lang geleden dat ik hier was, maar ik kon mijn moeder niet alleen laten, nu krijg ik hulp van zussen en schoonzussen die even bij haar willen blijven terwijl ik de noodzakelijke dingen doe, maar de nachten zijn voor mij. ik heb nog geen enkele nacht kunnen doorslapen, steeds huilde ze van de pijn. en nu ben ik boos op de huisarts.vorige week maandag zijn we samen geweest om over pijnbestrijding te praten, we waren met acht, de negende kwam niet maar komt anders ook niet, allemaal waren we het eens over de behandeling die hij voor ogen had, maar één van mijn broers vroeg wat er zou gebeuren als de negende er niet mee akkoord zou gaan,we hebben hem gezegd dat hij niks te vertellen had als hij niet zou komen, maar hij bleef er over doordrammen, wij vroegen zijn mening, niet die van de afwezige, maar hij zei dat we er nadien toch wel mee te maken zouden krijgen. uiteindelijk gaf hij toe, maar mijn zus had een paar dagen van te voren gebeld met hem en hij zei dan als mijn moeder stierf hij een onderzoek zou laten instellen. toen besloot de dokter om de morfine tot 50 te verhogen, 's anderendaags ging hij op vakantie met de uitdrukkelijke opdracht aan zijn collega om deze week niets te veranderen aan de medicatie. hoe kan hij zoiets verantwoorden? wat als mijn moeder nog slechter wordt? toen de pleisters verhoogd waren kreeg mijn moeder maandag verschrikkelijke nachtmerries, ze huilde en smeekte om haar te bevrijden, de weg naar de hemel was zo lang en bergop, help me toch, moeder , kom me toch halen, enz, het was afschuwelijk.! onbegrijpelijk!de hele dag en nacht heeft ze zo gelegen, ik heb haar opnieuw opgebeld en eindelijk schreef ze temesta en haldol voor, na een poos was ze buiten westen en heeft enkele uren geslapen, maar daarna doken de nachtmerries weer op en ook de pijn, haar stuitje ligt helemaal open, dus moet ze vaak gedraaid worden, één zus komt 's morgens en 's avonds mee helpen, ze wil op de wc stoel en geen pampers, maar nu kan ze niet meer op haar benen staan en ik heb de kracht niet op haar alleen in en uit het bed te doen, dus heeft ze voortaan pampers aan, maar daar zit ze zelfs in haar slaap aan te trekken, het moet een grote vernedering voor haar zijn om zo behandeld te worden. gisteren is mijn dochter opgekomen voor mijn moeder, (zij is verpleegster in een bejaardenhuis) en ze zei tegen de dokter als zij haar verantwoordelijkheid niet neemt dan we dan ispahan inschakelen en dat is ook gebeurd, de dokter zou naar ons komen om een gesprek te hebben met de verantwoordelijke maar wie niet kwam was zij!, ik had ook de verantwoordelijke van de verpleging gebeld en die was er wel, nu hebben ze samen een pijnbehandeling uitgewerkt die redelijk goed werkt, haar nare dromen zijn weg, maar ze kent niemand meer en praten, eten of drinken doet ze ook nauwelijks. nu ben ik hier omdat mijn jongste zus me vervangt, ze vinden dat ik aan een beetje rust toe ben, en morgenavond doet mijn dochter de nacht, zij vertrekken op vakantie volgende maandag en wil op die manier afscheid nemen van mijn moeder. dus slaap ik hier donderdagnacht, maar of het zal lukken???????dat was het wel weer zo een beetje, tot de volgende keer
