Ik was aan mijn stoelen aan het werken toen een vriendin binnen kwam. De blauwe stoel was ik aan het vernissen en een andere stoel stond klaar om aan te beginnen. Ik zeg tegen haar dat ze gerust op die stoel mocht gaan zitten. Terwijl ik nog even doordeed babbelden we wat bij. Ook de kikkers in mijn vijvertje kwaakten ijverig mee. Hoe harder wij praatten hoe harder zij kwaakten. Met een ruk draaide Monique zich om en zei: 'Ik ben wel aan het praten hé.' En met een krak zakte ze door de zitting van de stoel. We lagen dubbel van het lachen. Monique hield er een grote schram aan over en een knal van een blauwe plek. Mijn resultaat zie je hierlangs
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als er het op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met grient dan pas kun je zeggen ik heb een vriend
Ik zag vlinders hoog in de lucht één van de vlinders is stiekem gevlucht hij heeft zich genesteld, diep in mijn buik en heeft daar nog steeds mijn lichaam in gebruik soms opeens, dan kan ik hem voelen, ik voel hem dan fladderen en door mij krioelen het vreemde is dat dit beestje ontwaakt, tekens jij mij aanraakt
Zo te sterven op het water met je vleugels van papier zomaar drijven, na het vliegen in de wolken, drijf je hier met je kleuren die vervagen zonder zoeken zonder vragen eindelijk voor altijd rusten en de bloemen die je kuste geuren die je hebt geweten alles kan je nu vergeten op het wat wieg je heen en weer zo te sterven op het water met je vleugels van papier
