atc,kaarten,brocante en overpeinzingen Hallo, ik ben Saartje,woon in Lelystad, ,geboren 7-12-1952, getrouwd , heb 2 zoons,een kleinzoon, een
hond,schildpad,tortelduif en vissen en een poes Pukkie .Ik heb veel hobbies,knutselen, genealogie,tuinieren
10-04-2012
Niet stil gezeten
Niet stil gezeten
De afgelopen dagen , heb ik niet stil gezeten(alsof ik dat überhaupt kan,hihi)Het begon zaterdag, we liepen in het centrum en plot gaf ik een gilletje.
De paspopjes bij de Xenos waren afgeprijsd,van 34,95 voor 19,95.Nou ik vloog de trap op, om even later, met Mien onder mijn arm,weer af te dalen.Dat laat je toch niet lopen.Kijk, ook ik wil wel zo'n mooie oude pop,maar die zie je niet veel en kosten een vermogen.Maar Mien kan ik ook pimpen!!.
Dus thuis Mien uitgetrokken, althans haar standaard en nu is ze 1 meter 71 groot.Manlief keek en keek en opperde heeeeeel voorzichtig,of ik het ding in de kamer ging zetten.Ja natuurlijk ,riep ik uit ,waarop een gepast zwijgen kwam,want tegen zoveel enthousiasme in te gaan, heeft hij al jaren geleden opgegeven.
In de loop der jaren heb ik heel wat antieke nachthemdjes opgedoken, de meeste in Italië.Waar ik er hier ,op de Noordermarkt in Amsterdam,meer dan 25 euri voor neer moest tellen,verkocht de tweede hands kledingman in Tavernelle ze voor 1,50.De caravan was aardig vol,dat jaar.
De mooiste heb ik Mien aangetrokken,met een superfijn kantje.
Maar d'r nekkie was nog wat kaal.Dus gisteren, toen de zon even scheen, heb ik buiten,aan de picknicktafel,met stof en schaar en lijmpistool ,zitten frutselen.
Een ketting met katoenen roosjes,dezelfde techniek,als bij het hoedje.Staat haar leuk, vind ik.
De dag ervoor had manlief het geschilderde kastje weer in elkaar gezet.
Jarenlang heb ik er tegenaan zitten hikken.Het is een heel,heel erg oud kastje.Een stuk,wat al bij mijn ouders stond.
Maar het is geen origineel,mijn vader had allerlei onderdelen aan elkaar gemaakt,nadat hij er ,toendertijd, de door houtworm aangetaste stukken,had uitgehaald.
Maar ja,het was wel meer dan 150 jaar oud.Toen bedacht ik:waarde heeft het alleen voor ons, geldelijk is het niks waard,wie vindt het later mooi of wil het hebben? Waarschijnlijk niemand, dus wat let me?
Het was een klus, jaren lang in de was gezet,maar Lief heeft het voor elkaar gekregen en ik ben er heel blij mee..
Het staat nu weer te pronken.Natuurlijk had het ook een nadeel: De hele kamer moest verhuisd.
Dat is mijn kwaal, ik kan soms de lust ,om te veranderen ,niet bedwingen.Ik heb het bescheiden gehouden, slechts een paar dingen.De oven staat immers ook nog in de kamer,na de stilgelegde verbouwing.
Ooooh, als die weg is,dannnnnnnnnnnnnn, laat maar,nog even niet aan denken, hihi.
Omdat de verbouwing van de keuken ,door de knie van oudste, nog wel even op zich zal laten wachten,staat het hele huis nog steeds vol rotzooi en dozen.
Ook op mijn eigen hobbykamertje heb ik heel weinig ruimte.Daarbij komt ook nog eens, dat het in de nacht weer erg koud is, dus een aantal planten staan ook weer binnen.De ruimte van een A4 is dus nog over.
Dat houdt in,dat de projectjes ook kleiner worden.Dacht al aan luciferkoppen decoreren, of vingerhoedjes schilderen.Maar ja, wat doe je daar nu mee?
Toen zag ik op een blog(weet niet meer welk) een idee, om van oude theezakjes ,roosjes te maken.Een leuk idee.
Ben dus aan de slag gegaan.Dagen hebben er bungelende zakjes aan het droogrek ,buiten, gehangen.De mensen zullen wel gedacht hebben:de zaken in huize Saartje gaan bijzonder slecht, ze moeten nu al meerdere keren met de theezakjes doen.
Nee hoor, zo erg is de crisis niet .
Toen de zakjes eenmaal droog waren, heb ik de gruis thee er voorzichtig uitgeklopt en ben aan de knutsel gegaan.Het resultaat is leuker geworden, dan ik zelf verwacht had.En de roosjes zijn op vele manieren toe te passen,met of zonder steeltje.
