Verkeersslachtoffers tellen of tellen ze niet mee?

Waarom tellen die niet mee?

Verkeer maakt dubbel zoveel slachtoffers als gedacht.

De Morgen, 4 oktober 2006

Het aantal verkeersslachtoffers in ons land ligt dubbel zo hoog als de statistieken melden.
Bij zwakke weggebruikers is de kloof nog opmerkelijker. Zo wordt slechts één van de vijf zwaar gewonde fietsers in de ongevallenstatistieken opgenomen. Dat blijkt uit een studie van verkeersdeskundige Johan De Mol (Universiteit Gent).

Het Centrum voor Duurzame Ontwikkeling van de Universiteit Gent, vergeleek het aantal ernstig gewonde verkeersslachtoffers in twee ziekenhuizen
(AZ Sint-Dimpna in Geel en AZ Sint-Jozef in Turnhout), met het aantal slachtoffers dat opduikt in de statistieken van het Nationaal Instituut voor de Statistiek (NIS) voor die regio’s. Die laatste cijfers zijn vooral gebaseerd op de informatie van politie en parket.
De conclusie van de vergelijking die gepubliceerd werden in het Tijdschrift ‘De Verkeersspecialist’, zijn verrassend.

Naar gelang het ziekenhuis vindt slechts 44 tot 57 procent van de verkeersslachtoffers zijn weg naar de officiële statistieken. Zo blijkt slecht één op de vijf ernstig gewonde fietsers ook op te duiken in de NIS-statistieken (113 op 575 ziekenhuismeldingen). Bij de voetgangers ligt het aantal rond zowat één op drie, bij de bromfietsers bedraagt het aantal officieel vermelde ernstig gewonden net niet de helft.
De cijfers voor zwakke weggebruikers staan in schril contrast met die voor autobestuurders, waar ruim 99 procent van de ernstig gewonden daadwerkelijk geregistreerd wordt.

Auteur Johan De Mol wijst op de nefaste gevolgen van de cijfers. “Dat betekent dat ons verkeersbeleid gebaseerd is op foute gegevens. De onderrapportering bij fietsers wijst er bijvoorbeeld op dat we veel meer aandacht zouden moeten besteden aan die soort weggebruikers.”
De Mol pleit voor een automatische koppeling van ziekenhuisinformatie met politiegegevens.
Het Belgisch Instituut voor verkeersveiligheid (BIVV) erkent dat er een probleem is met onderrapportering. ”De kwestie is verder onderzoek waard”, zegt afdelingshoofd Miran Scheers, die erop wijst dat ook andere landen met onderrapportering te kampen hebben (zou dat de miserie van slachtoffers verzachten? JV).

Federaal mobiliteitsminister Renaat Landuyt (SP.A) ziet in de studie geen behoefte om een ander beleid te voeren.

“Zwakke weggebruikers zijn nu ook al een prioriteit”.

En daarmee kunnen de vele niet-meegetelde zwaargewonde voetgangers en fietsers van vroeger, nu, en morgen het weeral stellen (JV)

Senioren maken de helft uit van de doden onder voetgangers!

De Standaard, 20 oktober 2006

De helft van de voetgangersdoden in het verkeer zijn 65-plussers en in totaal is bijna één op de vijf verkeersdoden een senior.

In 2005 kwamen 186 senioren om in het verkeer. Dat blijkt uit cijfers die het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid heeft bekend gemaakt.
Vooral vanaf 75 jaar stijgt het risico op een ongeval. Eén van de voornaamste oorzaken is de grotere fysieke kwetsbaarheid...

Tot daar 'De Standaard'.

Gelukkig beschikken ook de senioren volgens federaal minister Landuyt zelf, over een minister die de zwakke weggebruikers prioriteit verleent.
Alleen is het toch een merkwaardig feit dat nog nooit een beleidsprogramma tot stand kwam van al die bezorgde ministers (inclusief Landuyt), die bijvoorbeeld senioren de moeilijkheden en voorrangsregels uitgelegd heeft, bij het oversteken van wegen beschermd door zebrastrepen, met en zonder verkeerslichten. En gezien de overtalrijke wegmarkeringen is het niet moeilijk voor oudere mensen om zich te vergissen.

