Onze Zon.
De koperen ploert, net een kameleon nu wou ze haast niet ondergaan ze bleef hangen, boven de horizon haar dagtaak was nog niet gedaan
Drijvend boven de grote oceaan brandend doet ze het water koken schroomde of ze in het sop zou gaan naakt, ze was nog onbesproken
Twijfelend, even moest ze nog kiezen welk badpak ze aan zou trekken plotseling, ze had niets te verliezen het werd dat met die zonnevlekken
Uitrusten doet ze even op haar treeft de schreeuw van de meeuw weerklinkt als ze laag boven het water zweeft net doet alsof ze een slokje drinkt
Dit spektakel waar je ook verblijft dagelijks een gratis vertoning geeft elke tobberij uit je hoofd verdrijft als je dit schouwspel mee beleeft.
Sami.
|