Ik heb God vaak uitgedaagd om mij “bewijzen” te geven en ik heb er honderden gekregen, die ik toch allemaal eerder als toeval bestempelde.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Toen mijn vijfde kind, een dochter, moest geboren worden, stond ik in de bevalkamer. Mijn eerste vrouw was doodmoe en kon niet meer persen. De monitor die de hartslag van het kindje aangaf viel stil. Op dat ogenblik dankte ik de Heer dat hij mij mijn vrouw en mijn kind gegeven had en dat ik hun had mogen leren kennen. Als Hij wilde dat zij nu naar Hem kwamen dan was dat goed, toch zou ik hun nog graag een tijd bij mij hebben maar niet mijn wil maar Uw wil geschiede. En op dat ogenblik vloog de monitor terug in gang en mijn dochter werd geboren. Dit was voor mij geen toeval meer.

Vlak voor de geboorte had mijn vrouw onze auto totaal kapot gereden en vrienden zorgden voor ons vervoer. Wij hadden geen geld gezien onze winkel een tijdje daarvoor op de fles was gegaan.

Na lang zoeken vond ik in een advertentie een VOLVO van 10 jaar voor     20 000 BEF. Ik ken niets van auto’s en vroeg de Heer om bescherming. Ik sprak af dat als de verkoper mij de auto zou laten voor “precies” 15 000 BEF, want dat was alles wat ik nog had, dat ik dan erop zou vertrouwen dat het een goede koop was. Ik vertelde de verkoper dat zijn prijs te hoog was, dat ik gelovig was en dat ik de auto enkel zou kopen als hij mij de juiste prijs kon aanbieden.

De man is drie maal thuis geweest om van de prijs iets af te doen. Het was heel moeilijk om te weigeren toen hij 16 000 BEF vroeg voor het voertuig maar ik hield vol.

De volgende dag kwam de man binnen en zei dat hij met al mijn flauwiteiten niets te maken had en dat 15 000 BEF zijn laatste bod was. Ik heb vier jaar met deze VOLVO gereden, zonder één frank extra kosten.

De week daarop moest ik mijn vrouw gaan halen in de kliniek maar ik had mijn nummerplaat nog niet. Ik had ze pas een week geleden aangevraagd.

’s Morgens, de dag voor ik mijn vrouw en dochter moest gaan halen, zei ik tegen de Heer:”Ik weet dat ik dit niet mag vragen, maar ik zou toch graag mijn nummerplaat hebben zodat ik zelf naar de kliniek kan rijden. Op dat ogenblik viel mijn nummerplaat in de bus. Ik werd lijkbleek en belde onmiddellijk naar de dienst in Brussel. Ik vroeg naar mijn nummerplaat die ik een tijdje daarvoor had aangevraagd. De man zei:”Dat ik nog zeker twee weken zou moeten wachten.” Ik vroeg of dat zou kunnen dat ik deze morgen mijn nummerplaat reeds in de bus had, waarop hij zei dat ik dan wel een politieker moest gehad hebben die in hoogsteigen persoon mijn dossier op de top zou gelegd hebben.

Ik zou zo nog lang kunnen doorgaan, ook met verhalen waarbij ik absoluut niet kreeg wat ik vroeg. Achteraf moest ik dan wel vaststellen dat ik toch het beste gekregen had voor dat moment of om de toekomst voor te bereiden.

Toen mijn eerste vrouw de echtscheiding aanvroeg en mijn wereld definitief instortte kon ik niet vermoeden dat ik nu, tien jaar later, moet toegeven dat er mij in mijn hele leven niets beter had kunnen overkomen.

De ontmoeting met mijn huidige vrouw steunt op zoveel onwaarschijnlijke toevallen dat je het niet voor mogelijk zou houden.

Mijn huidige vrouw brengt voor haar boeken mee die ik blijkbaar moest lezen. Zij brengt mij in contact met mijn huidige leraar. Zij is zowat “mijn boodschapper”.

Bewijst dit nu het bestaan van God? Ik weet dat men dit allemaal toeval kan noemen zoals in het boek “Puur toeval” van Stefan Klein.

Wat heb ik te verliezen als ik toch in Hem (Haar, Het) zou geloven? Stel dat ik mij rustiger voel door alles in Zijn handen te leggen, maar dat dit alles slechts een knappe psychologische truuk zou zijn, wat zou daar dan op tegen zijn?

Welk soort God zou God voor mij dan zijn?

Hierover echter volgende keer meer.

RV