Onze jongste zoon werd gisteren 30 jaar en is totaal geen verjaardags vierder.
Maar omdat het een speciale gelegenheid,30 jaar,was, organiseerde onze schoondochter een surprise party voor hem.
Weken is ze er mee bezig geweest en haar ouders en wij hebben ook een klein steentje bijgedragen, o.a.door slingers en eten te maken.
Het was een hele verrassing voor de jarige en hij vond het toch wel heel erg leuk.We waren als clown verkleed, omdat hij niet van clowns houdt.Hij moest er dus erg om lachen en hees zich met plezier in zijn klaar liggende pak.
Het was heel geslaagd en onze schoondochter had veel eer van haar werk en alle weken spanning.Een dag, om met een grote glimlach naar terug te kijken.
Het feest heeft me goed gedaan, voel me gelukkig een stuk beter,
Vandaag is onze zoon jarig en mams is nog niet jofel
Even een kort berichtje.We zitten hier nog steeds in de lappenmand.Ik heb het benauwd en hoest me suf, voel me nog niet lekker.Oudste zit nog met zijn knie, dus het gaat hier niet zo.
Maar 1 positief bericht:Vandaag wordt de jongste zoon alweer 30 jaar.
Ik hoop,dat ik komende week weer de puf heb, op blogbezoek bij jullie te gaan, ik mis jullie.
Voel me hondsberoerd en morgen wordt onze zoon aan zijn knie geopereerd.Dus even een kopie van een stuk,dat ik schreef voor een ander blog.
Liefs, Sarina
Het wordt me roze voor de ogen
Ik heb een probleem, een groot probleem.Ik hou niet van roze.
De kleur geeft me kippenvel.Ja, ik beken het beschaamd.
En dat is momenteel een rampje, aangezien alles roze lijkt te zijn.In de bladen, op de blogjes, in de winkels.Het enige roze,dat ik nog kan verdragen, is het oudroze,wat een zweem grijs in zich heeft.Oud kant van die kleur,kan me nog wel bekoren,maar dat mierzoete,baby roze, brrrr.
Nu kan ik natuurlijk het scherm zwart/wit zetten,maar dat is toch wel al te rigoureus ,dus ik bijt
mezelf door de zoete appel heen en wacht op betere tijden, eh.kleuren.
Ik hou zelf erg van wit,grijs ,in alle schakeringen, creme,grijs/groen.
Groen is trouwens mijn lievelingskleur,maar na het huis jarenlang in allerlei groen tinten te hebben gehad, heb ik de knop omgegooid, ik was het zat.
Begon zelf bijna groen uit te slaan, lol
Dus toen brak het witte virus uit.
Ze zeggen,dat het geen kleur is,maar je hebt er wel ongelofelijk veel schakeringen in.Vroeger dacht ik altijd:saai,deed me erg aan de Bouvrie denken, strak,kil,maar nee, fout fout fout.
Er zijn onnoemelijk veel mogelijkheden.
En daar geniet ik van, ik struin op alle mooie blogjes rond, doe idee'tjes op en beleef heel veel plezier aan de mooie foto's ,die er geplaatst worden..
Dingen maken is de lust in mijn leven, heerlijk frutselen met kantjes, bandjes, wit katoen, grof linnen,ik kan er geen genoeg van krijgen.
Gisteren een "schilderij'tje"gemaakt,met allerlei restjes kant,zelfs een oude onderjurk moest er aan geloven.
De tuintafel heb ik vanmorgen vroeg al schoongemaakt,ik ga straks lekker buiten prutsen.Maar nu eerst Truus uitlaten, die zit zowat met gekruiste pootjes.
Een paar dagen niet zoveel gedaan.Alleen een tasje gemaakt,vol kanten frutsels.Ik vind het leuk, om de boel een beetje shabby te houden.
Zoonlief zit nog steeds met zijn knie,dus de halve keuken staat nog op de slaapkamer,logeerkamer en in de woonkamer.
Wat kan een mens dood en dood moe worden,van een ontregeld huis.Ik had geen idee.
Maar goed, tandjes op elkaar en genieten van het mooie weer.
We zijn een heerlijk weekend weg geweest, naar vrienden in Brabant,even lekker lachen en gezelligheid.Af en toe moet een mens er eens tussen uit.
Zoals ik afgelopen keer al schreef, waren mijn ramen matglas geworden.Dat wil wel eens gebeuren,als je knutselverslaafde bent.Ik zal jullie wat vertellen:ze zijn nog steeds matglas.
