ik ben er weer, 't is weer vrijdag, dus mijn wekelijks babbeltje op mijn blog. eigenlijk heb ik niet zo veel nieuws te vertellen, alleen deze week heeft mijn moeder gehuild en dat was even geleden. ze maakt zich druk in al het minder goede nieuws dat we haar vertellen en als ik het niet vertel is ze boos, dus wat moet je dan doen? eerst kwam mijn jongste broer (die uit de boom gevallen is) dat hij nog maar eens geopereerd moet worden terwijl hij hoopte om op 1 februari te gaan werken! en het ergste is dat hij daar nog drie maanden op moet wachten, hij mag pas in april een afspraak maken. daarbovenop vertelde hij dat zijn schoondochter nog maar eens in het ziekenhuis lag, ze is in verwachting maar heeft cvs,ze doet niks dan overgeven en is al 7 kilos kwijt,en zijn zorgen houden hier nog niet op , in de familie van zijn vrouw zijn er enkele mentaal gehandicapten, hij heeft zelf ook een dochter die gehandicapt is, dus rijzen er vragen en is er ongerustheid, er zal waarschijnlijk wat duidelijkheid komen na een echo. hij zat echt in de put en de tranen zaten hoog, bovendien is hij de lieveling van mijn moeder. toen hij weg was begon ze plots te huilen, ze kreeg niks dan slechte berichten en of ze nog niet genoeg meegemaakt had in haar leven, ze moesten haar maar gauw komen halen! bovendien kwam ik dan nog met niet te best nieuws over mijn bloedcontrole en nu is het hek helemaal van de dam, ze heeft zich de hele week nog niet goed gevoeld, ik heb weer op haar moeten inpraten dat er niks gevaarlijks bij was, dat het enkel een kwestie van geduld is en dat alleen mensen die te horen krijgen dat ze niet lang meer te leven hebben, alle redenen hebben om verdrietig en ongerust te zijn.enfin, dat begreep ze dan wel maar het gaat haar nog niet te best af. ze is het echt zat! ze wil niet meer leven, maar ze heeft niets ernstigs waar je van sterft, alleen veel pijn en ongemakken al is dat al erg genoeg. vandaag heeft haar achterkleinkind haar wat beziggehouden maar daarna is ze weer muisstil en zegt ze niet veel. ik zit hier nu eigenlijk niet zo gerust, maar ze weet hoe ze me kan bereiken en dat is al een opluchting, morgenvroeg maar weer vroeg uit de veren en terug! nu nog wat rekeningen overschrijven en een spelletje op het seniorennet en het is weer bad- en bedtijd, tot later
