Een bezoek aan de basiliek is eigenlijk niet te beschrijven.
Men moet met eigen ogen maar eens gaan zien.
Ik beperk mij tot een paar citaten van gekende
Venetië-bezoekers in het verleden.

"Een schatkamer, een heerlijke verwarring"
John Ruskin

Dit wordt mijn laatste dag in Venetië.
Alweer vroeg op pad.
Om 7uur ontbeten aan de Via Garibaldi
met zicht op het water.
Daarna, om 8.30uur postgevat bij de
Basillica di San Marco.
Dit om deze keer als eerste naar binnen te kunnen.
En inderdaad was ik de eerste.
Bij de opening om 9.30uur stond er immers
weer een enorme lange rij.
Het bezoek aan de Basiliek is niet te omschrijven.
4000 vierkante meter mozaïeken !

Alweer vroeg op stap.
Het is druk op de vaporetto's.
Venetianen én toeristen die met hun
valiezen op weg zijn naar de
Piazzale Roma.

Vandaag dus het Dogenpaleis bezocht.
Met mijn Venicecard hoefde ik gelukkig niet
in de rij aan te schuiven.
Het bezoek aan het Pallozo Ducale
is indrukwekkend.
( raadpleeg hiervoor de reisgidsen)

Vooral ook de zuilen aan de buitenkant
zijn een nadere beschouwing waard.

Vanaf het Piazzale Roma
lopen de toeristen als kuddedieren naar
San Marco en de Rialtobrug
en andersom.
Zij weten niet welke parel
( Cannaregio )
zij links laten liggen.

Hier ligt Venetië's productiefste schilder begraven.
Hij stierf berooid. Door zijn bescheiden afkomst behield
hij altijd sympathie voor de armen, en dat thema én
zijn religieuze hartstocht onderscheidde hem
van de anderen.