1. ALCOHOL.

1.1 Ethyl alcohol.

1.1.1 Historiek.

Ethyl alcohol is de drinkbare vorm van alcohol. Methyl alcohol of brandalcohol is een niet drinkbare variant. Het is een gevaarlijke substantie die na het drinken in het lichaam onder andere wordt omgezet in formal dehyde dat blindheid veroorzaakt.

Het is niet juist geweten wanneer alcohol precies werd ontdekt. Wanneer de basisstoffen suiker en water en een zekere warmtegraad (voor een gistingsproces) aanwezig zijn, kan alcohol geproduceerd worden. Volgens paleontologen zijn deze stoffen reeds meer dan 200 miljoen jaar aanwezig op onze aarde. Mee of mede  een drank op basis van honing, is zeer waarschijnlijk de oudst gekende alcoholische drank. Het gebruik dateert van 8000 jaar voor Christus. Rond 6400 voor Christus waren bier en bessenwijn reeds gekend. Op kleitabletten van ongeveer 6000 voor Christus, gevonden in de Nijldelta, stonden recepten voor het bereiden van alcoholische dranken. In 2225 voor Christus vaardigde koning Hammurabi van Babylon de eerste drankwet uit, waarin het gebruik werd geregeld.

Wijn was in de oudheid de overheersende alcoholische drank. Wijn was zeer populair in de Griekse periode rond 700 voor Christus, in de Dionysos-cultus. In de latere Romeinse periode kende wijn een populariteit in de Bacchus-cultus. Ook in bijbelse verhalen komt wijn regelmatig voor. Christus veranderde zelfs water in wijn. Wijn symboliseert tevens het bloed van Christus. In de tijd van de Romeinse keizers kende wijn een zwaar misbruik wat trouwens heeft bijgedragen tot de ondergang van het Romeinse Rijk. Onder keizer Karel de Grote (768-814) werd de wijnbouw gestimuleerd. Rond 800-900 na Christus, ontdekten de Arabieren dat de roeswekkende stof in wijn gedestilleerd en dus ook geconcentreerd kon worden. De verkregen brandende wijn of brandewijn noemden zij al-cohol", dit wil zeggen het fijnste, het zuiverste of de geest.

Doorheen de geschiedenis zien wij dat alcohol overal ter wereld zijn weg heeft gevonden. Het werd tevens gebruikt als verdovingsmiddel bij operaties. Dat alcoholgebruik en alcoholverslaving een gevaar vormden voor de maatschappij (criminaliteit, armoede, corruptie, ziekten en ongevallen) werd in de Verenigde Staten van Amerika begin 1920 duidelijk gesteld door de prohibitiewet of de drooglegging. Dit duurde slechts tot 1933. Het gebruik kon niet gestopt worden. Momenteel is alcoholgebruik, -misbruik en -verslaving een wereldwijd fenomeen.

1.1.2 Ontstaan en voorkomen.

Alcohol ontstaat door gisting van natuurlijke suikers die in granen, fruit en andere gewassen aanwezig zijn met water en waarbij een bepaalde warmtegraad moet aanwezig zijn. Door het gistingsproces worden de suikers omgezet in alcohol. Alcohol wordt ook synthetisch geproduceerd voor industriële doeleinden.

In het geval van wijn worden de druiven geplet. Door gisting worden de suikers in de druiven omgezet in alcohol waarbij ook koolzuurgas vrijkomt. Rode wijn ontstaat uit blauwe druiven die samen met de schillen 10 tot 15 dagen hebben gegist.

Rosé wijn ontstaat uit blauwe druiven waarvan men de schillen 12 tot 24 uur met het sap heeft laten meegisten. Witte wijn ontstaat door gisting zonder de schillen erbij.

Bier wordt verkregen door mout van gerst samen met water, biergist en hop te laten gisten. Onder mout verstaat men het graan waarvan het kiemen kunstmatig begonnen is en dan plotseling beëindigd wordt (de groeikrachten komen dan vrij waarop de gisting optimaal kan verlopen) waarna de kiemen worden verwijderd.

Cognac wordt gedestilleerd uit wijn en gedurende langere tijd bewaard in eikenhouten vaten. Jenever en Gin zijn gedestilleerd uit granen alsook jeneverbessen. Whisky is gedestilleerd uit een vergist beslag van rogge en gerstemout, waarna het aroma ontstaat door langdurige opslag in houten vaten die van binnen verkoold zijn. Rum wordt verkregen door destillatie van suikerrietmelasse. Wodka wordt gedestilleerd uit aardappelen.

De alcoholsoort die wordt gebruikt voor de consumptie is ethylalcohol (ethanol). In pure vorm is dit een reukloze en smaakloze vloeistof. Wij kennen verschillende alcoholische dranken zoals bier, wijn, aperitief en sterke drank. Alcohol wordt ook gebruikt bij het bereiden van bepaalde gerechten. Het wordt ook aangetroffen in snoepjes zoals pralines.

1.1.3 Gebruik.

In het verleden werd alcohol gebruikt als een verdovend middel bij lichte (chirurgische) ingrepen. Alhoewel alcohol wordt niet meer voor deze doeleinden gebruikt omwille van de neveneffecten en ook omwille van het feit dat er een grote dosis alcohol nodig was om tot de gewenst verdovingsgraad te komen. Daar deze grote dosis niet goed controleerbaar is kan dit eventueel leiden tot een gevaarlijke daling van het ademhalingsritme.

Alcohol is in zijn zuivere vorm een kleurloze vloeistof en wordt in de meeste gevallen gedronken. Alcohol wordt vlug in het bloed opgenomen via de dunne darm, minder vlug via de maag en de dikke darm. De absorbtiegraad hangt af van het alcoholgehalte in de drank en ook als er voedsel in de maag aanwezig is. Er wordt aangenomen dat melk nuttig kan zijn om bij een alcohol overdosis de alcohol te verdunnen in de maag maar eens de alcohol is doorgedrongen in de bloedbaan kan niets nog de alcohol verdunnen. Bij een gemiddelde volwassene wordt aangenomen dat het lichaam 10 ml zuivere alcohol afbreekt per uur. Dit is echter sterk onderhevig aan de aard van het gebruikte product, de toestand van de gebruiker, de grootte van de lever, de opgebouwde tolerantie en het zou tevens genetisch bepalend kunnen zijn.

Het gebruik is wereldomvattend. Het wordt vaak gebruikt in een sociale context. Er wordt gedronken op iemands geluk, op het verlies of overwinning van de club, op iemands gezondheid, bij verjaardagen, op huwelijken, op geboorten, bij overlijden, bij bevorderingen, tijdens het uitgaan, bij verdriet, enz. Soms wordt alcohol in kleine hoeveelheden verwerkt in voedingswaren (in cakes of bij het flamberen)

Alcohol is een legale drug waarbij echter een aantal beperkingen gelden in het gebruik. Zo mag men niet bedronken in het openbaar rondlopen of een voertuig besturen. Er mag in drankgelegenheden geen alcohol geschonken worden aan jongeren beneden de 16 jaar.

1.1.4 Effecten.

De hoofdwerking van alcohol is verdovend, hoewel kleine dosissen als stimulerend kunnen ervaren worden. De werkingsduur is 2 tot 4 uur doch afhankelijk van de ingenomen hoeveelheden kan dit langer duren. Bij gebruik treden volgende effecten op:

• Opwekkend gevoel bij lage dosis.(bepaalde remmingen vallen weg)
• Slaperige, verdovende werking bij hogere dosissen.
• Euforisch maar ook soms droevig gevoel.
• Ongeremdheid.
• Men wordt luidruchtiger.
• Men durft meer doen en zeggen.
• Vermindering van angstgevoelens.
• Men toont vlugger zijn emoties, men is vlugger sentimenteel.
• De één wordt stil terwijl de andere gaat bekvechten.
• Kleine pupillen.qHet oogwit heeft een rode verkleuring.
• Het gelaat loop rood aan en is wat opgezwollen.
• Door de verlammende werking van alcohol op het zenuwstelsel heeft de gebruiker een verwarmend gevoel. De koude van de buitenwereld wordt niet meer gevoeld.
• Spraakstoornissen, onsamenhangende spraak, spreken met een dubbelslaande tong. Bij hoge dosissen wordt het spreken steeds moeilijker tot zelfs onmogelijk.
• Braakneigingen.
• Papperige mond.
• Dorst.
• Bewegingsstoornissen.
• Coördinatiestoornissen.
• Geheugenstoornissen.
• Verlies van besef van tijd en ruimte.
• Zweten.
• Seksuele stimulans doch door de verdovende werking wordt het moeilijker om te vrijen.
• Agressief gedrag is mogelijk, vooral bij gebruik van sterke alcoholische dranken.

Bij zeer hoge dosissen kan bewusteloosheid optreden met coma en zelfs de dood tot gevolg. Na de uitwerking is men vaak misselijk en heeft men hoofdpijn. Dit noemt men de kater. Dit zijn de hersenen die zich herstellen na de ontregeling door de alcohol. Veelvuldig en chronisch alcoholgebruik kan leiden tot een geestelijke en lichamelijke afhankelijkheid. In het gebruik is er tolerantie waardoor hogere dosissen nodig zijn om dezelfde roeseffecten te ervaren. De dood door overdosis is mogelijk. Door het drinken van koffie gaat het dronken gevoel niet weg en wordt de alcohol niet afgebroken, het helpt enkel om wakker te blijven.

Chronisch alcohol gebruik produceert in het lichaam een verhoogde capaciteit om deze drug te metaboliseren. Wanneer de lever vlugger een ingenomen dosis metaboliseert en de verzadiging in de bloedbaan is nog niet bereikt dan spreekt men van metabolische tolerantie. De gewenste effecten zullen niet ervaren worden. Naast deze metabolische tolerantie ontwikkelt het lichaam een andere tolerantie waarbij de hersenen minder gevoelig worden voor de drug.

Psychologische afhankelijkheid kan reeds voorkomen bij regelmatig alcohol gebruik, ongeacht de dagelijkse hoeveelheid die gebruikt wordt. Het kan ook voorkomen bij onregelmatige alcoholgebruikers die alcohol alleen onder bepaalde omstandigheden gebruiken, vooral tijdens sociale happenings. Deze vorm van afhankelijkheid doet de gebruiker sterk verlangen naar de psychologische effecten die de drug bij de gebruiker veroorzaakt en is eer niet dosis gebonden.

