fietsen, computeren, vrijwilligerswerk, familieonderzoek en lezen zijn de dingen die me bezighouden
01-05-2007
Scherpenheuvel
Vandaag rijd ik van Scherpenheuvel naar huis, dat zal zo'n 62 km worden. Vroeger reed ik de hele toer heen en terug maar 2 jaar geleden kreeg ik onderweg hevige krampen in mijn dijbenen aan de binnenkant. Gelukkig waren we bijna in Scherpenheuvel maar met veel moeite en pijn ben ik het laatste stuk toch nog kunnen oprijden. Mijn man is toen met mij naar de Rode Kruistent gegaan (ik gestrompeld) en daar werd ik goed verzorgd. Ik voelde mijn een coureur die door zijn verzorger gemasseerd werd. Na het middagmaal hebben we nog even rondgewandeld, kaarsje gebrand... de dingen die men daar doet. Ik ben mee terug vertrokkne met de groep maar na een tiental km kreeg ik weer zo'n hevig kramp dat ik van mijn fiets moest. Het was verschrikkelijk, ik wist niet hoe ik moest staan of gaan. Mijn man werd opgebeld en die is me dan komen halen, hij was de bezemwagen ;-) Ik was wel erg teleurgesteld dat ik de rit niet kon uitrijden. Onderweg toen, ik in de auto zat, was het weer hetzelfde. Uit de auto gesukkeld en aan de kant van de baan heeft mijn ventje mijn dijbenen gemasseerd. De mensen die ons voorbijreden zullen er wat van gedacht hebben. Vorig jaar ben ik niet meegereden, het was toen echt slecht weer. Onze zoon die pas een nieuwe fiets gekocht had is wel meegereden. Op de terugweg kreeg hij platte band en omdat het zo'n rotweerwas werd de 'bezemwagen' opgebeld. Met onze GPS konden we gemakkelijk de plaats vinden waar de groep stond te wachten. Zoon was erg teleurgesteld.
Vandaag is het weer zover. Manlief zou mee vertrekken met de groep, ik met de auto met mijn fiets en nog een fiets van iemand anders, die ook met mij zal meerijden. Toen ik hier wat zat te surfen hoorde ik de voordeur opengaan. Mijn man was teruggekomen, ze reden veel te snel (21km/u en dat met tegenwind) en dat kon hij niet aan. Hij wou niet tot last zijn van de groep en is teruggekeerd. Tegen 10u vertrekken wij met de auto en de fietsen en ik hoop dat ik de terugrit kan uitrijden zonder vredelijke krampen. Wordt vervolgd...
Gisteren, zondag, ben ik samen met mijn zoon gaan fietsen. Langs het Albertkanaal en dan via knooppunt 29 - 25 en dan richting 23. Maar... toen we bijna aan de Turnhoutsebaan kwamen had mijn zoon een platte band. Geen plakgerief bij, geen reserve binnenband... (we zouden toch maar een kort ritje maken. Dus manlief gebeld en hij kwam de fiets ophalen, moest eerst nog wel het fietsrek op de trekhaak zetten. Enfin, het weer was niet denderend en het regende... Na een tijdje kwam onze 'fiets-hulp'. Zoonlief wou nog verder fietsen met mijn fiets. Toen hij thuiskwam nam hij zijn (spreekwijzelijke) hoed voor me af. Mijn fiets vind hij véél te zwaar! Hij heeft nu wel eerbied voor mij als ik hem probeer te volgen tegen 22 à 23 km per uur, wat ik niet erg lang kan volhouden. Thuisgekomen werd de band geplakt en als reserveband in zijn fietstasje gestopt. Nieuwe binnenband werd gelegd en vanavond gaan we een nieuwe buitenband halen, want die was ook kapot!
Gisteren zijn we (mijnman en ik) weer terug op onze fiets gestapt. Geen grote rit maar een toertje in de buurt. Door Schoten - Koningshof en langs Iepenburg. Verder naar 's Gravenwezel en terug door Koningshof.We probeerden zo dicht mogelijk langs de baan naar Schoten-vaart te blijven en zo kwamen we op wegen waar we nog nooit geweest waren. Aan de brug over de vaart gereden en terug huiswaarts, steeds langs de vaart. In totaal 23 km gereden en ik was echt moe...
Maar vandaag reed ook onze zoon mee. We reden naar het Peerdsbos, langs de Miksebaan naar Sana de Mick en dan richting knooppunt 40. Toen we rechtsaf moest zijn wij links gereden en kwamen we langs Rommersheide. Daarna reden we langs de HST-lijn tot we onder de brug konden rijden en kwamen we langs de E10-hoeve. We reden verder naar De Groene Linde en volgend de dreef tot aan De Merel en sloegen dan af naar de vaart, die we steeds volgden . Via de achterkant van het Park van Schoten kwamen we weer thuis. Vandaag 38 km gereden en ik was bijlange niet zo moe als gisteren en het rijden ging vlotjes.
Eindelijk heb ik mijn man kunnen overhalen om met Nordic Walking te starten. Hij wandelt niet zo graag omdat hij veel last heeft van zijn enkels. Hij heeft nu een soort steunkous (enkelkous) en nu heeft hij minder last van zijn enkels. Onlangs hebben we dus nordic-walking-poles gekocht en zijn op eigen houtje gestart met wandelen. Ik wil graag een initiatiecursus volgen maar de meesten zijn volzet of te ver weg. De techniek opgezocht op het net en we proberen de aanwijzigingen te volgen. We proberen om 3 keer per week te gaan wandelen en zijn gestart met een halfuurtje. Vanmiddag gaan we weer op pad.
als ik hem probeer te volgen tegen 22 à 23 km per uur, wat ik niet erg lang kan volhouden.
