Een bekwame onderzoeker zit in zijn bureau te werken aan een project om de
wereld te verbeteren, als plots zijn dochtertje van vijf jaar binnenkomt. 'Ik
wil spelen', zegt ze. Maar de man antwoordt dat hij geen tijd heeft en dat ze
hem moet laten verder werken. Na wat aandringen geeft het dochtertje toe
en verandert van tactiek. 'Laat mij dan helpen, zodat je vlugger klaar bent
met de wereld te verbeteren', zegt ze.
De man is vertederd en zoekt een oplossing. Hij vindt in een tijdschrift een
wereldkaart, scheurt die aan stukken en geeft alles aan zijn dochtertje met
de opdracht dat zij de wereld opnieuw 'in orde moet brengen'. Hij hoopt zo
de rest van de dag van haar af te zijn, aangezien hij weet dat zijn dochter nog
te klein is en het beeld van de wereldkaart niet kent.
Maar na een kwartiertje komt ze fier terug met de wereldkaart netjes
aaneengeplakt. 'Klaar', roept ze uit. 'Hoe heb je dat gedaan?', vraagt de papa
verbaasd. 'Simpel', zegt het meisje. 'Toen je het blad uit het tijdschrift
scheurde, zag ik dat er op de achterkant een foto van een mens stond. Toen ik
de wereld niet ineen kon puzzelen, heb ik alle stukken omgedraaid en eerst
"de mens in orde gebracht". Toen ik daarna het blad omdraaide, zag ik dat de
wereld ook in orde was'.