Eigenlijk is dit een schande.
Ik beweer dat minstens de helft van de dode senioren nog zouden leven, met ministers die echt bekommerd zouden zijn over en met senioren...

Federaal mobiliteitsminister Renaat Landuyt (SP.A) ziet geen behoefte om een ander beleid te voeren. “Zwakke weggebruikers zijn nu ook al een prioriteit”.

Jef Vergif


Renaat Landuyt, Federaal Verkeersminister	Kathleen Van Brempt, Vlaams Verkeersminister

Aan het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid (BIVV) afd. Gedrag en Beleid. 17-10-06

Eén van mijn trouwe lezers en een goede vriend tevens, bezorgde mij per post volgende bijdrage:

Laat mij u toelichten dat ik als consulent, jarenlang werkzaam ben geweest – vanuit Frankrijk – voor de autoindustrie en dan hoofdzakelijk voor de grotere Europese merken (Daimler Benz, Opel, Porsche, Audi, Volkswagen, PSA en Renault).
Ik heb altijd moeten vaststellen dat de industrie absoluut niet geïnteresseerd is in veiligheid buiten deze van de bestuurder van hun eigen voertuig. Een vaststelling die toch wel tragisch is te noemen, maar overeenstemt met gebrek aan verantwoordelijkheid, zoals we dat ook terugvinden bij de chemische-, de farma- en andere industrietakken.

Sta me toe uiting te geven aan mijn groeiende ergernis over het feit dat België, in alles wat de verkeersveiligheid betreft, een gigantische achterstand heeft tegenover de overige landen binnen de Europese Gemeenschap. Het zal u meer dan bekend zijn hoe wij achteraan bengelen met alle tragische gevolgen van dien.
Het feit dat onze verkeersstatistiek laattijdig is en niet de werkelijkheid weergeeft is daarvan slechts één aspect. “Rome is inderdaad niet op één dag gebouwd”, maar als je 10 – 12 jaar achterloopt op je buren is het wél meer dan schandalig.

Er is meer. Bij de opdrachten van het BIVV hoort onderzoek naar de (verkeers)leefbaarheid.
Ik vind dat het instituut daarin te kort schiet. Veel van het werk – dat binnen het BIVV verricht wordt – draait rond het ‘driver enforcement’, rond de verbetering van de bestaande (chaotische) verkeerssituatie. Dat is een volkomen onrealistische doelstelling.

Het is toch duidelijk dat er een verkeersinfarct op komst is. Enerzijds een parlement en een regering die alles doet om het autoverkeer aan te moedigen, met lagere belastingen, lagere verzekeringspremies voor de jeugd, weigering van de werkelijke prijs van het verkeer te rekenen (of zelfs bekend te maken), weigering tolheffing, enz. Daardoor groeit het autopark nog steeds aan. Volgens de media wordt 2006 het beste jaar ooit voor de autoverkoop in België! Anderzijds neemt de verkeersdrukte in ons land dergelijke vormen aan dat er meer en meer van verkeersstilstand kan gesproken worden. Ten slotte is het heel waarschijnlijk dat de EU-overheid binnen zeer korte tijd stringente milieubelastingen zal gaan invoeren, waardoor er heffing per kilometer zal komen die het gebruik van de auto voor privégebruik, echt problematisch zal maken.
Zoals bekend zijn onze buurlanden actief bezig met het stimuleren via sociale en fiscale maatregelen om het autoverkeer minder aantrekkelijk te maken.

