Aan iedereen een spetterend en vredevol 2006 toegewenst.
Een vervolg aan de vorige reeks artikelen volgt nu.
Vermits het heel moeilijk is om iets zinnigs te bewijzen over God, wat trouwens ook niet nodig is als je Hem, Het of Haar kan ervaren, is het logisch dat wij ons eens afvragen wat we dan wel kunnen doen?
In de vorige artikels had ik het al over ego en wereldmodel.
Eerst iets over referentiekaders.
Het externe referentiekader
Als ik volledig leef volgens een extern referentiekader, laat ik mijn hele leven bepalen door de omgeving, omdat het zo hoort, omdat men het belangrijk of fatsoenlijk vindt,
Als men te sterk vanuit een extern referentiekader leeft weet men niet precies wat men wil of waar men voor gaat of men is zich er althans niet van bewust.
Heel de publiciteit is er op gericht om je te doen neigen naar de externe referentie.
Externe referentie is echter noodzakelijk. Ik moet weten hoe anderen denken en functioneren, ik moet mij er bewust van zijn, anders kan ik niet met hen communiceren.
Wij leren door eerst een extern referentiekader aan te nemen en daarna een intern referentiekader. We leren eerst na-apen, dan ontwikkelen we onze eigen stijl.
Om te kunnen overleven in dit universum moet ik per definitie ingespeeld zijn op de wetmatigheden die er op dit moment gelden (het familiale kader, het nationale, het culturele, het Europese, de universele wetmatigheden, de planetaire wetmatigheden).
Het interne referentiekader
Ik bepaal zelf wat ik wil, kies of doe. Als de omgeving er toevallig net hetzelfde over denkt is dat mooi meegenomen.
Als je een intern referentiekader hebt ben je in staat vanuit je eigen standpunt in conflict te komen met anderen.
De interne referentie moet voorrang krijgen op de externe, we wijzen ze echter niet af.
Het intuïtieve referentiekader
Dit is het kader waarin alle kennis vervat is die ik heb vanuit wie ik ben en die niets te maken heeft met wat ik tot nu toe van buitenaf heb aangeleerd.
Het doel van spiritualiteit is dat je leert functioneren vanuit het intuïtieve referentiekader, maar dat zal je nooit goed lukken wanneer je externe - en je interne referentiekader niet goed ontwikkeld zijn.
Het intuïtieve kader is het belangrijkste maar ik kom er het laatst aan toe (onbewuste competentie).
Wordt ons wereldmodel door onszelf bepaald?
Zijn veel erfelijke patronen, ook fysieke, niet zozeer te wijten aan de wetten van de erfelijkheid, maar aan de overname van angsten?
Ons leven leiden volgens een extern referentiekader betekent in wezen leven vanuit angst, is in wezen overlevingsdrift. We zijn bang dat we het anders niet meer zullen maken, bang dat we niet meer zullen geaccepteerd worden, bang dat we zullen worden afgewezen.
Wanneer ik bang ben of beslissingen neem vanuit angst betekent dat juist dat ik niet volledig in mijn eigen centrum zit, angst hoort thuis in het externe referentiekader.
Een groot deel van ons zogenaamd interne referentiekader is eigenlijk een gecamoufleerd extern referentiekader.
Veel overtuigingen en geloofswaarheden waarmee we ons leven inrichten behoren tot dat externe referentiekader.
Een overtuiging zoals bvb.: Ik ben niets waard. Zal bevestigd worden door een hele reeks van ervaringen want je komt dat tegen wat je gelooft!
Hoe kunnen we ermee ophouden de angst van anderen aan te leren?
Er is geen probleem wanneer je met en fundamentele angst zit aangaande bvb. je zelfwaardering op voorwaarde dat je die angst erkent en accepteert. Zodra je de angst accepteert, stuurt de angst je gedrag niet meer.
Doordat de angst je gedrag niet meer stuurt, ben je bezig met echte integratie en begin je geleidelijk aan je interne referentiekader op te bouwen.
Zodra de overlevingsangst wegvalt, zodra de vrees voor afwijzing geaccepteerd en geïntegreerd wordt, beginnen we ons intern referentiekader te ontwikkelen. Geen seconde vroeger.
Het leven kan ons geen kopje kleiner maken. We doen dat zelf door de manier waarop we de wereld waarnemen. Maar in wat we waarnemen is überhaupt geen waarheid te vinden.
De eerste stap die we moeten nemen om ons intern referentiekader te ontwikkelen is alle overtuigingen eruit gooien die we van anderen geleerd hebben.
Evolueren van angst naar liefde is evolueren van externe afhankelijkheid naar interne vrede en interne herkenning, erkenning, herinnering, zelfherinnering, van externe onzekerheid en verzekering naar interne zelfverzekering.
Echte kennis komt naar boven door onze ogen te sluiten, door te stoppen met naar buiten te luisteren, door naar binnen te luisteren.
Volgende keer heb ik het over de relatie tussen identiteit, missie en spiritualiteit vanuit NLP.
