Wintermijmering

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Wat is het dat mij mijm’ren doet

en wat weemoedig maakt?

Is ’t om een blad dat loslaat

voor één enkel zuchtje wind

om tussen ’t goud-bruin herfsttapijt

zijn ultieme rust te vinden?

Is ’t het stormgeweld

met zware regens, bliksemflitsen

en haast tomeloze kracht

in loodgrijs wolkendek gevat?

Is’t het verlangen

naar voorbije lentes, fris en groen,

of naar zonnewarme zomers

zo ver – slechts een herinnering?

Toch hoop ik dat de winter,

hoe donker ook en guur en koud

mij niet weerhouden zal te dromen

van steeds weer een nieuwe lente,

weer een nieuwe zomer enzovoort…

rob