Alcohol versterkt de werking van slaapmiddelen en een dergelijke combinatie kan dodelijk zijn.

1.1.5 De onthoudingsverschijnselen.

De onthoudingsverschijnselen uiten zijn meestal in 3 fazen. De eerste fase kan zich reeds enkele uren na het laatste gebruik manifesteren. De tweede fase uit zich na ongeveer 24 uur. In de derde fase belandt de gebruiker in een staat die delirium tremens wordt genoemd. In deze fase kan de gebruiker visioenen krijgen, kan hij hallucinaties of illusies ervaren en kan hij ook het bugs effect meemaken, dit is het gevoel hebben alsof er beestjes onder de huid kruipen.

De voornaamste onthoudingsverschijnselen zijn:

• Drang om te gebruiken.(fase 1)
• Angst. .(fase 1)
• Onrust. .(fase 1)
• Beven. .(fase 1)
• Slaapstoornissen. .(fase 2)
• Misselijkheid. .(fase 2)
• Transpireren; (fase 2)
• Verwarring; .(fase 2)

6.1.6 Chronisch alcoholgebruik.

Al de hieronder vermelde effecten ervaart de gebruiker in de derde fase van onthouding.

• Delirium tremens. Dit is een alcoholpsychose die wordt gekenmerkt door angst, rusteloosheid, verhoogde lichaamstemperatuur, verhoogde hartslag en bloeddruk, slapeloosheid, verwarring, visuele hallucinaties, soms gewelddadigheid.
• Depressies.
• Achtervolgingswaanzin.
• Prikkelbaarheid.
• Infecties door vitaminetekorten.
• Huidproblemen.
• Seksuele impotentie.
• Leverziekten.
• Afwijkingen aan hart- en bloedvaten.
• Schade aan hersencellen.
• Geheugenstoornissen en black outs.
• Illusies en hallucinaties.

Alcoholisten hebben vaak een verlaagd gehalte van het mannelijk hormoon testosteron en een verhoogd gehalte aan vrouwelijke geslachtshormonen in het bloed. Een gevolg hiervan is dat het mannenlichaam gaat vervrouwelijken. De testikels kunnen verschrompelen, er kan borstvorming optreden en uitval van de geslachtsbeharing is mogelijk. Bij overmatig veel drinken kan er spierweefsel afsterven. De sperma-afwijkingen bij chronische alcoholisten zijn vaak onomkeerbaar, ook na onthouding.

1.1.7 Het Foetaal Alcohol Syndroom. (F.A.S.).

Alcoholgebruik door zwangere vrouwen kan gevaren inhouden voor de foetus. Dit kan zelfs leiden tot miskramen. In dit verband bestaat ook het Foetaal Alcohol Syndroom (FAS), dat in 1973 door Jones werd beschreven. Dit houdt in dat baby's van vrouwelijke alcoholisten afwijkingen kunnen vertonen zoals:

qGroeivertraging.

qTe laag gewicht bij de geboorte.

qTe kleine schedelomvang, hersenafwijkingen, aandoeningen aan het centraal zenuwstelsel waardoor neurologische, intellectuele en/of gedragsstoornissen  kunnen optreden.

qAfwijkingen zoals lage haargrens, te korte lidspleet van de ogen, platte neus, vervormd uitwendig oor, te weinig ontwikkelde bovenkaak, smalle dunne bovenlip.

qAfwijkingen aan de ledematen, verminderde beweeglijkheid van de gewrichten, korte nagels, problemen aan hart en nieren, afwijking aan de uiterlijke geslachtsorganen.

qFAS-baby's zijn ook rusteloos, hebben een nerveus en schrikachtig gedrag en ook een overmatige reflexactiviteit

15-02-2023 om 11:39 geschreven door Ronny Desnyder

HOOFDSTUK 1 -- INLEIDING.

1. Waar ligt de grens tussen “drug” en “niet drug”?

Deze grens is zeer moeilijk te trekken omdat een onderscheid al te vaak steunt op traditioneel vastgelegde ideeën of wetgevingen. Het enige dat mijns inziens kan gedaan worden is dan ook dieper ingaan op de effecten en de gevaren van het gebruik van iedere drug in het bijzonder. Elke drug is uniek in zijn werking en de werking van elke drug is afhankelijk van heel wat factoren. Een voorbeeld hiervan is de rol die farmacon hierbij speelt. Dit woord is afgeleid van het Griekse Pharmacon wat zowel vergift als medicijn betekent. Farmacon is een biologisch actieve stof in het menselijk lichaam die de afbraak of de verwerking van bepaalde stoffen in het lichaam regelt. Het hangt immers af van de chemische samenstelling en de moleculaire structuur van een product wat er in het lichaam met dit product juist gaat gebeuren. Sommige stoffen worden bijvoorbeeld pas werkzaam als ze in het lichaam scheikundig worden omgezet in een andere stof. Andere stoffen verliezen juist hun kracht als ze worden omgezet. Hiervoor speelt onder andere farmacon een belangrijke rol. In het veranderingsproces is ook de lever zeer belangrijk.

2. Wat zijn drugs?

De oorsprong van het woord is onbekend alhoewel varianten van het woord in verschillende moderne talen opduiken. Er is geen precieze definitie die de term drugs, een complexe waaier van functies van bepaalde substanties kan omschrijven. Zo zijn er ook verschillende stoffen of producten die oorspronkelijk niet als drug werden geproduceerd maar die door hun misbruik onder bepaalde omstandigheden als drug kunnen gebruikt worden. Men denkt hier vooral aan het gebruik van bepaalde planten, het snuiven van vluchtige solventen, verfverdunners en/of andere oplosmiddelen.

2.1 Medici zouden het begrip “drugs” waarschijnlijk als volgt omschrijven:

“Elke substantie die als medicijn gebruikt wordt in of bij de behandeling van een vastgestelde fysiologische ziekte.”

Deze omschrijving vermeldt echter niet de substanties die niet voor medische doeleinden worden gebruikt.

2.2 In 1982 heeft de “Wereld Gezondheidsorganisatie” (W.H.O.), een definitie gegeven voor het begrip drug in de breedste zin van het woord namelijk:

“Het is iedere chemische structuur of samenstelling van structuren, anders dan deze die nodig zijn om het in stand houden van een normale gezondheid en waarvan de toediening de biologische functie of mogelijke structuur beïnvloedt of verandert.”

Wat er echter in deze definitie opvalt is het feit dat er met geen woord gerept wordt over de tolerantie en de afhankelijkheid die deze producten kunnen veroorzaken.

Enkele andere interessante definities zijn:

2.3 Volgens David Stockley” in zijn boek “Drug Warning”:

“Een drug is elke substantie die een wijziging teweeg brengt in de fysische en psychische functies van het lichaam. De gebruiker gaat zijn lichaam op een andere manier ervaren.”

2.4 Volgens de cursus van de BOB:

“Drugs zijn stoffen die illegaal als genotmiddel worden misbruikt, en die eens opgenomen in het levend organisme van het menselijk lichaam de geestelijke en lichamelijke functies gaat beïnvloeden.”

Met de term onwettig wordt bedoeld ofwel onwettig ofwel op een niet normale wijze.

2.5 Volgens H. Van Epen in zijn boek “Drugverslaving en alcoholisme”:

“Het zijn stoffen die een invloed hebben op het menselijke bewustzijn en om die reden gebruikt worden.”

2.6 Volgens W.H. Stokroos in zijn map ten behoeve van voorlichting aan groepen:

“Drugs zijn verdovende, opwekkende en bewustzijnsverruimende (bewustzijnsveranderende) middelen die het lichamelijke en geestelijke functioneren van de mens beïnvloeden.”

“Drugs” is een verzamelnaam voor allerlei stoffen zoals geneesmiddelen, genotmiddelen of legale drugs, illegale drugs.

2.7 Volgens de Jongeren Advies Centra (JAC’s):

“Drugs zijn stoffen die door hun werking op de hersenen psychische veranderingen teweeg brengen waardoor de mens zichzelf en zijn omgeving op een andere wijze gaat beleven en dit als aangenaam of nuttig ervaart. Hierin kunnen wij 3 grote groepen onderscheiden:

q  Dempende middelen.

q  Kickmiddelen.

q  Tripmiddelen”.

2.8 Volgens de federatie van instellingen voor drugs en alcohol:

“Drugs zijn middelen waarvan het niet medisch gebruik bij de wet verboden is. Drugs zijn middelen die als voornaamste werking hebben de beïnvloeding van het bewustzijn.”

2.9 Volgens de voormalige rijkswacht in haar brochure “Drugs, een informatie voor ouders en opvoeders”:

“Drugs zijn producten, enkelvoudig of samengesteld, die worden genomen zonder ernstige reden, om de gevoelens, de waarneming, de gedragingen, het bewustzijn te veranderen en die onmiddellijk of na langere termijn nadeel berokkenen aan het individu of de gemeenschap.”

2.10 Volgens de Drug Enforcement Administration (D.E.A.):

“Een drug is een substantie die wijzigingen veroorzaakt in de structuur of de functies van het levende organisme.”

Uit voorgaande definities blijkt dus dat het zeer moeilijk is om aan drugs een sluitende omschrijving te geven. De diverse stoffen zijn zodanig complex dat men in feite iedere stof apart zou moeten bekijken en bestuderen teneinde aan die ene stof een definitie toe te kennen. We kunnen wel op een rijtje zetten welke bestanddelen de definitie zekerlijk zou moeten bevatten:

q  Het zijn enkelvoudige of samengestelde stoffen.

Dit zijn stoffen die zowel in de natuur gevonden worden of die vervaardigd worden in het (illegale) laboratorium. Dergelijke stoffen kunnen vast, vloeibaar of gasvormig zijn.

q  Die in het organisme worden opgenomen.

Er zijn verschillende vormen van opname zoals het eten, het drinken, het slikken, het roken, het spuiten, het snuiven, etc.

q  Die een verandering teweeg brengen in de functies van het organisme.

Dit kan zich zowel afspelen op psychisch als fysisch vlak of op beiden. Men gaat bijvoorbeeld een snellere hartslag krijgen bij het innemen van een stof, men gaat anders denken en/of reageren.

q  Die worden genomen om een bepaalde beleving te ervaren.

