De schatten van de nacht..
Hoe verrukkend is de afzondering, van de dienaar met Zijn Heer. Alleen, terwijl de rest van de wereld, in diepe slaap verkeert. Woelende nachten, en een berouwvol hart.
Slapeloosheid heeft zich meester gemaakt, en de zorgen van het Hiernamaals, hebben de overhand genomen, de gedachten aan wat komen moet, nemen het hoofd in beslag. En geven de ziel geen ogenblik aan rust.
Het doet de dienaar, zich van zijn slaap ontdoen. Peinzend en spijt betuigend, mijn Heer hier ben ik! Ik heb de slaap op gegeven, en aan U heb ik toegewijd mijn leven.
De sterren aan de Hemel, onthullen de schoonheid van de schepping, van mijn Heer. En herinnert mij aan Zijn talloze gunsten, jegens de schepping en mij.
De nacht is mijn moment van leven, en aan mij onthult ze haar schatten. Ze vertelt mij en herinnert mij, aan mijn Heer en de donkerte van het graf. Ze doet mij streven, en vertelt mij de hoop niet op te geven.
Ik begeef me bij U mijn Heer, met zonden zoveel, als de Hemel reikt. Maar Uw Barmhartigheid, omvat de wereld en meer. Hier ben ik, mijn Heer!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Geschreven door zuster Umm_Mardiyya
|