Doordat overal onderdelen in huis zijn opgeslagen van de keuken en gereedschap, kon ik mijn emmertje,spons en zeem niet meer vinden.
Wat errug he?
Hahaha.
Er zijn ouders teruggekomen, die de zwaarste dagen uit hun leven mee moeten maken.Je kind verliezen, het te moeten identificeren,het is hemelschreiend.Even een minuut stilte voor de slachtoffertjes,van wie de ouders zo wanhopig,radeloos,intens verdrietig zijn.
Beelden,die de wereld over gingen,waarvan bij het bekijken, nu nog,de ogen zich vullen met tranen.
Wat zouden we allemaal graag iets willen doen,maar we kunnen niets doen, een mens staat machteloos.
Daarom is die dag van nationale rouw zo goed,die minuut stilte zo nodig.
God sta de ouders van de gestorven en zwaar gewonde kindjes bij!
Wat me verder toch erg pijn doet, is het feit,dat er ook kindjes van NL. afkomst zijn omgekomen,6 zoals nu blijkt.Ieder kind is gelijk, ieder kind dat sterft,is er een te veel.
Maar door mij ging een gevoel van verdriet en walging heen, toen ik in de krant vanmorgen,die kop van Marco Borsato bovenaan zag staan en berichten over voetbal en zich de tent uitvechtende politici zag staan.Het leven gaat door, ja ik weet het.Maar noem me een sentimentele zeur,ik kan hier niet tegen.Ook hier zouden dit soort non berichten,over onnozele tv shows,gestolen fietsen e.d. naar de achtergrond mogen verhuizen,van mij,zeker tot na vandaag.
Velen willen hier geen verenig Europa(ik al zeker niet) geen Europese Unie,maar het wordt ons voorgehouden,door politici,dat het een zegen is,dat we allen een zijn.
Nu,het had een mooie gelegenheid geweest,dat te tonen,door ook een minuut stilte,om 11.00, uit solidariteit.
Gisteren de hele dag het nieuws,via internet, gevolgd, over de vreselijke busramp met de schoolklas.
Ik had het kippenvel op mijn lichaam, de hele dag.Wat verschrikkelijk,dat je als ouder zo lang in onzekerheid zit, zo'n doodsangst hebt,om het meest dierbare,dat je hebt, in dit leven.En dan de lood en loodzware taak, om je kindje te moeten identificeren.Hier past alleen diep,heel diep medeleven.
Zodoende kwam er weinig terecht,van alle huishoudelijke beslommeringen, ik zat aan de pc geplakt.
Maar de handen kunnen wel wapperen,tegelijkertijd,dus ik heb een hart gefrutseld,met kantjes en bandjes.
Restjes kant, ooit toebehoord aan een onderjurk(hahaha), nu los getornd en als restje gebruikt ,voor het overtrekken van het wit katoenen hart.
Verleden week had ik een oude letterbak gekocht,bij de kringloop, die we wit hebben gemaakt.Het is weer eens wat anders ,op de tafel in de kamer.
Tja, knutselen kan enorm verslavend zijn.Mijn ramen beginnen matglas te worden, de tuin gilt om onderhoud,ja wat doe je dan?
Juist,rolgrodijn half laten zakken, tuindeur dicht(was toch geen mooi weer) en.knutselen.
Maar nu zal ik er aan moeten geloven, beste bloggers,dus na het weekend kom ik weer langs.
Groetjes,
Sarina
Soms moet een mens creatief zijn.Ik had al een tijdje geleden een nieuwe paspop op stof getekend, uitgeknipt en gespeld,maar toen gebeurde er allerlei dingen,waardoor het ding onafgemaakt op de naaimachine bleef liggen.Ook wist ik niet zo goed, waarop ik het straks kon plaatsen.
Maar..........gisteren kreeg Willemina Wortel een idee.Ooit in het grijze verleden, had mijn moeder een Hindeloper beschilderde wc rol houder staan, jullie kennen die dingen vast nog wel, hout, groot,rood/groen,met bloemetjes en zo'n grote knop bovenop.
Toen mijn lieve moedertje overleed, heb ik het ding meegenomen en bij ons neergezet.
Maar plots bezagen mijn ogen het ding op een geheel andere manier.
Hmm..... schuren, een likje verf en dan was het een perfecte houder,voor de kinderpaspop.Ik moest toevallig toch net bij de kringloop zijn en daar hadden ze vast wel een vervanger voor een leuk,zacht prijsje.
Ik negeerde de gefronste wenkbrauwen naast me.
Ik heb er een gevonden, kleiner, maar acht, het staat in de wc, dus uit het zicht.