Meestal is dit de reden waarom de gebruiker naar die middelen grijpt. Het is niet om medische redenen maar eerder om een vorm van genot te verkrijgen.

q  Waarvan de werking verdovend, stimulerend of bewustzijnsverruimend is. Het kan ook een samenwerking zijn, bijvoorbeeld en verdovend en stimulerend of en stimulerend en bewustzijnsverruimend.

q  Waarbij het gebruik tot zelfs misbruik kan leiden en schade kan veroorzaken bij de gebruiker.

3. Historiek van het druggebruik.

Drugs zijn er steeds geweest en zullen er waarschijnlijk ook altijd zijn. Drugs worden reeds sinds de eerste gekende beschavingen gebruikt.

Waarschijnlijk is alcohol de eerst ontdekte drug. Wanneer precies alcohol ontdekt werd is niet geweten. Wanneer de basisstoffen, suiker, water, gist en warmte aanwezig zijn kan alcohol geproduceerd worden. Volgens paleontologen zijn deze stoffen reeds meer dan 200 miljoen jaar aanwezig op de aarde. Mee of mede, een honingdrank, is waarschijnlijk de oudst gekende alcoholische drank die reeds 8000 jaar voor Christus bekend was. Rond 6400 jaar voor Christus waren bier en bessenwijn gekend. Alcohol evolueerde verder tot één van de meest gebruikte en misbruikte drugs in de Westerse Wereld.

Opium is afkomstig van de papaverplant. De eerste geschriften over opium dateren van rond 4000 voor Christus en werden gevonden op Soemerische kleitabletten. De Romeinse keizer Marcus Aurelius was verslaafd aan opium bevattende medicijnen. Het eerste gekende medicijn dat opium bevatte was Laudanum. Het was een pijnstillend en kalmerend middel dat door de bekende arts Paracelsus (1493-1541) ontwikkeld en gebruikt werd.

Opium is ook de moederdrug van morfine, codeïne. Heroïne wordt synthetisch vervaardigd uit morfine. Heroïne is een drug die zwaar misbruikt wordt en jaarlijks verantwoordelijk is voor honderden doden naar aanleiding van een overdosis.

Tabak is een eerder jonge drug. Volgens botanische en historische bronnen is tabak afkomstig uit Zuid- en Midden-Amerika. Colombus werd tijdens zijn ontdekkingsreis in 1492 voor het eerst geconfronteerd met tabak. Door verdere ontdekkingsreizen kwam tabak in Europa terecht. Het gebruik van tabak in al zijn facetten groeide zienderogend en momenteel is tabak naast alcohol een van de meest gebruikte en misbruikte drugs.

Cocaïne is een natuurlijk voorkomende alkaloïde die aanwezig is in de bladeren van de cocaplant. Het kauwen van de cocabladeren is een meer dan 5000 jaar oud gebruik bij de indianenstammen en de bewoners van het Andesgebergte in Zuid-Amerika. Cocaïne en de derivaten van de drug kennen momenteel een ernstig misbruik in de drugscene.

Amfetamine is een jonge drug die pas ontdekt werd in 1887. Methamfetamine, beter gekend in het drugmilieu als speed werd gesynthetiseerd in 1919. De drugs behorende tot deze groep zijn typische synthetische drugs, dus louter laboratorium producten. Het misbruik van deze drugs en hun aanverwanten kent momenteel een dramatisch hoogtepunt.

De cannabisplant, voornamelijk bekent omwille van de drugs marihuana en hasjiesj, vindt vermoedelijk zijn oorsprong in de hooglanden van Centraal Azië. In China werden hennepvezels gevonden waarvan de ouderdom werd gesitueerd rond 4000 jaar voor Christus. Omstreeks 2737 voor Christus kende men in China reeds de helende werking van de cannabisplant. Momenteel zijn marihuana en hasjiesj wereldwijd de meest misbruikte drugs.

Rond 1850 had men in de beschaafde wereld de meeste drugs die toen reeds bekend waren geprobeerd in al de gekende vormen en variëteiten. Europese dokters zetten het werk van de medicijnmannen en tovenaars verder en experimenteerden met drugs, meestal waren dit opium en marihuana. Zij publiceerden hun ervaringen in befaamde medische tijdschriften.

Marihuana werd door de Britten vanuit hun kolonie India ingevoerd. Het werd gebruikt als een algemene pijnstiller bij de behandeling van artritis tot menstruele krampen. Cocaïne verscheen ook in de medische wereld. Tezelfdertijd experimenteerden eminente wetenschappers, waaronder Sigmund Freud, met een bepaalde vorm van amfetamine die wij nu kennen als M.D.M.A. oftewel Ecstasy.

Op het einde van de 19° eeuw deden in de Verenigde Staten van Amerika de opium derivaten morfine, heroïne en codeïne hun intrede bij de gevestigde waarden van de medische wereld. Toen de Amerikaanse medische industrie echter ontregeld geraakte werden deze drugs verwerkt in honderden gepatenteerde medicijnen die door duistere verkopers ,kwakzalvers, in de grenssteden aan de man of vrouw werden gebracht. Later verschenen deze drugs ook in gewone medicijnen die meestal enkel met een doktersvoorschrift konden verkregen worden.

Cocaïne was zelfs een hoofdbestanddeel in de populaire frisdrank Coca-Cola totdat de firma de cocaïne in 1903 uit de frisdrank haalde omwille van het verslavende karakter. Deze en nog andere drugbevattende producten vielen echter in diskrediet maar niet bij de duizenden niets vermoedende mensen die er reeds verslaafd aan waren of werden.

Openlijke gewelddaden in de Verenigde Staten leidde in 1914 tot de oprichting van de Harrison Narcotics Act, de Amerikaanse drugwet. De meeste hedendaagse drugwetgevingen zijn gebaseerd op deze wet die onder andere voorschrijft hoe apothekers en andere door de wet bepaalde personen opiaten en andere drugs mogen verkopen of verwerken. Deze wet had echter een zwarte bladzijde, namelijk een nieuw type van drugverslaafden ontstond - de verslaafde die illegale drugbronnen ging opzoeken en gebruiken. Een nieuwe afzetmarkt werd gecreëerd, namelijk de illegale drugmarkt.

In het algemeen wordt druggebruik meer geregeld door de heersende moraal in een samenleving dan door op de wetenschap gebaseerde wetten. In Amerika bereikte de ambivalentie inzake alcoholgebruik een hoogtepunt na het aannemen van de wet inzake het “Drankverbod” in 1920, de bekende drooglegging.

Terzelfdertijd werd de term druggebruiker een codewoord voor individuen die de geldende maatschappelijke normen verwierpen of die lid waren van een minderheidsgroep.

Tot aan de 1920-er jaren werd in Amerika marihuana op kleine schaal gebruikt, meestal door zwarten die werkten op de plantages in het zuiden. In Europa kende men marihuana meer om de helende werking dan als drug, alhoewel in de Franse mondaine kringen werden er clubhuizen opgericht waar men terecht kon om marihuana te roken.

In Amerika vond het gebruik van marihuana in de 1920-er en 1930-er jaren haar weg in de Jazzclubs. Marihuana werd als drug de trendsetter van deze periode en werd het gebruik van die drug toen geassocieerd met een “Wild Life Style”. Dit bleef duren tot 1937 toen de Marihuana Tax Act in het leven werd geroepen. Deze wet plaatste marihuana en andere drugs in dezelfde classificatie als de sterkste narcotica.

In feite heerste er vanaf de crisisjaren begin de 1930-er jaren tot het begin van de 1960-er jaren een algemene afkeuring inzake het gebruik van drugs en alcohol. Alcoholmisbruik was toen vaak het onderwerp van populaire films waarin alcoholiekers als zwakkelingen en morele verliezers werden getypeerd.

Drugverslaafden werden nauwelijks getoond in films en als ze dan tenslotte in de 1950-er jaren eens in een film voorkwamen dan waren het meestal nog junkies die getoond werden.

De meest misbruikte illegale drug tussen de 1930-er en 1950-er jaren was heroïne. Haar slachtoffers waren meestal getto bewoners. De meeste Amerikanen en Europeanen hadden wel eens een heroïneverslaafde gezien in een film doch ze waren enkel geschokt omwille van het haveloze uitzicht van de junkie en door de misdaden die hij dagelijks pleegde om zijn rantsoen heroïne te kunnen betalen en niet door zijn of haar ellendig leven naar aanleiding van het heroïnegebruik.

Later, tijdens de woelige 1960-er jaren met de flower-power periode en de Vietnamoorlog veranderde de Westerse publieke opinie met betrekking tot het druggebruik opnieuw. Illegaal druggebruik vond zijn weg terug in het dagelijks leven. Drie factoren waren verantwoordelijk voor deze kentering in de maatschappelijke houding.

1. Jonge hogeschool studenten begonnen te experimenteren met substanties die zij zelf als recreatieve drugs bestempelden. Dit waren voornamelijk de drugs marihuana, hasjiesj en L.S.D. Deze counterbeweging tegen de maatschappij ontstond in een periode van sociale onrust en rebellie. De flower-power beweging propagandeerde het gebruik van geestverruimende middelen waarvan het gebruik zich over het ganse land versrpeidde. Het gebruik van bijvoorbeeld LSD werd bewierookt door een vooraanstaande wetenschapper, met name Timothy Leary. Ook werd het gebruik van deze drug bezongen door de toenmalige zeer populaire popgroep The Beatles in hun hit Lucy in the Sky with Diamonds. Volwassenen begonnen de jongeren te imiteren, die dan de trendsetters van de sixties waren.

2. De late 1950-er en de 1960-er jaren waren een revolutionaire periode voor de psychiatrie. Het vak moest steeds maar aangepast worden door de populariteit van steeds nieuwere en bijkomende psychoactieve, farmaceutische substanties die een grote therapeutische waarde hadden. Conservatief ingestelde volwassenen die recreatieve drugs afkeurden aanvaardden zonder het minste probleem tranquillizers, barbituraten en andere gemoedsveranderende drugs op doktersvoorschrift met open armen. Deze drugs werden niet alleen het hoofdbestanddeel bij vele behandelingen, zij veranderden ook pertinent het behandelingsbeleid van de psychiatrie. Tranquillizers, barbituraten, synthetische opiaten, vaak krachtiger dan heroïne werden regelmatig verstrekt voor de behandeling van een onnoemelijk aantal geestelijke kwalen zoals benauwdheid, angst, depressie, schizofrenie, wisselende gemoedstoestanden. Doktershulp in de 1960-er jaren was vaak maar 1 prik of 1 pil verwijderd.

