Vandaag
verken ik de buurt en
doe wat boodschappen
Morgen
haal ik mijn Venicecard
daar kan 7 dagen alle
boten gebruiken en ook
alle musea en kerken bezoeken
Het regent nog steeds
water alom.

Alles, maar dan ook alles
komt via het
water.
Hier zien we een
fruit & groentenboot.

Zojuist
een bad genomen
Badkamertje is goed voorzien
en alles functioneert
prima

Daarvoor eerst mijn
spullen uitgepakt
en alles een plaats gegeven
naar mijn zin

Mijn
eerste wandeling naar
het San Marcoplein
Langs
de Riva degli Schavioni
Stel je voor
De Rozenhoedkaai in Brugge
X 1000 !

Venetië
lijkt gevuld met
water, boten, toeristen, bedelaars,
negers die nepspullen verkopen,
living statues in
carnavalsdracht

Op
het San Marcoplein
spelen orkestjes zich uit de naad
voor lege terrasjes
Populaire operadeuntjes
geschikt
voor ieders oor.

Het volk
applaudiseert van tussen
de duiven op het plein
6 euro voor een
koffie
zien ze niet zitten.

Ik
heb het al begrepen
De kunst en de uitdaging
zal zijn om
de meute te
verschalken.

Nogeens San Marco
De enkele koppeltjes die toch één
van de vele lege tafeltjes
bezetten
maken een potsierlijke indruk,
alsof het geënsceneerd is.

Op de terugweg
op de
Via Garibaldi
boodschappen gedaan in
een kleine superette
Ook hier merk je dat elke
vierkante meter telt
en de prijzen +30/40%

Maar toch
wat gerief gekocht om
op mijn appartementje te
kunnen ontbijten en
aperetieven.

Vanavond blijf ik in de
wijk Castello
Heel authentiek en ver van
het gewoel.

Een gouden engeltje houdt
mij gezelschap.
Het is behoorlijk groot (ong.50cm)
en gemaakt van
papier-maché.
Waarschijnlijk door de kunstenares
waarvan ik dit appartementje
huur.

Daarboven
een spiegel en twee
carnavalsmaskers die mij
met lege ogen
aankijken.

Maar
het engeltje is prachtig
en geeft het appartement
iets speciaals.

Het is al heel
wat aangenamer op deze
boulevard langs het water.
De
dagjesmensen zijn weg
de Venetianen komen uit
Een lichte bries
brengt
wat verkoeling.

Onophoudelijk
varen boten heen- en weer
met mensen, met vracht,
met vuilnis.

Venetiaanse kindjes spelen op
de campo's
de dag
nadert zijn einde.

De terrassen van de
dure hotels
vullen zich met duur opgeklede
mensen.
Ik drink een Spritz
op het terras
van een volkscafe aan
de rand van
Castello.

"Spritz" is een drankje op basis van campari, witte wijn en spuitwater.

Nog
een voordeel van alléén
te reizen is
dat je kunt opstaan wanneer je wilt.
Heb reeds ontbeten en luister tevens
naar de RAI Classica.
Vandaag
mijn echte eerste dag in Venetië.
Te voet naar
Piazzale Roma
om mijn Venicecard op
te halen.
Er zullen nog niet veel
toeristen rondlopen om
6 uur 's ochtends.

Op
mijn vroege wandeling
deel ik de stad met de duiven
die met veel ijver de
vuilniszakken kapotpikken.

De eerste Venetianen
gaan te voet en te water
naar hun werk.

Straatjes, steegjes en bruggetjes,
het doet mij toch veel
aan Brugge denken
maar dan alles x 1000

Een alledaagse zaak
voor de
inwoners van Venetië.

Leest men de krant
of vult men een
kruiswoordpuzzel
in.

Een
heel legertje stadsarbeiders
is bezig te stad schoon te vegen.
Dit gebeurt nog met de echte oude
"heksenbezems".

