FRED VORSTENBOSCH IN VIETNAM - DRAKENFESTIVAL.

VIETNAM IN DE GEEST VAN DRAKEN

Zoals ik u eerder verteld heb over Vietnam, waar de mensen zeer vriendelijk zijn en waar u niet overlopen wordt door horden toeristen uit velerlei landen, is Vietnam een bezoek meer dan de moeite waard.

Ik was er enige tijd geleden op uitnodiging van de jonge Vietnamese gespecialiseerde

tour operator Footprints.

De jonge directeur zijn naam is Mister.Son

Zijn @ mail adres is:

son@footprintsvietnam.com

Zijn intenetsite is:

Webpagina: www.footprintsvietnam.com

Zijn reizen zijn vooral gebaseerd op respect voor de cultuur en natuur van Vietnam. Dat houdt onder meer in : wandelen, fietsen.

Ik kan u deze firma, en mijn vriend Son, bij U van harte aanbevelen.

We hebben, na mijn bezoek, nog regelmatig contact per mail maar ook per Skype en het is altijd erg leuk en interessant om van hem te horen en hem te zien.

Ook deze keer heeft hij mij een wetenswaardigheid over Vietnam naar mij toegestuurd en bij deze vind ik het prettig om U hiervan op de hoogte te stellen.

Het gaat over een verslag van het drakenfestival in Vietnam en u treft hieronder de tekst aan.

Ik wens u veel leesplezier toe en wie weet gaat u ook een naar Vietnam. Het is meer dan de moeite waard.

================================================================

Hierbij het verslag van dit DRAKEN EVENEMENT zoals mij toegezonden door mijn vriend Son in Vietnam.

FRED VORSTENBOSCH IN VIETNAM - DRAKENFESTIVAL.

Vol van de geest van de draak

De eindeloos lange draak lag op straat, langgerekt als een trein op het station. Zo nu en dan stootten in het groen geklede exploitanten de zijkanten van de groene draak aan, om hem heen en weer te laten bewegen.

Collega exploitanten die zich binnen in het dier bevonden, walsten met hun gedrocht, dat slechts hun voeten en beenbeschermers aan de vele bezoekers van dit festival toonde, steeds de aangegeven kant op, hoewel zij niets konden zien van wat er zich buiten het dier afspeelde.

Als het beest zich bewoog moest de menigte op straat snel uit de weg gaan.

Steeds een bol op een stok achtervolgend, rende de draak als een kolos voort, vreemde sprongen makend, maar hij kwetste niemand.
Voor de winkeltjes stonden altaren, met fruit, kaarsen en ander offeranden.Onverstoorbare oude vrouwen zaten als in een plaatje achter en aan één kant van de altaren.

Op geheimzinnige wijze ontstond er een opening in de menigte toeschouwers, zodat een invloedrijke dame vrij uitzicht op het geheel zou hebben.

De draak die steeds de bol op de stok achterna zat, die door een van de draak-expoitanten werd vastgehouden, bewoog zich naar de huizen met altaren, om daar geluk te schenken: het scheen alsof al het boze dat zich in de afgelopen twee jaar in deze huizen had opgehoopt door de kracht van de draak – en zijn vriendelijkheid - werd verdreven.

Hij knipperde met zijn ogen. En door een spiegeltje midden op zijn voorhoofd beantwoordde hij je blik alsof hij je opdroeg naar bij jezelf naar binnen te kijken. Hij had prachtig schone tanden en kiezen, met voelhorens die feilloos aanvoelden wat er gebeurde en die de waarheid achter wat men zei begreep. Zo bewoog de draak zich urenlang door de straten van Phan Thiet, de hoofdstad van de provincie, voort. Vanaf balkons en vanuit voetpaden werd hij vrolijk maar met ontzag bekeken.

Is de bal op de stok misschien de zogenaamde werkelijkheid waar we in leven maar nooit optimaal gelukkig in zijn? De draak blijft hem maar achterna zitten, maar krijgt hem niet te pakken. Als het leven, zwevend tussen onze wensen en het onbereikbare

Net als op deze veertiende augustus (westerse kalender) trekt om het jaar de processie rond, vanaf vijf uur ’s morgens tot laat in de middag. Ondertussen stopt de draak bij alle stalletjes met fruit, zoetigheden en potten wierook, de menigte meeslepend in zijn drijvende kracht.Dit is het feest ter verwelkoming van een grote Chinese godheid, eenvoudigweg ‘mijnheer’ genoemd.

In de processie zie je draagstoelen, vlaggen en uniformen met kwasten en lintjes van vier Chinese groepen die rieken naar lodges, geheime verenigingen en gilden. Er waren ernstig kijkende oudere mannen met schitterende strooien hoeden op en glimlachende mannen met normale vilten hoeden.

Groepen kinderen gooiden plastic zwaardjes de lucht in. Andere kinderen weer keken rond vanaf hun vader’s schouders, gekleed voor de gelegenheid met een baret op of een zwaard in hun hand. Zij keken ernstig om zich heen, zich ervan bewust dat ook zij op een dag met dezelfde serieuze blik een draagstoel voor een god of een miniatuur tempel zouden dragen.

Tussen de duizenden die die dag de straaten vulden bevonden zich slecht een handjevol bleke vreemdelingen. Het had al dagen zwaar geregend, maar vandaag miezerde het alleen maar. Toen de draak weer was opgeborgen begon het opnieuw hevig te regenen.

Wij waren al om half vijf opgestaan en waren uit alle windstreken hierheen gekomen om de processie gade te slaan. Door de energie die er van de draak uitstraalde vergaten we ons slaaptekort. De geest van de draak nam bezit van ons.

Zou al over twee jaar deze geesteskracht weggezakt zijn? Dan zou het festival opnieuw gehouden worden. Het feest van ‘Mijnheer’, overal in de stad op vlaggen bovenop de gebouwen eenvoudigweg aangekondigd als: ’Festival van Mijnheer’. De processie is voor vergeetachtigen en kinderen, want wie de draak eenmaal binnen heeft gelaten zal hem niet gemakkelijk weer verliezen.

De zeer toeristische Provincie Binh Thuan, waar in het vakantie-strand van Mui Ne ligt, eiste ‘Mijnheer’ (Ong) op in een in het Vietnamees gedrukte folder. Hierin werd iedereen uitgenodigd op het ‘Binh Thuan Festival ter verwelkoming van Ong’ (11-14 Augustus). Toch was dat niet bedoeld als toeristische trekpleister, evenmin als het eten dat we hadden genuttigd in een goedkoop tentje aan het strand in Phan Thiet.

Toen men zich enkele uren later opmaakte om weer naar huis te gaan stelde men elkaar de vaste vraag: ‘Heb je genoeg draak gehad?

Langzaamaan zochten wij onze auto weer op. En wat we toen zagen was verbluffend. Op een paard zat een kind met de kroon op het hoofd en gehuld in de kleding van een van de mindere goden van het festivallen van een drietal spelers in een Chinees verhaal.

Ja, dit was een goed drakenjaar. Het meest gehoorde commentaar van het plaatselijk publiek was: ‘Heel lang”. Waarmee bedoeld werd: een lange draak.

By James Gordon (The GUIDE, September 2006)

Wenst u meer te weten te komen over reizen in Vietnam, vraag het mijn vriend Son.

Hij woont en werkt er met veel plezier.

Zelf heb ik er goede herinneringen over Vietnam.

FRED Vorstenbosch