3. Het distributiesysteem van illegale drugs en drugs die via doktersvoorschrift konden verkregen worden werd gesofisticeerd, wijd vertakt en uiterst winstgevend. De veranderende maatschappelijke normen leidden naar een grotere aanvaardbaarheid voor drugs, hetgeen op zijn beurt leidde naar een grotere verkrijgbaarheid. Om drugs te verkrijgen was het nu niet meer nodig om naar de gettowijken te gaan. Drugs die vroeger enkel in grootsteden te verkrijgen waren kon men nu illegaal kopen in de meeste grote voorsteden.

Het verhoogde druggebruik in de 1960-er jaren nam echter epidemische vormen aan in de 1970-er jaren. Met de komst van de punkperiode veranderden de trends in het druggebruik. De punkbeweging was een harde kern die zich agressief verzette tegen de geldende maatschappelijke normen. Dit uitte zich zowel in de muziek, in boeken en in het gedrag van de punkers. Opvallende kledij, extravagant, opvallend uiterlijk, keiharde rock muziek met vaak verwijzingen naar het demonische, naar satan en een nieuwe trend in het druggebruik, namelijk het polidruggebruik dit is het gebruik van 2 of meerdere drugs, afzonderlijk of gecombineerd, bepaalden het beeld van de punkperiode. De punker gebruikte de agressieve drug methamfetamine (speed) samen of in combinatie met andere drugs. Deze trend zette zich voor tot halverwege de 1980-er jaren.

Cocaïne, de drug die in Amerika bijna 50 jaar van het toneel verdwenen was, vond haar weg terug naar de betere middenklasse halverwege de 1970-er jaren. Cocaïne dankte haar echte comeback aan de upper-class, de high society. Filmsterren, atleten, kunstenaars, popsterren konden zich de peperdure drug permitteren. Dit fenomeen nam de drugverslaving weg uit het isolement van de getto’s en veralgemeende het. Tegen het einde van de 1970-er jaren verminderde cocaïne in prijs en zuiverheid. Het hoog gesofisticeerde distributiesysteem van deze zeer winstgevende drug vond een nieuwe en grote afzetmarkt in de klasse van personen die wilden wedijveren met de echte stars, namelijk de betere middenklasse. Cocaïne vond hier als het ware de ideale voedingsbodem mede doordat deze drug eerder als ongevaarlijk werd beschouwd. Marihuana, dat wisten de mensen zeker, was ongevaarlijk. Per slot van rekening, vele gerespecteerde kleine bedrijfsleiders hadden vroeger marihuana gerookt, hadden getript op LSD en hadden daar nu geen last van.

Toen cocaïne doorbrak bleek het een ideale drug te zijn. Onderzoeken hadden aangetoond dat de meeste mensen enkel experimenteerden met deze drug, los van ander druggebruik. Cocaïne werd beschouwd als niet verslavend werkend. Het zou ook een snel werkende power drug zijn waardoor men meer en langer kon presteren. Cocaïne werd verondersteld beter dan pot (marihuana) te zijn, het beschadigde de longen niet en je werd er niet gek van.

Sommige mensen bekenden dat hun drang voor één drug hen naar andere drugs had gebracht. Per slot van rekening gebruikten zij nu cocaïne, en was dit zekerlijk hetzelfde niet als een junkie. Recente onderzoeken hebben echter aangetoond dat bij gebruik van 1 illegale drug er een tendens bestaat om ook andere te proberen. Een studie heeft aangetoond dat 98% van de cocaïnegebruikers eerder ook marihuana gerookt hadden. Ten minste 90% had eerst marihuana gerookt.

De eigenschap die cocaïne bezit om haar eigen gebruik te stimuleren, in combinatie met het gemakkelijker verkrijgen van de drug dreven de mensen ernaar de drug op dagelijkse basis te gaan gebruiken, dit in steeds grotere dosissen. Opeens waren enorm veel mensen betrokken met een drug die aan de oppervlakte geen klassieke verslavingskarakteristieken had zoals bij de zogenaamde hard drugs. Dan was er nog het feit dat er massa’s geld te verdienen waren met de verkoop van cocaïne. De enorme geldbedragen die daarmee gepaard gingen vestigden de publieke aandacht op dat probleem. Geleerden en specialisten die vroeger met minachting neerkeken op de drugverslaafden werden plots geïnteresseerd. Begin de 1980-er jaren werd er een nieuwe medische specialiteit geboren, namelijk de verslavingsbehandeling. Een nieuw tijdperk in de drugproblematiek kreeg vorm, namelijk de informatie- en preventie revolutie.

Halverwege de 1980-er jaren kende een andere drug een steeds maar groter wordende populariteit, met name de synthetische drug. De koploper in deze druggroep is ontegensprekelijk M.D.M.A., oftewel XTC. Sindsdien kende het XTC-gebruik een zodanige opmars dat deze drug momenteel niet meer weg te denken is uit de hedendaagse drugscene. Men mag gerust stellen dat XTC (de analogen van deze drug en de A.T.S.drugs – Amphetamine-Type-Stimulants) de drugs van het nakende millennium zullen worden.

Als men tenslotte de druggeschiedenis overloopt kan deze als volgt in het kort samengevat worden:

1. In het prille begin dat drugs ontdekt werden gebeurde dit meestal per toeval. Toen men de effecten van deze substanties leerde kennen werd het gebruik en het toedienen ervan een voorrecht voor bepaalde personen, sjamanen, medicijnmannen en priesters. Toen werden deze producten nog gebruikt omwille van hun helende effecten en tijdens sacrale diensten en ceremonieën.
2. Tijdens de Middeleeuwen experimenteerden kruidendokters (dit waren vaak vrouwen) met kruiden, paddestoelen en dergelijke meer die ze aantroffen in de natuur. Ze experimenteerden met deze producten om hun werking te leren kennen. Het was niet uitzonderlijk dat sommige experimenten misliepen en dat het proefkonijn van dienst begon te hallucineren. Voor de buitenwereld waren deze personen behekst en niet zelden stierven onschuldige kruidendokters onder invloed van bepaalde planten of kruiden op de vuurstapel.
3. In de periode tussen de jaren 1500 en het einde van de 19° eeuw experimenteerden dokters en geleerden met diverse planten, kruiden, paddestoelen en dergelijke meer om bepaalde effecten te ervaren die ze dan verder zouden kunnen toepassen bij de behandeling van hun patiënten.
4. Sinds de 1870-1880-er jaren stak een nieuw fenomeen in de drugwereld de kop op namelijk het experimenteel gebruik van drugs (marihuana) omwille van de effecten die deze drugs produceren. De drugs werden nu gebruikt omwille van het genotsaspect.
5. Deze trend zette zich verder in de twintigste eeuw. Vooral na de tweede wereldoorlog is ons maatschappijbeeld sterk veranderd en complexer geworden. De technologische ontwikkeling veroorzaakte een ware stroomversnelling. De steeds hogere eisen die de maatschappij stelde zorgde echter ook voor problemen bij de mensen. De prestatiedrang, de gejaagdheid en het streven naar een grotere welzijnsgraad brachten onverdraagzaamheid en egoïsme onder de mensen. De verstedelijking bracht nog een extra dimensie voor de vervreemding. De manier van denken onderging tevens een verandering. De gevestigde waarden werden steeds meer in twijfel getrokken De jaren 1960 met de flower-power periode is daar een sprekend voorbeeld van. Iedereen wou meer rechten en vrijheden op allerlei vlak. Eveneens kreeg de waarde van het huwelijk en het gezin een fikse deuk waarbij de echtscheidingen toenamen. Een gebroken gezin is niet de ideale basis voor de opvoeding van de kinderen. Het is dan ook bij deze opvoeding dat er iets mank is gelopen. De beide ouders hebben vaak hun eigen carrière zodat soms weinig tijd beschikbaar is om zich met de kinderen bezig te houden. De daarop volgende economische recessie zorgde vervolgens voor een steeds groeiende werkloosheid. Tevens werd de kansarmoede, de verpaupering, de maatschappelijke uitsluiting, de maatschappelijke kwetsbaarheid en de marginalisering steeds meer zichtbaar. Jongeren zien daarbij geen toekomstperspectieven meer en deze uitzichtloosheid heeft dan ook een zekere invloed op het gedrag. Al deze toestanden scheppen voor het druggebruik een zekere voedingsbodem. Druggebruik werd sinds de 1970-er jaren pas echt problematisch. Het druggebruik escaleerde en kent momenteel ongekende hoogten. Het druggebruik in al zijn aspecten is een internationaal sociaal- en gezondheidsprobleem geworden.

4. De ontwikkeling van de moderne drug.

Er zijn 3hoofdgroepen in de ontwikkeling van de moderne drug. De eerste is het aftappen van biologische actieve bestanddelen van de planten die reeds eeuwen gekend zijn om hun helende werking. De tweede is het ontwikkelen van nieuwe substanties, sommige zijn geproduceerd door schimmels, gistingen en andere eenvoudige levende organismen, anderen vinden hun oorsprong in (illegale) labo’s via manipulatie van de psychoactieve substanties uit planten. Dit zijn de semi-synthetische drugs. De derde groep zijn de synthetische drugs. Dit zijn de substanties die niet in de natuur voorkomen en die niet afkomstig zijn via manipulatie van de psychoactieve bestanddelen uit planten (of dieren, cfr. bufotenine).

4.1. Drugextracten van planten.

Diverse planten zijn belangrijke bronnen voor bewustzijnsveranderende drugs. Zowel primitieve volkeren als de moderne maatschappijen hechten veel aandacht aan het belang van deze planten voor het leveren van drugs voor medicale en niet-medicale doeleinden. Erzijn vele voorbeelden van drugs die afkomstig zijn van planten die reeds honderden of duizenden jaren gebruikt worden voor het behandelen van bepaalde ziektesymptomen. In China bijvoorbeeld werd duizenden jaren lang een stimulerend middel als medicijn gebruikt, met name efedrine, dat uit een lokale plant geëxtracteerd werd.. Dit betrof de ma huang plant (Ephedra equisetina). Digitalis en zijn derivaten zijn drugs met een stimulerende werking op het centrale zenuwstelsel, en worden gebruikt bij de behandeling van hartpatiënten en zijn afkomstig van de Fox Glove een in Groot-Brittannië en Noord Europa bloeiende plant. De herfstkrokus is de bron voor colchicine, een pijnstiller gebruikt bij de behandeling van jicht. Wij hebben dan nog marihuana en hasjiesj, met als actief bestanddeel THC. Beiden zijn afkomstig van de Cannabis sativa en worden gebruikt bij onder andere behandeling van psychische ziektegevallen. Cocaïne heeft de cocaplant Erythroxylon coca als bron en wordt als een licht lokaal verdovend middel gebruikt., opium en de derivaten morfine en codeïne zijn afkomstig van de Papaver somniferum en worden als verdovend middel gebruikt, Mescaline is het actieve bestanddeel van de Peyote cactus. Deze cactus en variëteiten ervan worden gebruikt tijdens religieuze ceremoniën.

