woensdagnacht, en ik zit hier! dus u kunt zich al wel weer voorstellen wat er is gebeurd! de dokter is dinsdag weer geweest om dat het maar niet beterde met de toestand van mijn moeder, ze had al 8spuitjes antibiotica gehad, maar ze beterde niet, ze had ook steeds diaree, haar bloeddruk schommelde tussen 14 en 20 en terwijl de dokter haar polsslag nam schoot die plots naar 120. dus........... weer naar het ziekenhuis,om 15 uur vertrokken we, moeder, mijn zus en ik, en dat van gewoonlijk op spoed, maar het duurde lang en ik heb mijn zus naar huis gestuurd, die had het druk, ik zou wel thuisgeraken.maar op spoed ging het ook niet vooruit,tweemaal kwamen ze een hartfilm maken, ze namen haar mee voor fotos van de longen en de buik,daarna weer het bed in, maar haar bloeddruk bleef hoog. dan hebben ze haar een infuus aangelegd die haar bloeddruk moest doen dalen en zuurstof; op het ogenblik dat ze haar dat brilletje opdeden zei ze; nu ga ik naar onze lieve heer! om 21 uur had ze een kamer, kast gevuld, medicijnen afgegeven,ondergestopt, afscheid genomen en de volgende dag terug, dus gisteren, want het is al donderdag.om 11 uur was ik er weer, maar ze hadden haar meegenomen voor een broncoscopie, toen ze terug kwam zag ze er vreselijk uit, ze kon niet praten,ze hoestte slijmen op,en ze was doodop. ze zei dat ze geen bezoek wilde, ze was te moe, dus ik iedereen opgebeld. ze was nog maar amper een half uur terug of ze moest weer mee voor longfotos, maar in die tussentijd had ik een afspraak met de oncoloog, maar ik was weer gauw terug, moeder was er ook weer, maar toen moest ze weer mee voor een hartfilm, een van de verpleegsters maakte zich boos en zei, hoe kan dat nu, een mensje van 93 die pas terug is van een brocho,hoe kun je die nu al meenemen, maar ja, wat moest, moest. uiteindelijk waren alle onderzoeken gedaan, kwam een verpleegster met een spuitje die ze in het poortje moest spuiten, maar er was al een infuus aan, dus een kraantje er bij aan gezet, dat deed pijn, en zo het spuitje erin.na twee uur mocht ze eten, opgewarme biefstuk die nog in de micro stond, dus niet veel gegeten.heb haar nog naar de toiletstoel gebracht en in bed gestopt en toen ben ik vertrokken, kwam er toch nog een van mijn broers aan, gelukkig was ze toen weer wat op adem kunnen komen.dan ben ik mijn kleinzoon gaan oppikken, de was uit de machine gehaald, die zit hier nu in de droogkast, en morgenvroeg gaan we snijbonen plukken, snijden in invriezen, daarna terug naar het ziekenhuis. ondertussen moest ik ook de verpleegster en de kinesiste weer verwittigen en zo hang je een hele tijd aan de telefoon, want de familie belt ook, en steeds maar opnieuw uitleggen. de longarts heb ik gesproken die zei dat er een hartklep niet meer werkt, dat ze weinig of geen ontsteking vinden in haar bloed en dat het onderste stuk van haar longen toch niet in orde is.vanavond bij het avondeten kreeg ze 2 dafalgans, benieuwd of ze dat gaat verdragen. ik heb haar pamper uitgezwierd en een nette onderbroek aangedaan met een verbandje, haar brilletje uitgedaan en ben met haar naar de wc gegaan waar ze alles gedaan heeft wat moest.morgen ben ik vrij, mijn vrienden komen een paar dagen logeren en ik kijk er erg naar uit, maar vrijdag krijg ik een operatie aan mijn voet,dus hoop ik dat ik kan lopen.deze vrienden blijven enkele dagen hier, dus ik zal enkele dagen niks te vertellen hebben, dus de groetjes
|
