Waar is mijne TV?

Er was nog geen sprake van Teledistributie, elke eigenaar moest een antenne laten installeren om zenders uit het buitenland te kunnen ontvangen.

Niet alle televisie zenders stuurden gedurende de dag een testbeeld uit.

Het plaatsen van de antenne werd in de dag gedaan en 's avonds kon men het resultaat bekijken, geen dag uitzendingen, en dus afrekenen met de klant.

Wij hadden een opdracht voor een antenne met 4 Brussels, 2 Nederlanders en 2 Duitsers. Met het leveren van een KTV. De bewoners van huis waren gaan werken en zoals meermaals voorkwam hadden wij de sleutels van het huis.

Wat er met de oude TV moest gebeuren, er was daarover geen afspraak, dus lieten wij het toestel in de gang staan.

’s Avonds gingen wij aanbellen om de sleutels af te geven en ons geld te ontvangen.

Het was niet uitzonderlijk dat bij de installatie van zo’n antenne en KTV de familie en vrienden uitgenodigd waren om de beelden te komen bekijken.

In de woonkamer waren alle stoelen bezet. Familie en buren met kinderen enz.

Op de kast prijkte een oude TV, met zwart wit beelden, en de vrouw des huize vroeg of wij nu eindelijk den nieuwen TV met kleurtjes wilden installeren. Onze mond viel open, waar is onze nieuweKTV die wij daarstraks hadden geplaatst?

Alle aanwezigen beweerden, toen zij binnen kwamen er geen andere TV hadden gezien en dat er op den TV geen Hollanders of Duitsers te zien waren. Uiteraard deze oude TV kon deze zenders niet ontvangen...

De politie werd er bij geroepen, maar er waren zoveel getuigen tegen mijn beweringen, wij het niet konden halen en de politie betoogde dat: “ik dus slimmer had moeten zijn”.

Twee KTV leveren en maar één betalen er zat niets anders op een verlies van 50.000 Bfr te inkasseren.

Waar blijft mijne TV?

Op zekeren dag komt de politie met enkele mensen in burger onze zaak binnen gestapt.

Mensen die de zaak wilden betreden, werden kordaat door de arm der wet buiten gehouden. De zaak moest bleef en dicht en alle boeken getoond.

Blijkbaar klopte mijn boeken niet want er ontbrak minstens één adres of herstelfactuur en dat zag er niet goed uit. De boeten hingen al boven mijne kop.

Na lang gezoek wilden de mannen in burger eindelijk met mij praten.
Er was een klacht tegen mij ingediend: “Ik zou volgens de klacht bij mevrouw X, meer dan twee maand geleden haar nieuwen TV voor herstelling meegenomen hebben en hem nooit teruggebracht.”

Dat mevrouw X jaren klant was en zij bij ons een toestel had gekocht daar mee konden wij leven, maar dat wij het toestel voor herstelling in ons bezit hadden, daar waren wij formeel. "Toestel is niet bij ons in herstelling"

Ik stelde de politie voor: “OK. Jullie beweren dat, laat ons samen naar de klant mevrouw X gaan en we zullen wel zien”. Het hoofd van de gerechtelijke werd opgebeld of dat wel mocht enz.

Er werd met twee combi’s naar de klant gereden. Ik mocht slechts als laatste naar binnen gaan en werd er als laatste persoon voorgesteld aan deze mevrouw X.

Gelukkig reageerde ze en verklaarde : “wat komt hij hier doen, dat is hem niet, hij is hier niet binnen geweest.”

De vrouw was een periode opgenomen geweest in een gasthuis en één haar dochters hadden klacht neer gelegd bij de politie.

Opgelucht en in heel andere sfeer, vroeg ik aan aan de vrouw :
 “Als ik het niet ben, hebt ge geen bewijs of een briefje met het telefoonnummer waar ge naar gebeld hebt”.
 Dat werd tussen andere papieren gevonden.

Een deel van een Antwerps krantje met onze reclame bovenaan, maar daaronder in de rubriek herstellingen en karweien stond “TV herstellingen vlug en goedkoop”

Het telefoonnummer was aangestreept en dat had de mevrouw gebeld, denkende dat het van ons was.

De man van de aankondiging had de vergissing van mevrouw snel door en liet haar in de waan, dat hij van mijn bedrijf was.
 “ Als er iets is U weet ons wonen, dag madame” en met deze smoes was hij er met den nieuwe TV vandoor.

Op mijn voorstel werd gebeld met het kantoor van de uitgeverij van het krantje, toen bleek het een vals adres te zijn.
De reactie van de uitgever "Zoveel mensen komen een aankondiging plaatsen en betalen direct voor een aantal inlassingen, wij kunnen dat niet weten laat staan controleren".

Nu was ik helemaal in mijn wiek geschoten, Ik werd wel van diefstal beschuldigd en nu blijkt er een oplichter bezig te zijn dus stelde ik voor:

“Dat een van de politiemensen het telefoonnummer voor een herstelling zouden opbellen”.

Neen dat mocht niet, volgens de wet. Dat noemt men uitlokken van een misdrijf.???? begrijpen wie begrijpen kan.

Dus bleef er niets anders over dan mijn schoonmoeder als onschuldig slachtoffer aan te wijzen. Op het nummer een herstelling te vragen.

Een politie patrouille zou dat dan toevallig zien, dat er iemand met een TV uit het huis van mijn schoonmoeder komt en hem dan naar zijn huis/atelier volgen. Zodat ze het juiste adres zouden hebben.

Dan eerst kon een huiszoekingsbevel aangevraagd worden alvorens de politie de vermoedelijke dader kon aanspreken. Sic.

In mijn geval lag dat anders, ik was een handelaar, en dus daar kon de politie op basis van de wet op de handelspraktijken de zaak zomaar binnen komen, ze sluiten en onderste boven draaien. Sic

Gelukkig heeft inmiddels een politie hervorming plaats gehad en zou dit voorval niet meer kunnen gebeuren.