4.2 Semi-synthetische drugs.

Soms wordt uit een bestaande alkaloïde van een plant, of een derivaat ervan, via chemische weg een nieuwe substantie gecreëerd. Een mooi voorbeeld daarvan is heroïne (diacetylmorfine). Dit is een drug die meestal volledig in een illegaal laboratorium wordt geproduceerd uit de natuurlijke alkaloïde morfine in combinatie met ofwel acetische anhydride ofwel met acetyl chloride. Een ander voorbeeld is LSD dat geproduceerd werd uit verschillende alkaloïden die voorkwamen in de graanschimmel Claviceps fungi (moederkoren). LSD wordt nu ook volledig synthetisch geproduceerd.

4.3 Synthetische drugs.

Het ontwikkelingspatroon van de synthetische drug is enorm variant. Op dat ogenblik hebben wij nog geen kennis genoeg van de lichaamsprocessen om al met zekerheid te zeggen hoe een bepaalde substantie zal reageren op het lichaam, simpelweg door naar de chemische structuur te kijken. Het ontdekken van een bruikbaar geneesmiddel of drug hangt daarom af van veel geluk. Het ontdekken van een gevaarlijke substantie daarentegen schept véél minder problemen. Veel synthetische drugs worden illegaal vervaardigd uit een combinatie van relatief eenvoudige chemische substanties. Ze zijn zodanig ontwikkeld dat ze een bepaalt effect opwekken bij de gebruiker ervan. Andere middelen werden ontworpen om als geneesmiddel te dienen. Een voorbeeld hiervan is methadon dat tijdens de tweede wereldoorlog werd ontwikkeld door Duitse laboranten toen het moeilijk was om opium te verkrijgen waaruit morfine kon getrokken worden. Een ander voorbeeld is het hoeststillend middel Dextromethorphan. Dit is een volledig synthetisch product, dat structureel gelijkaardig is aan de opium alkaloïden, dat zeer effectief werkt als hoeststiller maar dat bij de gebruiker geen afhankelijkheid ontwikkelt.

5. De indeling van de psychoactieve drugs.

Alhoewel alle drugs, en hieronder vallen ook honderden planten met diverse psychoactieve werkingen, medicijnen, tabak en alcohol, op een onverantwoorde manier kunnen gebruikt worden, zullen hier hoofdzakelijk drugs die het centrale zenuwstelsel (de hersenfuncties) beïnvloeden besproken worden. Een synoniem voor deze substanties is psychoactieve of psychotropische drugs. (psycho - geest, tropic - veranderen).

Deze drugs worden gebruikt omwille van hun effecten op de gemoedstoestand (opgewekt, depressief), de perceptie of waarneming en het bewustzijn. Het centrale zenuwstelsel is naast vele andere activiteiten ook nog verantwoordelijk voor de sensorische en motorische functies van ons lichaam.

Sensorische functies.

q  Zien, horen, voelen, smaken, ruiken.

Motorische functies.

q  Directe spiercoördinatie en de controle op de ademhaling, hartslag, bewegingen.

q  Indirecte spier coördinatie, de controle over de bloeddruk, de spijsvertering kunnen op verschillende manieren ingedeeld psychoactieve drugs worden.

5.1 Volgens de effecten op het centrale zenuwstelsel.

5.1.a) Deprimerende middelen of roesmiddelen of psychodeprimantia.

Dat zijn de drugs die de waakzaamheid verminderen dit door het verlagen van de activiteit van het centrale zenuwstelsel. Alcohol, opium, morfine, heroïne, GHB, codeïne, barbituraten, tranquillizers, pijnstillers, vluchtige solvents e.a. behoren tot die groep. Gewoonlijk produceren deze drugs bij lage dosis een algemeen gevoel van kalmte, rust, ontspannenheid, slaperigheid of een roes. Bij een hogere dosis raakt men in een diepe slaap. Sommige deprimerende middelen kunnen veel gevaarlijker effecten hebben hij hogere dosissen zoals emotionele depressies, verminderde werking van de motorische functies, coma eventueel gevolgd door de dood.

5.1.b) Stimulerende middelen of kickmiddelen of psycho-stimulantia.

Dit zijn drugs die een opgewektheid en alertheid veroorzaken door het stimuleren van de activiteit van het centrale zenuwstelsel. Cafeïne; nicotine, amfetamine, methamfetamine, cocaïne, crack, ice, cat, poppers, yaba en geneesmiddelen met stimulerende werking behoren onder andere tot deze groep. Mogelijke effecten van deze drugs zijn spraakzaamheid, verhoogde activiteit, geïrriteerdheid, nervositeit. Hogere tot hoge dosissen kunnen leiden tot stuiptrekkingen, paranoia, schizofrenie, uiterst agressief en gewelddadig gedrag, en de dood door bijvoorbeeld spierkrampen tijdens beroertes, hartaanvallen of hersenbloedingen.

5.1.c) Hallucinogenen of bewustzijnsveranderende middelen of psychodysleptica.

Deze categorie van drugs omvat substanties die zowel depressieve als stimulerende effecten kunnen veroorzaken. De specifieke functies van deze substanties hangen grotendeels af van de drug die werd ingenomen. Hun voornaamste acties zijn bij de gebruiker het vervormen van de audiovisuele waarnemingen (hallucinaties en/of illusies). De cannabisproducten marihuana, hasjiesj en hasjolie, XTC en de analogen van deze drug, LSD, DMT, STP, DOM, PCP, bufotenine, psylocibine (het actieve bestanddeel in de Psilocybe paddestoel) en mescaline (het actieve bestanddeel in de Peyote cactus) zijn enkele voorbeelden van drugs met een hallucinogene werking.

In het algemeen verstoren deze drugs de sensorische werking van het centrale zenuwstelsel zodat een uitwendige gebeurtenis verkeerd geïnterpreteerd wordt (een illusie, men ziet een snoer of touw en denkt dat men een slang ziet) of de gebruiker neemt iets waar dat er niet is (een hallucinatie, men kan bijvoorbeeld een bloem uit de muur zien groeien). Een ernstig neveneffect dat bij deze groep ken optreden is de zogenaamde bad trip, die verder nog uitvoerig zal besproken worden.

5.2. Volgens de effecten op het bewustzijn

5.2.1 De roesmiddelen.

De roes is een euforie maar met bewustzijnsverlaging. De roesmiddelen omvatten:

q  Analgetica: pijnstillers, heroïne, morfine en andere.

q  Sedativa: kalmeermiddelen valium, librium, temesta, tranxene, rohypnol ...)

q  Hypnotica: slaapmiddelen met sterke bewustzijnsverlaging.

q  Vluchtige solvents: de snuifmiddelen (lijmen, verfverdunners, aceton, ether, gas voor aanstekers, verven, viltstiften, .....)

5.2.2 De kickmiddelen.

De gebruiker ervaart een euforie met bewustzijnsverhoging. Deze groep omvat onder andere:

q  Amfetaminen en wekaminen: (amfetamine_, speed, cocaïne, crack, ice, cat, yaba ...)

q  Opwekkende middelen: antidepressiva (ze verhogen de stemming zonder het bewustzijn te verhogen),

q  Stimulantia: de bekende sportdoping).

q  De poppers: Libido stimulerende producten die amyl nitriet of butyl nitriet bevatten.

5.2.3 De tripmiddelen.

Deze drugs hebben een bewustzijnsveranderend effect. Deze groep omvat onder andere:

Marihuana, hasjiesj, XTC, LSD, mescaline, psilocybine, PCP, STP, DOM en nog vele andere.

5.3 Volgens de effecten van hun werking, de hard en soft drugs.

Deze indeling werd destijds ingevoerd om de drugs te klasseren volgens hun verslavings- en gewenningspotentieel. Deze vorm van indeling is echter verouderd, onvolledig en subjectief zodat deze indeling niet meer wordt gebruikt.

5.4 Volgens hun oorsprong.

5.4.1 Drugs van plantaardige oorsprong:

q  Voorbeelden hiervan zijn opium, morfine, codeïne, cocaïne, marihuana, hasjiesj, khat, mescaline, psilocybine…

5.4.2 Drugs van dierlijke oorsprong:

q  Bufotenine is een hallucinogeen middel die aangetroffen wordt in de nekklieren van bepaalde paddensoorten. Er zouden ook kleine boomkikkers, visjes en bepaalde insecten een hallucinogeen middel produceren.

5.4.3 Drugs van semi-synthetische oorsprong:

q  Voorbeelden hiervan zijn heroïne, methadon.

5.4.4 Drugs van synthetische oorsprong:

q  Voorbeelden hiervan zijn methamfetamine, amfetamine, vele geneesmiddelen, XTC en de aanverwante drugs, de ATS drugs.

5.5 Volgens hun wettelijke status.

q  We spreken hier dan van de legale drugs (alcohol, tabak, geneesmiddelen) en de illegale drugs (heroïne, cocaïne, XTC, methamfetamine, crack, marihuana, hasjiesj, LSD, PCP…).

5.6 Volgens de werking van het prototype.

q  Deze indeling wordt bijna uitsluitend gebruikt in de medische wereld wanneer men de werking van een nieuw medicijn of een vernieuwd medicijn vergelijkt met een reeds bestaande gelijkaardige substantie.

5.7 Volgens het therapeutische gebruikt.

q  Deze indeling wordt bijna uitsluitend gebruikt in de medische wereld. Vaak wordt bij deze indeling het gevaar bij niet medisch gebruik van de substantie over het hoofd gezien.