De stad maakt zich klaar
voor de grote stroom
toeristen die straks weer
zullen arriveren.

Ik denk dat de meerwaarde
van de stad zit in de
musea en de vele kerken
met hun kunstschatten.
Voor diegenen die daar niet in
geïnteresseerd zijn is 1 dag
Venetië voldoende.

Na de arbeiders om 6 uur
komt mij nu een voortdurende
stroom bedienden tegemoet.
Zij komen van buiten de stad
en op
de piazzale Roma
is het een drukte van jewelste.
Hiér start alles,
hier is ook de ingang van
het Canal Grande.
Busboten,werkboten,watertaxi's,
politieboten en ga zo maar verder.

Intussen
is het mij ook heel duidelijk
dat je in Venetië goed
moet kunnen stappen.
Anders ben je zwaar
gehandicapt !
Alles, maar dan ook alles, moet
te voet gedaan worden.
De boten brengen je maar
van punt A naar B ,
en dan is het met
de benenwagen.

Venicecard afgehaald
en nu kan mijn bezoek aan
Venetië echt beginnen.
Direct maar beginnen met de
hoofdbrok.
San Marco
en alles wat er rond ligt.
09.30uur.
Een eerste tegenvaller De Basilica de San Marco
opent de deuren om 09.30uur.
Er staat echter al een rij
van hier tot Tokyo !
Uitstellen of schrappen ?
Ik zie wel.

Opvallend !
Een werkjongen van
Caffè Florian
controleert de terrasstoelen
op duivenstront.
Zonodig maakt hij de stoel schoon met
borstel, water en zeep.

Die koffie in Caffè Florian
ga ik drinken.

Maar eerst het Museo Correr
om 1 schilderij te zien.
Een Piéta ( madonna en kind)
van Giovanni Bellini.

Nog
niet te druk op
Het San Marcoplein.
Een koffie drinken op het terras
van het wereldberoemde
Caffè Florian
moet kunnen.
Whatever the price !

Onberispelijke bediening
prachtig servies
€5.70
good for once in a
lifetime.

De toeristen stromen
toe
Het orkestje bij Caffè Florian
stemt de instrumenten.
Mijn ochtend is geslaagd,
achter mijn rug zet het orkestje
een Weense wals in,
vóór mij enkele duizenden duiven
en honderden toeristen
wiens grootste plezier eruit
blijkt te bestaan
zich te laten
fotograferen
met een duif op hun
hoofd.

Time for a break.
Onderweg naar mijn appartementje
wat fruit gekocht en tomaten.
Aanvankelijk niet van plan
ga ik nu toch een omeletje
bakken  op het appartementje.
Ik begin
mij al goed thuis te voelen
op deze sobere plaats.

Rusten..eten..batterijen opladen,
letterlijk en figuurlijk.

Nog iets over de bootbussen,
soms is het sneller te voet
om van A naar B te gaan,
toch neem ik graag de
boot om intussen
wat te rusten
en de mensen en
gebouwen te
bekijken.

Het op- en afstappen bij
de boten gebeurt volgens
een welbepaalde procedure.
Meestal is het schip weer
vertrokken binnen de 30 à 40 seconden.
Toeristen die niet zo vertrouwd
zijn met deze gang van zaken
doen soms domme en gevaarlijke
dingen en worden dan, terecht, streng
tot de orde geroepen door het
personeel.
Eénmaal het hek gesloten mag
niemand meer op-of van de boot.

Wat de buurt van de Langestraat
is voor Brugge
is oostelijk Castello voor Venetië.
Alleen maar locals
en soms een verdwaalde toerist.
De locals drinken ' s avonds hun spritz
aan de toog, op het terras, of zomaar
aan de rand van de fondamente.
Bij een teveel aan spritz
draait het weleens uit
op een vechtpartij.

Ik bezocht héél veel kerken
allemaal is onmogelijk
er zijn er misschien wel meer
dan 200 in Venetië.

