nu zit ik hier, de begrafenis en de voornaamste dingen zijn gedaan, mijn broer zorgt voor de rest. ik heb het de laatste dagen te druk gehad om iets toe te voegen aan mijn blog, maar dat ga ik nu doen.Ik weet niet goed waar te beginnen, men zal begrijpen dat ik nog met veel verdriet zit, ik ben deze namiddag naar het kerkhof geweest, ik zie haar asse en de bloemen maar ik voel niets, zij is daar niet, zij is in mijn hart. ik kan ook niet huilen, ze wilde zo graag sterven dat we blij mogen zijn dat ze zachtjes is ingeslapen, maar ik mis haar zo! telkens als ik inkopen moet doen vraag ik me af of zij dat ook zou lusten, en deze namiddag stond ik met een doos ijsjes in mijn hand en ik eet nooit ijs, maar zij wel, dus ik denk dat het nog even zal duren. ondertussen zijn alle officiele instanties op de hoogte en heb ik haar invalidenkaart en de telefoon weggebracht. er liggen nog een paar dingen in het huis van mijn moeder maar die zal ik wel eens ophalen als ik ze nodig heb.
na de asuitstrooing zijn we samen gekomen om een en ander uit de doeken te doen,ik heb haar trouwkettinkje gekregen, mijn jongste zus haar trouwring en van het geld dat ze nog in huis had hebben we missen laten doen. verder hebben we allemaal enkele taken gekregen en werd beslist om een afspraak met de notaris te maken, maar toen mijn zieke broer hoorde welke notaris we hadden gekozen was hij razend, hij wilde dat we naar zijn notaris gingen, maar mijn moeder had deze gekozen en daar waren we mee akkoord gegaan. mijn zus moest de trouwboekjes ophalen maar kreeg het zijne niet mee, maar de dag dat mijn oudste broer naar de notaris ging was hij daar al geweest en gevraagd of het daar wel eerlijk aan toe ging!en dat aan een beeedigde notaris!!!! van mij eist hij een grote som geld, waarom weet ik niet maar ik ben niet ongerust, alles staat op papier en dat kan hij inzien bij de notaris, ik snap het echt niet, zo ziek en toch nog ruzie maken, ik heb medelijden met hem, als hij er niet meer is zal zijn vrouw heel eenzaam zijn zonder familie of vrienden, en dat zal dan ook deels haar eigen schuld zijn, ze heeft me van iets beticht dat een grote leugen is en dat laat ik niet op me zitten, daar zal ze nog wel van horen! de volgende dag ben ik met mijn zoon naar spanje gevlogen, maar dat is voor de volgende keer