5.8 Volgens de chemische structuur.

q  Deze indeling is van groot belang voor de forensische benadering van het product. Hoe  bijvoorbeeld de drug vervaardigd is kan een indicatie zijn waar de drug werd vervaardigd.

6. Drugterminologie.

6.1 Afhankelijkheid.

Wetenschappelijk de meest aanvaarde en ook meest gebruikte term is het neutrale begrip afhankelijkheid (vaak wordt ook verwezen naar de Engelse term dependence). Deze afhankelijkheid heeft een lichamelijk aspect, namelijk de fysische afhankelijkheid en een geestelijk aspect, de psychische afhankelijkheid . De scheiding tussen beiden is theoretisch net zo onjuist als de scheiding van lichaam en geest, maar heeft desondanks grote praktische en klinische waarde. Lichamelijke afhankelijkheid kunnen wij in feite gewenning noemen, geestelijke afhankelijkheid kunnen wij dan verslaving noemen.

6.2 Gewenning.

De gewenning, fysische afhankelijkheid, wordt door 2 factoren bepaald, namelijk tolerantie en abstinentie.

6.2.1 Tolerantie.

Wij spreken van tolerantie als het effect van de stof na herhaalde toediening afneemt. Om hetzelfde effect te bereiken is een steeds grotere dosis noodzakelijk. Voor het ontstaan van tolerantie zijn er verschillende mogelijkheden:

q  De stof wordt minder goed opgenomen in het maag- darmkanaal.

q  De stof wordt sneller afgebroken. Deze snellere afbraak kan plaatsvinden omdat bepaalde enzymen die de stof metaboliseren onder invloed van herhaalde toediening van de stof in activiteit toenemen Voor diverse drugs is deze toename van enzymactiviteit bij experimenten op dieren aangetoond. De activiteit van het enzym dehydrogenase in levercoupes van aan alcohol gewende muizen is hoger dan bij controledieren die geen alcohol ontvingen.

q  De gevoeligheid van sommige weefsels verandert.

Bij minder goede resorptie, respectievelijk bij snellere afbraak, komt minder van de stof aan in het weefsel. Indien men echter een grotere dosis gebruikt dan neemt de weefseldosis evenredig toe. Het werkingspatroon van de substantie verandert zodoende niet.

Bij veranderde gevoeligheid van de weefsels bestaat echter een andere situatie. De gewenning treedt op voor bepaalde effecten, maar niet voor de effecten van de stof. Het oorspronkelijke werkingspatroon kan door een dosis verhoging niet meer bereikt worden.

Voorbeelden:

q  Bij nicotine ontstaat spoedig gewenning voor de onaangename symptomen waarmee beginnende rokers te kampen hebben.

q  Bij opiaten ontstaat gewenning voor het pijnstillende effect echter niet voor het obstipatie effect.

q  Bij slaapmiddelen ontstaat gewenning voor het slaapverwekkende effect, de riskante (of dodelijke) dosis blijft echter gelijk.

6.2.1.1 Verschillende tolerantie vormen.

A) Kruistolerantie.

Men spreekt van kruistolerantie als tolerantie voor de ene stof tolerantie voor een gelijkaardige substantie veroorzaakt.

Voorbeelden:

q  Een alcoholist heeft meer verdoving nodig bij een ingreep wegens de kruistolerantie alcohol en een ander deprimerend middel.

q  De methadon onderhoudsbehandeling berust in feite op de kruistolerantie tussen heroïne en methadon.

q  Indien twee stoffen onderling kruistolerantie vertonen, dan is het mogelijk een onthoudingssymptoom, ontstaan na het staken van de ene stof, op te heffen door toediening van de andere stof. Onthoudingssymptomen van één opiaat kan men opheffen door elk ander opiaat toe te dienen. Ook voor barbituraten geldt onderlinge kruistolerantie.

B) Negatieve tolerantie.

q  Hiermee wordt een betrekkelijk zeldzaam verschijnsel bedoeld namelijk bij herhaaldelijk toedienen van een substantie is steeds minder van de stof nodig om dezelfde effecten te bekomen. Dit kan bijvoorbeeld voorkomen bij het gebruik van cannabisproducten.

C) Cyclische tolerantie.

q  Bij gebruik van bepaalde tripmiddelen ontstaat zeer snel een tolerantie van korte duur, als gevolg waarvan een dosis genomen kort na een periode van intensief gebruik soms in het geheel géén, maar een volgende dosis enige dagen later, weer het normale effect kan geven.

q  Bij LSD zou tolerantie zich reeds na 4 à 5 dagen ontwikkelen. Na eenzelfde periode van onthouding zou deze tolerantie verdwenen zijn. Voor mescaline en psilocybine zouden wat langere periodes gelden.

q  In feite is elke vorm van tolerantie van tijdelijke aard en daarom cyclisch. Na lange periodes van onthouding bij alcoholisten of opiumverslaafden is de tolerantie voor de drug weer normaal geworden met alle risico's van dien.

6.2.2 Abstinentie- dervings- of onthoudingssyndroom.

We spreken over abstinentieverschijnselen als blijkt dat iemand na herhaald gebruik van een substantie ziekteverschijnselen gaat vertonen wanneer het gebruik van die bepaalde substantie plots wordt gestaakt. Abstinentie wijst erop dat de stof een rol is gaan spelen in de stofwisseling van het individu. Het lichaam kan als het ware niet meer zonder die bepaalde drug.

6.2.2.1 Het mechanisme van abstinentie.

Het is opvallend dat de verschijnselen gedurende de abstinentieperiode in vele opzichten tegenovergesteld zijn aan de effecten tijdens de intoxicatiefase. Bij stoffen met remmingen op het zenuwstelsel ziet men tijdens de onthoudingsfase juist prikkelsymptomen . Men spreekt in dit geval dan van rebound-hyper-exitabiliteit.

Tijdens de opiumintoxicatie bij gewende individuen ziet men bijvoorbeeld rust, nauwe pupillen, trage darmwerking met obstipatie en remmingen van de seksuele verlangens, tijdens de onthoudingsfase ziet men het omgekeerde, onrust, wijdde pupillen, versnelde darmwerking en diarree en spontane seksuele ontladingen (als onaangenaam ervaren orgasme bij de man met ejaculaties).

6.3 Verslaving.

Verslaving kan men definiëren als een grote, onweerstaanbare drang, behoefte de stof tot zich te nemen, onafhankelijk van een lichamelijke behoefte in de vorm van een abstinentiesyndroom. Men spreekt ook van craving naar de stof (echt hunkeren naar). Dit gedrag van de verslaafde wordt aangeduid als het drug seeking behaviour .

Het begrip verslaving wordt vaak uitgebreid tot buiten het gebied van het tot zich nemen van (psychotrope) stoffen. Men spreekt onder andere van verslaving aan T.V. kijken, geld verzamelen, gokautomaten, verslaving aan seks, kleptomanie (ziekelijke drang tot stelen) en dergelijke meer. Voorts treft men mensen aan met zeer merkwaardige verslavingen, zoals mensen die uitsluitend ijsjes eten, peentjes eten of azijn drinken....

Bij verslaving in de zin van psychische afhankelijkheid kan men een viertal syndromen onderscheiden:

6.3.1 Het preoccupatiesyndroom--drug seeking behaviour.

Het blijkt telkens weer dat verslaafden zeer intensief bezig zijn (psychisch) met hun verslaving, respectievelijk met de door hen gebruikte drug en toedieningmethoden. Bijvoorbeeld het leven van een alcoholieker draait om alcohol. De spuiter is in gedachten reeds bezig met zijn volgende shot. Het gepreoccupeerd zijn met de eigen verslaving is een symptoom dat pas laat verdwijnt, vaak maanden of zelfs jaren na het einde van de onthoudingssymptomen.

6.3.2 Het toedieningssyndroom--drug pushing behaviour.

Verslaafden hebben frequent de gewoonte de door hen gebruikte drug of toedieningswijze aan anderen aan te bevelen zelfs op te dringen. Bij het toedieningssyndroom kunnen ook meer positieve tendensen een rol spelen, bijvoorbeeld de wens tot communicatie. Na tripervaringen die moeilijk te beschrijven zijn zou bij gebruikers vaak de wens bestaan om vrienden ook te laten trippen, teneinde met hen over de ervaringen te kunnen praten.

6.3.3 Verheimelijkingssyndroom--ontkenningssyndroom.

Gedurende bepaalde fazen van verslaving wordt vaak gezien dat de verslaafde zijn gewoonte voor zijn omgeving tracht te verbergen. Alcoholisten gaan stiekem drinken, pillen slikkende vrouwen ontkennen het slikken van pillen tegen beter weten in. Spuiters nemen hun shots vaak op het toilet e.d. meer. Het verheimelijkingssyndroom wordt meestal waargenomen als de verslaafde zich in een omgeving bevindt die zijn gewoonte afkeurt. Bij de verslaafden van de huidige druggeneratie wordt het verheimelijken veel minder vaak gezien. Eerder ziet men bij hen een te koop lopen met, een exhibitioneren van hun verslaving en in sommige gevallen zelfs het te koop lopen met een feitelijk niet bestaande verslaving, om erbij te horen of gewoon om op te vallen.

6.3.4 Het herkenningssyndroom:

Verslaafden zijn vaak in staat lotgenoten te herkennen zonder dat ze precies kunnen zeggen waaraan. Drugpatiënten op verschillende afdelingen opgenomen in eenzelfde inrichting vinden elkaar altijd.

6.4 Wie wordt verslaafd?

Iedereen kan verslaafd worden. Het is een feit dat iedereen die cocaïne of andere drugs regelmatig en voor een langere tijd gaat gebruiken aan deze substanties verslaafd kan raken, onafgezien van enige genetische aanleg voor de verslaving aan die stof.

Het kan voorkomen dat sommige mensen, minder dan 1% van de bevolking, een psychodopische of genetische aanleg hebben voor drug- of alcoholverslaving. Studies hebben aangetoond dat in die bevolkingsgroep met aanleg voor verslaving de meeste dan ook verslaafd raken.

Zoals er ook een gemengde tolerantie bestaat (cross-tolerantie) bestaat er ook een gemengde afhankelijkheid. Ben je bijvoorbeeld verslaafd aan opium dan is het zeker dat je bij gebruik van een ander opiaat je ook aan deze substantie verslaafd kan raken. Hoe dan ook, je kan verslaafd zijn aan een drug zonder dat je er een biologische aanleg voor hebt.

