Zoals ik al aangekondigd had ga ik mijn blog afsluiten met het verhaal dat een einde heeft genomen sinds enkele weken over de mantelzorg van mijn moeder, ze heeft nu geen reden van bestaan meer, daar de zaak eindelijk na bijna zes jaar is opgelost Zij die mijn blog gevolgd hebben weten waar ik het over heb, zoniet kan U het altijd terug vinden.

Zonder kleerscheuren zijn we er niet vanaf gekomen, de hele affaire heeft een zware tol geeist, eigenlijk is het onverantwoord dat een rechter een zo simpele zaak als een erfenis niet sneller kan of wil regelen, er waren genoeg bewijzen!

Na de eerste uitspraak van de rechter moesten wij wegens belangenvermenging een andere advocaat nemen waaraan de twee dwarsliggers geen deel van uit maakten, de ene had een vaste advocaat voor zijn zaak (was ook dringend nodig) hij was veroordeeld voor bedrieglijk bankroet, valsheid in geschrifte en frauduleuze praktijken) Daardoor was er ook beslag gelegd op zijn erfdeel van moeders huis en kon niet beschreven worden. Later is door de rechtbank genoegzaam bewezen dat hij de voorverkoopakte had getekend en dus rechtsgeldig was. Maar er kon niet getekend worden door het beslag, na veel heen en weer gepraat moest hij uiteindelijk  een akkoord tekenen met de schuleiser dat hem kwam te staan op 55.000€, de kinderen hebben dat betaald daar hij inmiddels overleden was. Toen de akte eindelijk getekend kon worden werd bij de notaris drie uur voor de verlijding een nota afgeleverd dat zijn kinderen en de andere broer niet akkoord gingen met de uitbetaling, er moesten nog rekeningen betaald worden door mij volgens hen, nl huur voor de zeven jaar die ik bij moeder inwoonde om haar te verzorgen, ik heb daar niet om gevraagd, mijn moeder deed dat.Ik heb geen enkel financieel voordeel gehad zoals zij beweerden, dat is nadien bij de gerechtsnotaris ook gestaafd met bewijzen en ben ik voor alles gerehabiliteerd, uitgemaakt worden voor dief is niet erg plezierig. Maar ze bleven treiteren en dwarsliggen, een 45 jarige dochter van de overleden broer kreeg een agresieve tumor in de hersenen en overleed, maar nog was het niet genoeg, toen bleek ook nog dat zijn vrouw ook een hersentumor had en is uiteindelijk ook overleden, 3 overledenen in één gezin in een paar jaar tijd !! Mijn zus kwam in het ziekenhuis terecht door al dat getreiter want haar zoon had het huis van zijn moemoe gekocht, ik ben twee keer opgenomen geweest en verkeerde in levensgevaar, maar dat kon hen allemaal niet schelen.

ten slotte werd die lange de woordvoerder van de clan, hij bleef maar hameren op het feit dat ik geld afhaalde van de rekening van mijn moeder, natuurlijk deed ik dat, hoe moest ik anders haar huishouden beredderen ? of wilde hij dat ik dat ook nog zelf betaalde? Ik had trouwens een volmacht, later zijn door twee notarissen alle afschriften en rekeningen gecontroleerd en er werd niets abnormaals gevonden , gelukkig had ik een huishoudboek bijgehouden.

wordt vervolgd....

Het vervolg en tevens het laatste op dit blog...

Toen die lange het blijkbaar niet meer alleen zag zitten liet hij zijn dochter ook nog wat moeien, iets wat hij in den beginne verbood, alléén de eigen kinderen hadden wat te zeggen maar zijn dochter mocht dat blijkbaar wel!

Maar de broer die onze belangen behartigde was ook niet op zijn mond gevallen en gaf als wederwoord dat zij het niet zo nauw nam met de deontologie van haar beroep !!! Hij wilde geen overeenkomst, alleen maar eisen, aan  de welke wij in sommige gevallen tegemoet kwamen  in de stille maar ijdele hoop dat het eens zou ophouden!

Het ergst vond ik de verdeling van de schamele goederen van moeder die niet mochten verdeeld worden maar verkocht!! Ik schaamde me diep en ben ook niet naar die "koopavond" geweest. Moeder had altijd zuinig geleefd, altijd tevreden met wat ze had, de meubeltjes waren oud, luxe had ze niet, het enige wat ze wou was in haar eigen huisje blijven, maar dat werd door die twee niet gegund, volgens de ene moest ze maar naar een rusthuis als ze niet meer voor zichzelf kon zorgen, of elke maand bij één van haar kinderen ( dus bij negen kinderen verspreid over vlaanderen en 12 maal per jaar verhuizen!!!!!) konden ze ook nog het huis van moeder verhuren!!! En het toppunt was dat die lange in het bijzijn van al onze broers en zussen durfde zeggen : als moeder niet meer gespaard heeft dan heeft ze boven hare stand geleefd ! Dat was er te veel aan, hij wist als tweede oudste zéér goed hoe moeder heeft gewerkt en de touwtjes aan elkaar moest knopen en dan zoiets durven zeggen van zijn eigen moeder dat was een brug te ver, de hele clan is op hem gevlogen en heeft hem uitgemaakt voor van alles en nog wat, hij is voor ons geen familie meer, niemand wil hem nog zien, de sukkelaar! Nu zegt hij dat hij dat nooit gezegd heeft!

Toen we dus wéér bij de notaris zaten voor de verdeling had hij nog wat te reclameren waarop de notaris zei: meneer, hebt u nog een opmerking? dan voeg ik die toe aan het dossier en gaat de hele bundel naar de rechtbank en die beslist dan verder! Hij begreep dat hij dan ook een advokaat zou moeten raadplegen en betalen, desondanks bleef hij opmerkingen maken tot onze advocaat zei : " meneer, denk er aan als het voor de rechtbank moet komen zult u voor de kosten opdraaien en ook voor de mijne want ik ben de advokaat van uw broers en zussen, de kinderen van de andere broer waren ook aanwezig, een van de dochters is zelfs advocaat, ze fluisterde hem iets in het oor en dan zweeg hij, toen daarop onze advocaat iets in het oor fluisterde van mijn broer zei hij " Wéér iets wat ik niet mag weten? waarop onze advocaat repliceerde dat ze ons vertegenwoordigde en niet hem.

uiteindelijk heeft hij gezegd na aandringen van de notaris: trek er uwe plan maar mee zodat ik niet meer op die lelijke gezichten moet zien.

Dat was dus het einde, er werd getekend en de tegenpartij kon niet snel genoeg weg zijn, wij bleven buiten nog wat napraten en zagen de lange passeren, geloof het of niet, ik had medelijden met hem, hij staat er nu alleen voor, hij heeft geen familie meer. We hadden altijd gezegd als dit ooit onder de voet uit is gaan we naar Scherpenheuvel en dat hebben we vorige zondag gedaan met een mis in de Mariakerk ter herinnering aan mijn moeder.

En zo is er ook een einde gekomen aan de reden van mijn blog " wat na mantelzorg " Ik werd 10 jaar geleefd, nu heb ik iemand leren kennen die van me houdt en is er een nieuw hoofdstuk begonnen in mijn leven, daarom sluit ik mijn blog met een wachtwoord op 1 juli 2012

Zij die nog belangstelling mochten hebben kunnen altijd een seintje geven, zij die nog presentaties willen zien, ook graag een seintje.

Dank aan allen voor jullie steun en commentaren gedurende al die jaren, het ga jullie goed!

Anny