mijn moeder is weer thuis maar dat is geen onverdeelde vreugde geworden! vrijdag kwam ze thuis, maandag moest ik de dokter bellen, ze voelde zich ziek en hoesten, hoesten!! blijkt ze een bronchitis opgelopen te hebben in het ziekenhuis, dus het liedje van voor af aan! eerst de dokter, de apotheker, het eten dat ze niet wou en dat ik dan maar in de vuilbak moest gooien, ze moest antibiotica nemen en twee dagen later aan de dokter laten weten hoe het ging, morgen moet ik weer bellen, blijkbaar vertrouwen ze het niet en ik ook niet, ze wil niet eten, ze wil niet alleen blijven, dus vorige vrijdag was ik weer niet hier, maar vandaag ben ik er weer even. tussendoor de groenten uit de tuin oogsten en invriezen, naar de winkel en ondertussen was een broer op bezoek geweest bij mijn moeder wat haar erg zenuwachtig en bang gemaakt heeft, die kwam nl. al 6 jaar niet meer thuis, en heeft haar van alles naar haar hoofd geslingerd, stoer he! een mensje van 93 jaar lastig vallen, hij kon natuurlijk zien dat ik er niet was, mijn auto stond er niet. het verhaal was dat ik te veel van huis was, te veel mijn vrienden ontmoette, meer bij mijn moeder moest blijven, dat ik met alles weg was maar dat hij niks hoefde te hebben want hij had meer dan wij acht broers en zussen samen etc........het maakte me woedend en triestig tegelijk, ik heb medelijden met hem, vroeger, voor ik bij mijn moeder ging wonen gingen wij elk weekend samen eten, hij kwam mijn man wel eens ophalen als hij ergens naartoe moest enz, en plots, op de dag dat wij daar gingen wonen op mijn moeders verzoek en met instemming van mijn andere broers en zussen kwam hij niet meer ,tot enkele dagen voor het overlijden van mijn man, maar alléén omdat mijn zus hem geroepen had; daarna nog één keer omdat mijn moeder wat uitdeelde, en dat was alles. ik heb er lang verdriet over gehad, en nog, hij heeft al enkele jaren kanker en is nog altijd in behandeling, en daarom begrijp ik hem nog minder, je zou zeggen dat hij dan wat medelevender zou zijn geworden , maar nee, bij hem draait alles om geld! daarom vertrouw ik het niet dat hij nu op bezoek kwam, en ik denk ook dat mijn moeder dingen voor mij verzwijgt die hij gezegd heeft.Wat kwam hij doen???????????
mede daarom waagde ik het niet om vrijdag naar hier te komen. wat hij zei is oud nieuws, hij heeft dat allemaal al zo lang en zo vaak gezegd, maar de mensen in het dorp geloven en vertrouwen hem niet, hij is zakenman, maar ik wil er geen zaken mee doen! niemand van mijn broers of zussen heeft kontakt met hem, maar ook niemand van de familie van zijn vrouw heeft kontakt met hen, dat moet toch een oorzaak hebben?en dan had ze nog de brutaliteit om op de begrafenis van mijn neef tegen zijn moeder te zeggen dat ze niet op de uitvaart kwamen omdat ze ook nooit uitgenodigd werden op bruiloften! wie zegt nu zoiets tegen een moeder die pas haar zoon verloren heeft??? bovendien is dat een pertinente leugen, ze zijn altijd uitgenodigd geweest. dus de emoties laaiden weer hoog op, en dan als laatste kreeg ik een telefoontje van mijn dochter dat ze met drie voedselvergiftiging hadden opgelopen! dus ik daar naartoe, of mag dat ook niet meer? ik heb ook nog een gezin, familie die ik wel eens wil zien, en mijn zoon die ik zo mis, daar wil ik ook vaker naartoe maar kan ik niet door mijn moeder,dus ik ben al zo beperkt in mijn bewegingen,en dat komentaar kan ik dan ook slecht verdragen, ik doe wat ik kan, maar ik heb maar twee handen en twee benen en kan niet overal tegelijk zijn, ik heb ook nog een paar vriendinnen die kanker hebben, mag ik die dan ook niet meer bezoeken?. ik weet niet meer wanneer ik goed doe, ik heb het er erg moeilijk mee.morgen is het zes jaar geleden dat ik bij mijn moeder introk, maar ik vraag me nu wel eens af of ik daar goed aan gedaan heb;ik ben zo moe, moe, moe, moe.......
|