Maar toen ik wilde afrekeken,viel mijn ook op de vitrinekast, die ze altijd bij de kassa hebben staan.Oei,wat lag daar?
Twee hand gekloste kanten visjes,voor 2,50.
Nu mogen jullie raden, wat er weldra in mijn mandje lag, Juist!
Vanmorgen manlief even lief aangekeken en de eerste laag verf zit op de geërfde wc rolhouder.
Het popje heb ik gisteren gemaakt.
Natuurlijk is het nog niet af,het moet nog op stok (net als de kippen)
Nu heb ik twee heerlijke,lieve,volwassen zonen,waar we apetrots op zijn,maar ja, die droegen helaas geen schattige,petieterige jurkjes.
Dus moest ik toch echt even naar het winkelcentrum,om een klein jurkje te scoren.In de textiel super vind je die nog voor een leuk prijsje.
Oude ketting gesloopt en vermaakt,bloemenkrans om de nek en hier is het voorlopige resultaat.
Ondertussen wordt er op zolder aan de tweede verflaag van de houder gewerkt.
Fijne dag!
Onze zoon is vanmorgen weer voor controle naar het ziekenhuis geweest.De roodheid is wat minder,maar de plek groter.Hij moet maandag weer terug komen en in de tussentijd de open wond spoelen(brrrr)
Oudste is gisteren met spoed naar de eerste hulp geweest, de huisarts vertrouwde het niet meer.Daar hebben ze foto's gemaakt, de knie bevroren en er een flinke snee in gemaakt, om het vuil er uit de krijgen.De wond is open gelaten, er zitten gazen in.Zaterdag terug voor controle.
Hij heeft behoorlijk pijn,de ontsteking was al ver gevorderd.
Twee dagen geleden, kreeg onze oudste zoon, die hem zou plaatsen en van wie we de keuken ook als cadeau voor ons 40 jarig huwelijk, in juni, hadden gekregen( en uiteraard van ons schoonmeissie.),een vreselijke ontsteking aan zijn knie.
Hij moet er mee omhoog, koelen en de vanmiddag voor de2e keer in drie dagen naar de dokter.
Het ziet er niet uit, helemaal dik en rood en de dokter is bang ,voor botontsteking.
Nou jammer dan van de keuken, dat komt wel. Eerst onze lieve jongen weer in orde.
Al is hij dan 32 ,als ze wat mankeren, komen je strijdbare moeder gevoelens weer boven.Pff, ik zou het liefst mee gaan,naar de dokter, maar hij ziet me aankomen, hahahaha.
Maar goed, hopelijk knapt hij snel op, de antibiotica doet nog niet veel..Na de crematie ,gisteren, van mijn tante, is dit het tweede ding,dat een knoop in mijn maag zet.
Om toch niet al te somber over te komen, hier wat foto's van de zon in de kamer, vanmorgen.
Nu ik druk bezig ben met eieren maken, als de tijd het toe laat, kom ik het probleem tegen,van de afbeeldingen.
Oh, er zijn er genoeg,maar je komt vaak dezelfde tegen.Ik ben wel van die oude afbeeldingen, vooral die van de kinderen en de dames, in Victoriaanse kleding.
Nu was ik,afgelopen weekend, zomaar wat aan het surfen en ik stuitte op een opera zangeres, nou ja, stuitte is overdreven, de vrouw is al 70 jaar dood.
Maar goed, ik zag haar foto en dacht:die kan ik mooi als afbeelding gebruiken (het kan nog,neem ik aan, zonder dat ik voor jaren achter tralies ga, in de V.S.)Ik wilde meer van haar weten, ze was fascinerend.
ER zijn heel veel foto's te vinden en het leuke is,dat har afbeelding gebruikt is, voor een van de meest bekende stempels.
Het gaat om Lina Cavalieri, een Italiaanse opera zangeres, die aan het begin van de 20ste eeuw, als mooiste vrouw van de wereld werd genoemd.
* Viterbo, 25-12-1874
+ Fiesole 7-12-1944 ( bij een bombardement)
De foto's zijn heel leuk te gebruiken, omdat ze meestal staat afgebeeld ,in flamboyante opera kostuums.
Nog een tip:Cleo de Merode, een actrice uit dezelfde tijd, ook een elegante verschijning in supermooie jurken en pose's
Het zijn weer eens wat andere afbeeldingen en Lina prijkt nu op de voorkant van een ei.
Of ze daar blij mee zou zijn geweest, dat vraag ik me af,maar ik ben er in ieder geval wel blij mee,hihi.
Dus bij ons aan de muur: Lina en het ei.
Fijne dag allemaal,