6.5 Potentiëring.

Indien 2 substanties elkanders werking versterken dan spreekt men van potentiëring. Dit verschijnsel wordt ook wel eens aangeduid als het 2+2=5 effect. Over het algemeen zullen middelen die een dempende werking op het centrale zenuwstelsel hebben elkanders werking potentiëren . Bekend is het feit dat alcohol de werking versterkt van onder andere valium, librium en de barbituraten. Als gevolg van het feit dat opiaten de werking van barbituraten en alcohol versterken, kan een geringe dosis morfine of heroïne bij iemand onder invloed van alcohol of barbituraten dodelijk zijn.

6.6 Facilitatie.

Onder facilitatie of vergemakkelijking wordt verstaan: het fenomeen dat bepaalde stoffen gemakkelijker hun effecten ontplooien indien het organisme eerder met deze stof of een aanverwante heeft kennis gemaakt.

Facilitatie komt vooral voor bij tripmiddelen. LSD gebruikers krijgen gemakkelijker dan niet-gebruikers trips bij gebruik van marihuana, mescaline, psilocybine enz..

6.7 Cumulatie.

Indien bij herhaald gebruik van een bepaalde stof de vorige dosis nog niet uit het lichaam verdwenen is op het ogenblik dat de volgende dosis genomen wordt, kan ophoping of cumulatie ontstaan. Cumulatie speelt een speciale rol bij stoffen die relatief lang in het lichaam aanwezig zijn of blijven. Cumulatie zou een oorzaak kunnen zijn van de zogenaamde negatieve tolerantie bij herhaald gebruik van cannabisproducten. Cumulatie speelt zeker een rol bij de toediening van organische broomverbindingen.

6.8 Competitief antagonisme.

Men spreekt van competitief antagonisme indien een bepaalde substantie (de antagonist) de effecten van een andere (agonist) blokkeert, als gevolg dat de antagonist wel de plaats maar niet de functie van de agonist kan overnemen. De antagonist verdringt als het ware de agonist van de zogenaamde receptorplaats.

Competitief antagonisme speelt een rol bij de behandeling van intoxicatie door opiaten met stoffen als nalorfine, naloxone e.d.. Het is tevens het mechanisme dat aan de grondslag ligt bij de behandeling van methylalcoholvergiftiging met gewone alcohol. De gewone alcohol bezet de plaats op het enzym alcohol dehydrogenase als gevolg waarvan dit enzym niet of minder in staat is de methylalcohol af te breken tot het zéér giftige formaldehyde.

6.9 Halfwaardetijd.

Vaak gebruikt men de term werkingsduur van een bepaalde substantie. In feite is de werkingsduur afhankelijk van een aantal factoren onder andere de toegediende dosis. Het is exacter om te spreken over de halfwaardetijd, dit is de tijd die het lichaam nodig heeft om van een bepaalde concentratie van een stof in het bloedplasma te komen tot de helft van die concentratie. Zo is de halfwaardetijd van methadon veel langer dan die van morfine en heroïne die in het lichaam vlugger worden afgebroken.

 <

13-02-2023 om 00:00 geschreven door Ronny Desnyder

Wat is de geschiedenis van drugs?

In 4000 v.Chr. werd in het huidige Iran en Irak opium verbouwd.

De eerste teksten over alcohol dateren van 6000 v.Chr.

De eerste puur chemische drug amfetamine werd voor het eerst gemaakt in 1887.
In 1911 vond in Den Haag de eerste opiumconferentie plaats. Dit resulteerde in het Opiumverdrag van 1912.

Cocaïne en opiaten mochten toen alleen nog maar voor medische en wetenschappelijke doeleinden gebruikt worden. Het drugsverbod is dus bijna 100 jaar oud.

Drugs zijn er altijd geweest. De ontdekking door mensen verliep meestal toevallig. Zo werd qat ontdekt omdat herders merkten dat hun schapen actief werden wanneer ze van de qat struik aten. Ze gingen het toen zelf ook maar eens proberen.

Drugs hebben door de eeuwen heen drie functies gehad: een religieuze, een medische en een recreatieve functie.Belangrijke data in de geschiedenis van drugs en alcohol zijn:

Voor Christus
• 6000 v.Chr. Kleitablet uit Iran/Irak met tekst over alcohol.
• 5000 v.Chr. Kruik wordt in Iran gevonden met resten wijn.
• 4000 v.Chr. Verbouw van opium in Irak/Iran.
• 3500 v.Chr. Afbeelding uit Irak waarin bier geofferd wordt aan een godin.
• 3000 v.Chr. Afbeeldingen in Egyptische grafkamers over hoe je wijn kunt maken.
• 3000 v.Chr. gebruik van Peyote cactussen door indianen.
• 2737 v.Chr. Chinese keizer schrijft over genezende werking van cannabis.
• 2500 v.Chr. Afbeeldingen van het kauwen van coca bladeren in Peru.
• 2200 v.Chr. Chinese keizer heft belasting op wijn om consumptie te beperken.
• 2000 v.Chr. Teksten uit India met aanwijzingen dat tabak wordt gerookt.
• 1400 v.Chr. Boek uit India spreekt over het gebruik van cannabis tijdens religieuze bijeenkomsten.
• 700 v.Chr. Homerus beschrijft in de Odyssee hoe opium alle gevoelens onderdrukt.
• 500 v. Chr. Boek uit India (Altharva-Veda) prijst cannabis aan als middel tegen angst.
• 300 v.Chr. Grieks geschrift waarin gewaarschuwd wordt voor de verslavende werking van opium.
• 30 v Chr Jezus verandert water in wijn. Dit wonder moet gezien worden als een verkapt gezondheidsadvies. Er was geen schoon drinkwater en mensen werden aangeraden om wijn te drinken.

Het jaar 0 tot het jaar 1000
• 50. Romeinse geschiedschrijver verhaalt hoe de Fransen bier dronken.
• 81 Romeinse keizer Flavius Domitianus vernietigt de helft van alle wijngaarden om overmatig alcoholgebruik tegen te gaan.
• 350 Eerste bewijs van theedrinken in China. De gewoonte om thee te zetten was een oplossing voor het probleem van het gebrek aan proper drinkwater. Drinken van alcohol was minder nodig.
• 500 Afbeelding van priester die tabak rookt in Mayatempel in Mexico.
• 570 Geboorte Mohammed. Hij verbiedt het gebruik van wijn. Opium is wel toegestaan.
• 620 Koran: Alcohol en gokken behoren tot het werk van de duivel. Hadieth (boek met uitspraken Mohammed) Alcohol is de moeder van al het kwaad en is het meest beschamend van al het kwaad.
• 700 China maakt kennis met opium via Arabische handelaren.
• 800 Verbouw van thee in Japan toegestaan.
• 800 De Arabier Gener perfectioneert de manier om wijn te destilleren. Gedestilleerde drank verspreidde zich via het Midden Oosten naar Europa en werd in de 16e eeuw gemeengoed.
• 820 ChrTekening van klooster in Zwitserland waarop een brouwerij staat aangegeven.
• 850 Ontdekking van de koffieplant in Ethiopië.
• 944 In Frankrijk overlijden 40.000 mensen aan het St. Anthonis Vuur. Oorzaak: graan was besmet met het schimmel moederkoren. Uit moederkoren wordt later ook LSD gemaakt.

Van 1000 tot 1700
• 1200-1300 Bierproductie krijgt in Europa belangrijke impuls o.a. door verstedelijking maar vooral door gebrek aan schoon drinkwater. Water was ongezonder dan bier of wijn. Alcohol was tot 1800, toen schoon drinkwater beschikbaar kwam, een eerste levensbehoefte.
• 1300 Het drinken van sterke drank leidt tot misbruik. In Zwitserland en Engeland worden sluitingstijden ingevoerd.
• 1400 Koffie wordt populair in Arabische landen.
• 1492 Columbus maakt kennis met tabak.
• 1500 Portugezen brengen opium in China. Het zou nog 200 jaar duren voordat opium populair werd in China.
• 1554 Koffiehuis wordt geopend in Istanbul.
• 1600 Portugezen en Nederlanders beginnen met opiumimport in China.
• 1606 Hennep bereikt de Verenigde Staten. Het dient voor de productie van touw en medicijn.
• 1610 Nederlanders brengen thee mee vanuit China.
• 1624 Paus Urbanus VIII verbiedt roken op straffe van excommunicatie.
• 1652 Eerste koffiehuis in Londen.
• 1666 Eerste koffiehuis in Amsterdam.
• 1670 Mislukte poging in Engeland om koffiehuizen te verbieden.

Van 1700 tot 1900
• 1710- 1710 Gin epidemie in Engeland. Productie wordt aan banden gelegd.
• 1729 Chinese autoriteiten willen opiumgebruik aan banden leggen.
• 1730 Ontdekking van ether.
• 1776 Ontdekking van lachgas.
• 1804 Duitse apotheker isoleert morfine uit opium.
• 1826 Eerste anti-alcoholbeweging in de Verenigde Staten.
• 1839 Chinezen vernietigen voorraden opium.
• 1840 Franse arts schrijft over geneeskrachtige werking van cannabis.
• 1840-1842 Eerste Opiumoorlog. Engelsen vallen China aan dat de opiumhandel wil verbieden. China wordt gedwongen handel toe te staan.
• 1850-1856 Tweede Opiumoorlog. Handel wordt verder uitgebreid.
• 1851 Eerste wetten in de VS met het doel alcoholconsumptie te beperken.
• 1855 Uitvinding injectienaald. Stoffen kunnen direct in het bloed worden gebracht.
• 1859 Cocaïne wordt geïsoleerd uit het cocablad.
• 1863 Vin Mariana, een wijn die cocaïne bevat, wordt gepatenteerd.
• 1874 Ontdekking heroïne.
• 1881 Eerste drankwet in Nederland. Verkooppunten voor sterke drank worden beperkt.
• 1883 Beierse soldaten krijgen cocaïne op doktersadvies toegediend om langer te kunnen blijven vechten.
• 1884 Freud publiceert “Uber Coca”. Hij ziet veel medische toepassingen voor cocaïne.
• 1886 In de Verenigde Staten komt een nieuw drankje op de markt, Coca Cola, dat cocaïne bevat.
• 1887 Amfetamine wordt voor het eerst als een puur chemisch middel gemaakt.
• 1894 Een Engelse Koninklijke commissie beweert dat opium en cannabis onschadelijk zijn.
• 1898 Bayer verkoopt heroïne als een hoestdrankje.

