wéér vrijdag,en toch weer even over mijn moeder, ze is weer eens gevallen bij het opstaan, heeft de toiletemmer in haar zij gekregen, want ze vindt het genant om die door mij te laten uitdragen en dus probeerde ze het zelf, ik was op het andere toilet en ik hoorde het rammelen, en ja hoor, daar lag ze weer,met de emmer naast zich en helemaal nat! dus het rommeltje maar weer opgeruimd, en boos geworden.honderden keren had ik haar al gezegd dat ze niet mocht lopen met iets in haar handen omdat ze die nodig heeft om te voelen en haar evenwicht te bewaren, maar steeds doet ze het wéér. dus zij verdrietig, zei dat ze nooit iets mocht doen van mij, maar ik zei dat dat niet waar is, ze mag alles doen waar ze bij kan gaan zitten zoals die bonen kuisen, dat doet ze wel op het gevoel maar dat geeft niks , ik kijk het toch wel na; en 's middags wéér van dat! wéér boos ! we waren aan het eten en ik maak alles voor haar eerst klaar en dan begin ik, maar ik was nog iets van de post aan het doornemen terwijl ik at, dus ze was eerder klaar dan ik en wat deed ze? ze begon de tafel af te ruimen, dus heb ik alles maar weggegooid en ben op de wc gaan zitten om af te koelen! sorry mensen , maar af en toe verlies ik mijn geduld, ik ben ook geen engeltje. het is weer bijgelegd hoor!lang blijf ik niet boos.voor ik naar hier kwam heb ik alles weer klaar gelegd en gezet voor de nacht, morgenvroeg om 8 uur ben ik weer daar. maar dan nu een ander onderdeel van mijn leven. ik ben opgegroeid in een gezin van negen kinderen, waar ik de derde was, ik was het eerste meisje, en zoals dat toen gebruikelijk was moest ik met mijn 15 jaar thuisblijven om het huishouden te doen. doordat mijn ouders een zaak hadden, kreeg ik de verantwoordelijkheid van het gezin;als je bedenkt dat dit al vijftig jaar geleden is kun je je voorstellen hoe dat toen ging, bedden waarvan de matrassen gevuld waren met kapok ( kent u dat nog?) die waren zwaar om te schudden, elke morgen een pan spek voor 11 personen, 5 broden per dag, patatten, groenten uit de hof, zie je me al spinazie plukken? een bad vol en bijna niks over houden? de was moest geweekt in sodawater, de dag nadien laten trekken op een klein vuurtje, wassen met de roefel, nadien een machine met een vleugel, spoelen, op de bleek, in de javel, in het blauwsel , stijven en op de draad, weer of geen weer, al vroor het dat het kraakte, die was moest op de draad buiten, en die stond dan nog eens ver van huis ook, dus sleuren met die manden. nadien het gesteven goed insprenkelen met water en ineen rollen. maar dan kwam de strijk! strijkijzers op de kachel!!! winter en zomer en dat schoot niet echt op! dus was je wel een tijdje zoet met de was alleen. dan ' maandags 11 paar schoenen poetsen want die waren voor 's zondags.! poetsen was echt poetsen he, als mijn moeder met haar vinger over een plint ging en ze zag stof dan kon je maar beter opnieuw beginnen ,de ramen werden gewassen met een ragebol en afgegoten, een wisser hadden we niet.na het ontbijt had mijn moeder het eten voor de kippen klaar en moest ik of een van mijn zussen de kar trekken met het kippevoer, zoals ik zei, het was ver, we reden gewoonlijk met de fiets als we achter in de tuin moesten zijn, maar om de kippen te voeren moesten we de kar trekken. als de kippen groot waren en verkocht waren moesten we helpen de schuiven met uitwerpselen schoonmaken, zwaar werk want de bovenste rijen stonden te hoog om goed te zijn voor je rug. als de kippen geslacht werden( daar moest ik gelukkig niet aan meehelpen) werden ze netjes in de kelder opgezet om op te stijven maar 's morgens was het vroeg dag en moesten die beesten weer in bakken gedaan worden en uit de kelder geleept om op de vrachtwagen geladen te worden, dat was het werk van mijn moeder en mij gewoonlijk. maar ondertussen moest die pan spek ook klaar zijn want mijn broers of vader reden dan 's morgens om zeven of acht uur naar antwerpen. dan was het de slachteij kuisen, pluimen laten drogen, naar de zolder doen, later opzakken en dan werden die naar de markt gebracht, maar het ergste daarvan vond ik dat stof, stof, stof, je kon de hele dag je neus snuiten en dat was altijd zwart!!! in de vakanties was het niet zo druk, dan werden we met een man of vijf (kinderen) naar een bos gebracht met de nodeige zakken en een boterham, en konden we mastappels rapen, na enkele uren kwam mijn vader ons halen, lege magen en volle zakken en naar huis. later, als de vrachtwagen vol was werden die mastappels in antwerpen verkocht en de opbrengst daarvan werd op de spaarboekjes van de kinderen gezet, maar dat was dan ook alles wat ik had toen ik trouwde, nl. 8000 frank!!! het vervolg volgende keer, daag
