Ik ben Christina, en gebruik soms ook wel de schuilnaam riskja.
Ik ben een vrouw en woon in Alkmaar (Nederland) en mijn beroep is Bejaardenverzorgster.
Ik ben geboren op 29/01/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: zwemmen ,knutselen.fietsen.fotograveren,.
Ik ga elk jaar naar Frankrijk naar Normandie heb daar twee kleine caravannetjes staan op het platteland en daar geniet ik zo van die rust en stilte om mij heen ik fotograveer dan veel ga met mijn 45 km autootje op pad die ik zelf naar Frankrijk heb gerede
Vandaag is de dag hij komt maar één keer Morgen dan is het, Vandaag al niet meer, niet zeuren geniet van het leven, het mag maar doe het vandaag Want Vandaag is de dag.
Het zoontje van de dokter laat zijn vriendjes de praktijkkamer van zijn vader zien. Met grote ogen kijken de jongens naar het skelet. "Hoe komt je vader daar aan?" "Ik denk dat het zijn eerste patiënt was".
Moeder Wat was ik voor jou? Ik wou dat het je me kon zeggen Waarin viel ik tegen, waarmee was je blij? Begreep je mijn dromen, begreep ik de jouwe? Ik gaf alles, wanneer je me dat nog eens zei
Je leven was zorgelijk, ik begreep het pas later Je maakte veel uren, in een moeizame dag en zei niet wat er met pijn in je omging Je deed wat je doen moest met een hartelijke lach
Je was puur een stille, Bewaarde van binnen een schat aan emoties, aan warmte en gevoel. Nooit zei ik dat ik zoveel van je hield Mam, daar denk ik vaak aan,als je snapt wat ik bedoel
We waren met praten een beetje verlegen de tijd was zo anders als nu, Waar dacht je soms aan wanneer je me zingend en lachend als een blad in de wind door het leven zag gaan?
Je maakte je zorgen ik was niet zo huishoudelijk Je keek me soms aan in verwondering en pijn Misschien had je het liefst mee willen zingen, om nog eens jong en probleemloos te zijn
Wat was ik voor jou? Ik wou dat je het me kon zeggen Ik hoop van heel veel, in wat ik zei, wat ik deed Als ik je bezeerde was het nimmer met opzet Mam, jij was een Moeder die ik nimmer vergeet.
Hier sta je dan hopeloos en alleen, Je weet dat je nergens meer naartoe kan, Er is niemand om je heen Die je kan horen of zien. Je weet dat je zo het leven verlaat. Al die soldaten een stuk of tien En 1 die met een geweer klaar staat. En dan een schot Dat had je wel verwacht. Dit was je lot Dat je al die tijd al opwacht. Al die mensen Verzetten zich tot het einde. Soldaten kennen geen grenzen Dus de verzetters kunnen de dood niet vermijden.
Mijn zoon was gisteren jarig, hij werd acht jaar oud , mijn schat. Hij vroeg aan mij een vlieger en die heeft hij ook gehad Maar zijn bal , zijn fiets, zijn treinennee daar keek hij niet naar om Want zijn vlieger waszijn alles alleen wist ik niet waarom
En toen op zekere morgen zei hij: vader ga je mee De wind die is nu gunstig dus ik neem mijn vlieger mee In zijn ene hand zijn vlieger in de andere een brief Ik kon hem niet begrijpen maar toen zei mijn zoontje lief
Ik heb hier een brief voor mijn moeder, die hoog in de hemel is. Deze brief bind ik vast aan mijn vlieger, tot zij hem ontvangt, zij die ik mis
Als ze zo groot zijn als een vierduit de knoppen van een linde, dan is de lente weer in het land dat kunnen we nooit verhinderen. De zon begint wat meer te schijnen het wordt dan weer wat warmer de bollen staan in volle bloei en de sneeuwklokjes verarmen
Daarna komt de zomer zo gaat dat in dit land. Soms met zeer veel warmte en dan liggen aan het strand En dan is het weer herfst met zijn stormen en de regen en soms in oktober al de eerste sneeuw al op de wegen
Dan volgt altijd de winter we stappen dan weer op het ijs en duizende gaan weer skiën maken daarvoor een verre reis Maar veel mensen zouden willen dat het altijd zomer zou zijn want zij vinden die warmte zo heerlijk, zo fijn
Maar deze vier seizoenen dat vergeten wij zo gauw die horen in dit land zowel de warmte en de kou Maar waar wij wel voor kunnen zorgen (al gaat dat soms met pijn) dat is menselijke warmte dan zal het altijd ``zomer`` zijn!
Een heel oud echtpaar ging naar bed, op het nachtkastje twee bekers met tanden. Vol liefde keek de man naar zijn vrouw en streelde haar rimpelige handen
Hij zei: `al meer dan vijftig jaar zijn we gelukkig meid. Geloof me als ik zeg: ik wil je voor geen miljoen meer kwijt ´Dat weet ik jongen, zei de vrouw, ook jij bent niet te koop . Ook niet voor twee miljoen en dat is een hele hoop!
Ze lagen daar samen op de rand van hun leven. Twee mensen die elkaar zoveel hadden gegeven. Ze zeiden `welterusten, hoor´, hij gaf haar een zoen. Zij fluisterde: is de deur op slot?,er ligt hier voor drie miljoen!!`
Nederlanders zijn echte dropveters. Nergens ter wereld wordt er zoveel drop gegeten als hier. Sterker nog , in het buitenland is drop vaak niet te koop , tot groot verdriet van veel Nederlandse emigranten. De Amsterdamse `` drop of the month club`` heeft daar iets op gevonden. De vereniging stuurt iedere maand een zending drop naar vele leden over de grens.
In eigen land hoeven we gelukkig maar naar de supermarkt of drogist. En dat doen we dan ook in groten getale. De gezamenlijke dropconsumptie bedraagt hier zo`n 30 miljoen kilo per jaar, Waarschijnlijk danken we onze dropverslaving aan de Nederlandse zeevaarders. Ze brachten van hun verre reizen naar Ned-Indië zoethoutwortel mee, het belangrijkste ingrediënt van drop.
Zoethoutwortel heeft als eigenschap dat het slijm oplost, waardoor dit snoepgoed ook wel eens gebruikt wordt als medicijn. Te veel drop kan echter weer tot een verhoogde bloeddruk leiden.
Ik ben Christina, en gebruik soms ook wel de schuilnaam riskja.
.
...
.jpg)
.....
