Loflied op de pot
Hoogedele pot,o roem van alle tijden
Ik wil op dit uur,aan jou mijn dichtkunsten wijden
Ik wed,dat jij,trouw aan je plichten
Zo enig druk wist te verlichten
En was de nood soms hoog gestegen
Jij was tot redding steeds genegen
Het is bekend,hoe jij zonder te klagen
Ons altid edelmoedig hebt gedragen
Hoe gelen,bruinen,zwarten,blonde,bij u immer verlossing vonden
Helaas, ik weet,schoonste pot van alle potten
Dat men zo vaak met lou gaat spotten
Onmisbaar stuk van huiselijk leven
Wil ons dit euvel,toch vergeven
Och,dat het mensendom op deze aarde
je respecteerde,naar waarde
O machtige held,nooit uitgestreden,
hoe roemrijk is jouw verleden
Je was ons voor,in krijgskunst en in listen
Explosies heb jij meegemaakt,voor wij van buskruid wisten
Een trommel vuur had je reeds opgevangen
Toen wij nog pijl en boog aan het lichaam hadden hangen
En toen wij gifgassen hadden uitgevonden
wist jij,m'n pot,dat die reeds lang bestonden
Men gebruikte jou steeds vol vertrouwen
De vreemste dingen kreeg jij te aanschouwen
Want armen en rijken
lieten jou hun achterwerk bekijken
Je zag ze groot,je zag ze klein,van vorsten en vorstinnen
Je zag ze met een steenpuist,ja zelfs van negerinnen
En of zo'n gezicht nu zag,geheel en al verschrompeld
Je bleef steeds jezelf,jij werd nooit overrompeld
Helaas kreeg je van alle naties
Als dank,steeds stank voor je prestaties
Och,dat het gammele nageslacht,
hierin nog eens verandering bracht
Maar toch,ga zo voort,draag willig steeds je lasten
En val niet om,als wij in het donker naar jou tasten
Dan kan het zijn dat jij,in betere dagen
nog tot ridder wordt geslagen
|