In Zweden, ook in Zwitserland, is er zelfs een nul-visie (www.zero-vision.com) vooropgesteld wat verkeersdoden of zwaargewonden in steden en dorpen betreft. Men vertrekt daar niet van wat de autohandel, chauffeurs en hun bonden aanvaardbaar vinden, maar wat technisch haalbaar is, en vandaar dat die landen uitkomen voor een realistische nuloptie voor doden en gewonden in hun straten.

Er dienen radicale oplossingen aangereikt, road pricing (rekening rijden) is er één van, maar er zijn vele andere om het autoverkeer terug te brengen tot een schaal die minder offers vragen van mens en milieu.
Dat is allemaal bekend en toch doet BIVV er niets aan. Want alleen fundamentele oplossingen kunnen redding brengen. Alle andere aanbevelingen zijn geknutsel in de marge en onrealistisch.

Met vriendelijke groet,

D.L.

Aan Mevrouw Kathleen Van Brempt,
Vlaams minister Mobiliteit. 24-10-06

En nog van dat uit dezelfde zeer betrouwbare bron.

Betreft: persactie van Febiac en VAB gericht tegen uw openbaarvervoer-beleid.

Ik kan maar niet begrijpen hoe het mogelijk is dat u zo halfslachtig en zonder enig gefundeerd argument reageert op een laffe aanval van beide organisaties. Het is duidelijk dat het hier gaat – bij deze instellingen – om een volledig verzonnen verhaal, dat er alleen maar toe dient om de autoverkoop op zijn huidig peil te houden. Het is eveneens duidelijk dat de zogenaamde wetenschappelijke onderzoeken gekocht zijn en niet op ernstige wijze uitgevoerd. Dat is op zichzelf een misdrijf, maar het is vooral ergerlijk dat u deze populistische actie niet weerlegt met juiste cijfers.

Uw ministerie heeft tot op heden nog nooit een tabel gepubliceerd van alle automerken en hun werkelijke kostprijs op jaarbasis en per kilometer. U hebt evenmin een studie laten verschijnen met de volledige kostprijs voor het Rijk, van het autovervoer – zowel privé als zakelijk – en dat zowel voor het milieu als voor de mens. U hebt verder nooit een onderbouwd advies gegeven aan het parlement, over de noodzaak van alternatieven waaronder road pricing en dergelijke.

Ik betreur al deze leemten die ruimte laten, zoals blijkt, voor invulling met schadelijke en vervalste informatie.
Met vriendelijke groet.

D. L.

Reclame op trams en bussen

Aan mevrouw K. Van Brempt, minister van Mobiliteit.

Geachte minister,
Op 9 juni 2006 ontving ik van u een zeer positief antwoord op mijn brief in verband met de sterk storende reclame op trams en bussen.
Ik heb dat hoopgevend antwoord ook gepubliceerd in mijn vriendenkring.
U schreef mij ondermeer dat:

“Vanaf september 2006, het contract van De Lijn met de huidige reclameregisseur – NV Streep – afloopt. Als voogdijminister heb ik van deze gelegenheid gebruik gemaakt om te garanderen dat De Lijn een voorbeeldrol zal spelen op het vlak van reclamevoering.”

Ondertussen, waarde minister, zijn we over de helft van oktober en tot mijn spijt zit ik op de tram nog altijd met pijnlijke ogen te turen door de fijne tralies, die de reclame nog steeds aanbrengt op de ruiten.
Vandaar dat ik u vriendelijk, maar toch met nadruk, vraag wanneer het eindelijk gedaan zal zijn met deze schadelijke en wansmakelijke graffiti die de reclamemensen nog steeds mogen aanbrengen op het openbaar vervoer.

Antwoord:

We vragen bij De Lijn een gedetailleerde stand van zaken op en berichten u zo gauw we het resultaat hebben.
Dank voor uw begrip en geduld.
Met vriendelijke groeten
Mike Torck. Medewerker Algemeen Beleid.

Ik vind dat september 2006, de maand waarin de reclame zou verdwijnen, buitengewoon lang duurt bij minister Van Brempt.