de inhoud is steeds hetzelde, mijn familie en mantelzorg.soms ben ik die mantelzorg wel eens beu,nooit kan ik mij eens ontspannen ,of voor een paar uurtjes weg, ze is zo krakkemikkig en met zoveel pijn dat ik wel eens hoop dat ze 's morgens niet meer wakker wordt, het is lelijk om te zeggen maar ze is het volledig met me eens.vorige nacht om 1.15 was ze door de gang aan het dwalen omdat ze iemand aan de voordeur had horen bellen wat natuurlijk niet waar was. en wat een rompslomp van papieren en keuringen je dan moet ondergaan, je zou er de moed bij verliezen. graag zou ik wel eens een reactie krijgen die het ook meegemaakt hebben,zodat ik er wat aan heb.ik heb gezorg dat ze een premie krijgt voor mantelzorg, een andere boor haar invliditeit, maar je moet het allemaal zelf uitzoeken,en het doet me zo'n pijn om haar te zien lijden, ze zei wel eens nijp me maar dood,ik ben hier alleen als een last voor een ander, dat maakt haar depresief,niks meer te kuinnen doen, niet leren, geen handwerk, niet zingn, niet dansen ,niet kegelen,niet fietsen,en geen tv kijken,ik vind het onwaardig zo aan zijn einde komen!
, dus haar leven is beperkt tot de zetel , de tafel en het bed
dus tot de volgende keer maar weer!
|