Van 1900 – 1950
• 1903 De producenten van Coca Cola geven toe aan politieke druk en halen de cocaïne uit de cola.
• 1906 In China worden strenge wetten tegen opiummisbruik aangenomen.
• 1908 Oprichting Jellinek als een consultatiebureau voor alcoholisme.
• 1911 Eerste opiumconferentie in Den Haag op initiatief van de Verenigde Staten naar aanleiding van problemen in de Verenigde Staten rond het gebruik van opium.

• 1912 Opiumverdrag van 1912. Het verdrag was het resultaat van de eerste opiumconferentie. In dit verdrag werd bepaald dat cocaïne en opiaten alleen voor medische en wetenschappelijke doeleinden vervaardigd mochten worden.
• 1912 MDMA ( werkzame stof in xtc) wordt voor het eerst gemaakt en er wordt een patent op aangevraagd. Wetenschappers zochten naar een vervangmiddel voor hydrastine een product dat inwerkte op het zenuwstelsel.
• 1914 Harrison Narcotic Act in de Verenigde Staten. Deze wet stelt bezit van drugs strafbaar.
• 1919 Eerste Nederlandse Opiumwet. Met als basis het verdrag van 1912. Bezit van drugs is nog niet strafbaar. Handel is alleen voor medische doeleinden toegestaan.
• 1920-1933 Alcoholverbod in de Verenigde Staten. Illegaal gestookte drank kost 35.000 mensen het leven.
• 1928 Tweede Opiumwet. Bezit van drugs wordt nu ook strafbaar. Ook hennep valt nu onder de Opiumwet.
• 1930-1934 Pogingen van geheelonthoudersbewegingen om ook Nederland droog te leggen.
• 1934 begin van de AA (Anonieme Alcoholisten).
• 1938 Hoffman ontdekt lsd.
• 1940 -1944 Amfetamine wordt door legerartsen voorgeschreven tegen vermoeidheid.
• 1945 Waarschuwingen tegen roken van de Mayokliniek in de VS.

1950 – heden
• 1950-1970 Amfetamine wordt in de VS gebruikt als middel om te vermageren.
• 1960 GHB wordt ontwikkeld. Wordt aanvankelijk gebruikt als narcosemiddel.
• 1961 Enkelvoudig Verdrag van New York. Ondertekenaars verplichten zich er op toe te zien dat het gebruik van verdovende middelen beperkt blijft tot geneeskundige en wetenschappelijke doelen. Het orgaan dat toezicht houdt, is de INCB (International Narcotic Control Board). Het INCB kan landen ter verantwoording roepen en zelfs strafmaatregelen uitvaardigen.
• 1962 Patent op ketamine voor farmaceutisch bedrijf Parker-Davis. Parker-Davis produceerde al PCP maar dit middel had teveel bijwerkingen.
• 1964 Officieel rapport in de VS dat roken van tabak ongezond is.
• 1972 Eerste hasjcoffeeshop van Nederland.
• 1976 Wijziging Nederlandse Opiumwet.
• De huidige wet maakt een onderscheid tussen drugs met een onaanvaardbaar risico, de harddrugs welke op lijst 1 geplaatst zijn, en drugs met een minder zwaar risico, hasj en wiet die op lijst 2 staan.
• 1980 Publicatie van richtlijnen waaronder verkoop van hasj en wiet is toegestaan. Opsporing door politie had weinig prioriteit meer. Begin van enorme uitbreiding van coffeeshops.
• 1982 Eerste berichten over aids. Een ziekte die de komende jaren honderden spuitende druggebruikers zal treffen.
• 1984 3,5% van de spuitende druggebruikers is besmet met het hiv-virus. Een jaar later is dit gestegen tot 30%.
• 1986 Begin van xtc-gebruik met name op Ibiza en in Londen.
• 1988 Xtc wordt in Nederland in de Opiumwet opgenomen.
• 1996 Richtlijnen voor coffeeshops worden verscherpt. Deze zijn nu: geen reclame, geen harddrugs, geen toegang voor personen onder de 18, geen verkoop van meer dan 5 gram per dag.
• 1993 Opening eerste smartshop.
• 1994 Verkoop van paddo’s in smartshop.
• 1996 Verbod van verkoop van GHB in smartshops (per 8 mei 1996).
• 1996 Aanscherping gedoogcriteria coffeeshops. Onder de 18 jaar mag je niet in een coffeeshop aanwezig zijn of cannabis kopen.
• 1996 Start alcoholcampagne: ‘alcohol maakt meer kapot dan je lief is.
• 1997 Nieuw coffeeshopbeleid in Amsterdam. Coffeeshops krijgen exploitatievergunning.
• 1997 2C-B wordt opgenomen in de Opiumwet.
• 1999 Lancering van www.jellinek.nl.
• 2000 Oprichting Bureau Medicinale Cannabis (BMC) dat de teelt van medicinale cannabis moet reguleren.
• 2001 Verkoop van poppers wordt verboden door het ministerie van Volksgezondheid. Poppers zouden hartkloppingen, bloedarmoede en hoofdpijn veroorzaken.
• 2002 GHB (gammahydroxybutyraat) wordt opgenomen in de Opiumwet. GHB valt ook onder de Wet op de Geneesmiddelenvoorziening.
• 2003 Medicinale cannabis kan via de apotheek verkregen worden (september 2003).
• 2006 Start campagne: voor alcoholschade bij uw opgroeiende kind. Campagne gericht op de regel: geen alcohol onder de 16
• 2007 Hoofdlijnen Brief Alcoholbeleid van het ministerie van WVS. Brief kondigt een groot aantal beleidsvoornemens aan, die uiteindelijk in 2013 leiden tot een aangescherpte Drank- en horecawet.
• 2008 Verkoop en teelt van verse paddo’s verboden (per 1 december 2008).
• 2009 Verbod alcoholreclame op radio en TV tussen 6.00 en 21.00 uur.
• 2009 Jellinek bestaat 100 jaar.
• 2009 Verhoging van accijnzen op drank met 20%.
• 2012 GHB wordt op lijst 1 van de Opiumwet geplaatst.
• 2012 Voor de provincies Limburg, Brabant en Zeeland geldt dat je lid moet zijn van een coffeeshop (besloten club criterium). Deze maatregel is in juni weer ingetrokken.
• 2012 4-methylamfetamine wordt op lijst 1 van de Opiumwet geplaatst omdat 4 personen waren overleden als gevolg van gebruik van amfetamine gemengd met 4-MA.
• 2013 Qat wordt op lijst 2 van de Opium wet geplaatst.
• 2013 Voor coffeeshops geldt dat je ingezete in Nederland moet zijn (ingezetencriterium) Maatregel geldt vooral voor de zuidelijke provincies. In de Noordelijke provincies wordt de maatregel niet gehandhaafd.
• 2013 Accijns op bier met 10% verhoogd.
• 2013 Gewijzigde Drank en Horeca wet van kracht. Toezicht op de wet ligt voortaan bij de gemeente. Jongeren onder de 16 worden strafbaar.
• 2014 Leeftijd waarop alcohol gedronken mag worden gaat naar 18.
• 2014 Accijnzen op drank met 5.75% verhoogd.
• 2014 Afstand tussen scholen en coffeeshops moet 350 meter zijn.

12-02-2023 om 21:09 geschreven door Ronny Desnyder

Ik zal mij eerst eens voorstellen. 

Ik ben 64 jaar oud, ondertussenn 42 jaar getrouwd en ik heb 1 dochter.

Ik ben Ronny Desnyder, een gepensioneerde inspecteur van politie. Ik heb er 37.5 jaar dienst opzitten.

• Sinds 1982 ben ik intensief bezig met zelfstudie over drugs en gerelateerde onderwerpen.
• Ik heb samen met 2 andere collega’s ongeveer 10 jaar (1988-1998) voordrachten gegeven aan diverse doelgroepen m.b.t. drugs.
• Mijn specialiteit was productinformatie, de historiek, het voorkomen, het gebruik en de gevaren van het gebruik. Ik gebruikte hiervoor een dia reportage (die ik spijtig genoeg niet meer in bezit heb) en een PowerPoint presentatie.
• Voor ons project had ik als basis het vermaarde DARE project van de Los Angeles Police Department genomen. DARE staat voor Drug Abuse Resistance Education. Dit was hun project dat ze gebruikten om voordrachten te geven in de scholen aldaar. Ik kreeg van mijn Amerikaanse collega’s massa’s hulp bij het opzetten van ons project.
• Wij hebben in die 10 jaar een 100-tal voordrachten gegeven aan diverse doelgroepen zoals: scholen (leerlingen en onderwijzers) professionals (politiekorpsen, gerechtelijke diensten ….. Wij gaven onze voordrachten in het Vlaamstalig gedeelte van België. De kleinste doelgroep was een klas van 8 leerlingen beroepsonderwijs. De grootste doelgroep was gemengd, ouders, leerlingen en onderwijzers. Er waren toen meer dan 500 aanwezigen.
• Ik was ook gastdocent in de politieschool en in de rechercheopleidingsschool in Nederlands Middelburg.
• Ik heb in enkele panels gezeten na voordrachten om  met andere vakmensen en de aanwezigen te discussiëren over de drugproblematiek.
• Tijdens mijn carrière was ik ook 8 jaar rechercheur, mijn specialisatie was drugs waar ik in contact ben gekomen met alle facetten van dit problematisch fenomeen.
• Tevens ben ik 14 jaar wijkagent geweest waar ik in mindere mate wel te verstaan ook in aanraking kwam met gebruikers, verslaafden en hun ouders.

De meeste informatie die ik kreeg kwam trouwens uit de USA. Ik had contacten bij de meest befaamde drugbestrijdingseenheden zoals de DEA, de BNE (Bureau of Narcotic Enforcement) en talloze narcotic enforcement teams van de grootste steden.

Ik heb informatie van de meeste gekende en minder gekende drugs die circuleren in het milieu. Ook van bij ons niet gekende substanties heb ik informatie.

Ik zal proberen om met mijn blog de drugproblematiek in al zijn facetten te belichten.

12-02-2023 om 20:52 geschreven door Ronny Desnyder

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
SeniorenNet-team

12-02-2023 om 20:10 geschreven door