het lijkt erop dat mijn moeder is afgekickt van de morfine, ze is nu rustiger. gisteren heeft ze doodstil gelegen van 12 uur tot zeven uur, toen de verpleegster kwam heb ik gevraagd om haar gerust te laten, ze heeft enkel haar pamper nagekeken maar niks, dus vreesde de dokter dat haar nieren zouden uitvallen, maar deze morgen was ze goed nat. ik heb weer op de vloer gekampeerd, telkens als ik iets hoorde schrok ik wakker en ging dan weer bij haar kijken, maar de volledige stilte maakte me ook wakker, dus, om zeven uur koffie gezet en terug in bed, de poetsvrouw kwam om halfnegen en dan ben ik ook maar opgestaan.deze morgen had ze weer pijn, ik heb haar een halve temesta gegeven en een halve paracetamol, maar dat gaat niet vanzelf. ze kan niet meer slikken,ze kan ook niet meer praten, het is een soort gefluister dat ik ook niet versta, maar zij begrijpt me goed, vanmorgen waren er een paar familieleden op bezoek en ik vertelde haar dat, ik zei: moe, als je op reis gaat naar onze va, zeg dan nog eens goeie dag en lach eens, dat deed ze dus, het was echt ontroerend, maar het frustreert me dat ik haar niet kan verstaan. deze morgen vroeg belde mijn zoon ook al ongerust, de ene telefoon achter de andere, maar deze voormiddag heeft mijn zus me voor een groot deel vervangen en nu zit mijn broer bij haar. deze nacht komt er een andere broer waken, en morgenavond een andere zus met haar man, dus ik heb even vrij maar weet niet wat ik moet doen, ik loop er wat verloren bij, als ik weg ben wil ik weer zo snel mogelijk naar huis alhoewel ik weet dat mijn andere broers en zussen dat perfect kunnen, ik wil bij haar zijn;dus je zult mij hier niet lang zien. de dokter zei gisteren dat het leek of haar strijd gestreden was, ze vecht niet meer en ligt doodstil in bed, maar wat me benauwd is dat ze veel slijmen in haar mond heeft en steeds opnieuw opduiken, ik haal ze weg met een doekje maar er komen er steeds andere, zal straks eens aan de dokter vragen. ik hoop het vol te houden, maar sommigen zeggen dat ik verschrikkelijk uitzie, ik ben wel wat afgevallen, maar ik zal toch geen rust hebben tot alles voorbij is. mocht er vandaag nog iets voorvallen dan kom ik er vanavond op terug, zoniet dan tot de volgende keer
|
