de larve groot genoeg is en niet meer groeit graaft hij zich met zijn voorpoten naar de oppervlakte en kruipt in een boomstam om daar voor de laatste keer te vervellen.
De nu volledig gevleugelde Tzinzika laat zijn larven vel achter en de cyclus begint weer opnieuw.

Gezang

Ongeveer èèn uur voor zonsopgang begint de Tzinzika met zijn gezang. Wanneer de zon opkomt staken ze hun gezang en na een tijdje beginnen ze weer langzaam op gang te komen. Tzinzika's zijn geboren zangers. Het zingen is de paringsroep van de mannetjes. De vrouwtjes zingen niet.
Elke soort heeft zijn eigen specifieke sound. Sommige grote exemplaren produceren een intens geluid van soms wel 120 decibel. (dit is ongeveer de pijngrens bij het menselijk oor)
Men is nog steeds aan het onderzoeken welke mechanismen de Tzinzika gebruikt om dit geluid te maken. De organen die het geluid produceren zijn een paar ribvormige membramen in de borst van het beestje. Door het aan-en ontspannen van bepaalde spieren ontstaat het pulserende geluid.

In de linkerkolom onder bijzondere links kunt u de Tzinzika's beluisteren.

Bron: Ik heb bovenstaand artikel vrij vertaald uit de hieronderstaande bron.

Copyright © Australian Museum, 2003
This page: http://www.amonline.net.au/factsheets/cicadas.htm

Op Rhodos zitten vele loslopende katten, hieronder het relaas van iemand die met hun lot is begaan.

Mei 2001, ik was weer terug op Rhodos. Impulsief als ik soms kan zijn wilde ik er even tussenuit en wel direct. Via het internet zoeken naar een bestemming ergens in Griekenland simpel omdat ik zo van dat land houdt. Op de tijden dat ik weg kon was alleen nog iets op Rhodos beschikbaar. Och waarom ook niet. Ik was er 15 jaar geleden ook al eens en had er veel goede herinneringen aan bewaard. Als altijd is het weer er heerlijk, ook in het vroege voorjaar. Er zal wel het een en ander veranderd zijn dacht ik toen we aan de landing begonnen. Het was al laat en dus donker. De uitbundige verlichting van Rhodos stad viel me op en deed me een beetje huiveren.  De gedachte dat de charmante aanblik van dit goddelijk eiland geheel ten prooi zou zijn gevallen aan het toerisme verontruste me. Mijn bezorgdheid bleek ongegrond. 

Het eiland Rhodos is nog steeds heerlijk en haar gelijknamige oude stad heeft nog niets van haar charme prijs gegeven. Wat is er heerlijker om op een terrasje van het Hippokratous plein een biertje te drinken of te struinen op de stadswallen, genietend van al die heerlijke uitzichten waarbij je zo lekker kan dagdromen. Echter het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Je hebt er gewoon een neus voor. Hoewel, je kunt ze niet ontwijken, ze zijn overal! De Katten van Rhodos. Op kalenders, kaarten en posters. In goed bedoelde toeristenwinkels als knuffels en in de stad, in levende lijve. Je hebt er haven katten, park katten, stads katten en echte vuilnisbak katten. Ik heb ze letterlijk op hun kop in de vuilbak zien graaien. In een nauw middeleeuws straatje zag ik een vrouwtje met wat zakjes richting afvalbak lopen. Ze werd daarbij op de hielen gevolgd door een rood-witte kater. Zodra ze het in de afvalbak had gedeponeerd sprong mijnheer erin. Er zal vast nog wel iets voor mij inzitten zou hij hebben gedacht. 

 

 

meer lezen

Attaviros Berg                

Het is de hoogste berg op Rhodos (1215 m.). Rond het dorp Embona aan de voet ervan, is de berg groen van de pijnbomen en de wijngaarden, terwijl de berg zelf kaal en rotsig is.