ik heb delen van mijn blog opnieuw gelezen ,na zoveel tijd verstreken te zijn moest ik mijn geheugen weer opfrissen; maar waar ik gestopt ben daar is het ook gestopt, we zijn nog geen stap verder; inmiddels is mijn broer ook overleden, twee maanden na mijn moeder, en toen is de heisa begonnen. om alle verdriet te verwerken hadden we besloten voorlopig niks te doen wat betreft de erfenis van mijn moeder, maar omdat je de sucsessierechten moet opgeven binnen de 5 maanden zijn we daar in maart mee begonnen. als erfgename van mijn broer was zijn vrouw ook aanwezig bij de besprekingen, de eerst bijeenkomst was een scheldpartij van een broer en de vrouw van mijn overleden broer, net de twee die mijn moeder nooit en nauwelijks bezocht hadden.
ze moesten weten wat vader achtergelaten had (20jaar geleden)
wat mijn moeder had toen ik daar bij ging inwonen, wat ze allemaal had uitgegeven, wat haar inkomsten waren enz....
wat vader achter gelaten had wisten wij niet meer, dus de notaris aangesproken, maar wij hebben destijds allemaal afstand getekend ten gunste van mijn moeder.en toen kwam de aap uit de mouw, of liever gezegd een halve, want er kwam nog een vervolg. in eerst instantie was beslist (met zeven) dat van de inboedel ieder zou nemen wat hij graag wilde en de rest naar een opkoper, maar die twee wilden dat het verkocht werd, ook het spaarboekje moest verdeelt worden voor er van de verkoop van het huis sprake kon zijn, maar dat kon niet omdat er nog rekeningen moesten betaald worden en de onkosten van de notaris. dan begon mijn andere broer aan mij vragen te stellen en me uit te maken voor dief, ik was met alles lopen ik was de enige die erfde etc..hij moest van mij 167000 frank, ook mijn andere broers en zussen, voor de huur die ik niet betaald had aan mijn moeder!!!! ik heb niet gevraagd om bij mijn moeder te gaan wonen, maar zij zelf én mijn broers en zussen, bovendien was mijn man stervende, dus ik zou liever gebleven zijn waar ik was, maar omdat niemand voor haar kon of wilde zorgen heb ik toegestemd! wat heb ik me dat al berouwd het laatste jaar, nu ben ik ziek en hoop op beterschap is er niet.
volgende keer meer