Deze kerken zijn meestal prachtig
van architectuur
zowel byzantyns, romaans, barok,
gotisch, en natuurlijk ook in
renaissancestijl, en daar heeft
Palladio weer zijn steentje
bijgedragen.

In al deze kerken, werkelijk ook
in de meest verwaarloosde
exemplaren, bevinden zich meesterwerken
van de Venetiaanse schilders,
waarvan de belangrijkste zijn:
Bellini, Veronese, Titiaan en Tintoretto.

Een beschrijving van deze bezoeken is
onmogelijk en ik adviseer de geïnteresseerden
eens te googlen naar deze bekende namen.

Op mij maakte deze bezoeken in
ieder geval grote indruk.
Ik bezocht deze kerken op de
warmste uren van de dag.
Het is daar dan heerlijk koel
én rustig.

De volgende foto's geven een
kleine impressie.

Om de twee jaar,
de oneven jaren,
is er de grote kunsthappening
de Biennale van Venetië.

In een groot park( Giardini )
heeft elk land zijn eigen paviljoen
met één of meerdere afgevaardigde
kunstenaars.

Ik bracht er een paar uur door
en vond de exposities soms
bizar, verrassend of shockerend.

Geef mij maar ' de oude ' kunst.

Na deze
tweede dag in Venetië
begin ik mijn draai te vinden.
Regelmatig
rusten is de boodschap.
Daarom is een appartementje goed
omdat je er tussendoor
steeds even kan uitblazen.
Schoenen uit
een bad, hapje en drankje
en vervolgens weer op stap in
deze bijzondere stad.
Ik
begin te beseffen dat
ik niet alles kan zien wat
ik gepland had deze
8 dagen.
Er is teveel te zien.

Ik bezocht de tentoonstelling
Artempo
in palazzo Fortuny.
Een samenwerking tussen de stad Venetië
en de belgische collectioneur
Axel Vervoordt.
Een prachtige tentoonstelling in
een karaktervol palazzo
waarbij soms eenvoudige voorwerpen
gecombineerd werden met
moderne of oude kunst.

Zeer moeilijk om de vele ijskraampjes
te weerstaan.
Moet mij echt inhouden en mij beperken
tot 2 x 2 bollen per dag.
Nog nooit zo lekker ijs gegeten als
hier in Venetië.

Per ongeluk
en heel toevallig
kwam ik terecht in de toeristenkermis
rond de Rialtobrug.
Ik
vroeg mij af 'wat doe ik hier '
Venetië werd ineens zo banaal !
Als faraomieren wurmen de toeristen
zich tussen de kitscherige souvenierskramen.
Bij getreuzel of oponthoud van de 'stroom'
wordt men door de commercanten
uitgekafferd.

Neen, terug naar mijn stekje in Castello
voor een bad en een eenvoudige
maaltijd.

In Venetië worden dagelijks
gecommercialiseerde Vivaldi-concerten
gegeven.
Een volledig gecostumeerd orkest,
met pruiken en al, speelt dan
de Quatro Stagioni.
Vooral Amerikanen en Japanners
' vallen ' voor deze ' culturele '
belevenis en betalen er graag 25€ voor.

Ik kies echter voor een gratis
concert door een Amerikaans vrouwenkoor
  in de La Pietà-kerk, inderdaad
Vivaldi's kerk.

Het was een 30-jarige droom van de dirigent
om werk van Vivaldi op deze locatie
te kunnen uit voeren.

Eerder op de dag hadden zij het graf
van Vivaldi bezocht.

Het concert begon met een prachtig
Ave Maria van Claudio Monteverdi
en daarna brachten zij
het uit negen delen bestaande
Magnificat van Vivaldi.

Het publiek, waarvan het grootste deel waarschijnlijk
niet gewend was klassieke concerten bij te wonen,
applaudiseerde steeds na elk deel,
wat wel storend was.

De uitvoering was prachtig,
de dames van het koor stonden te genieten.
Een droom werd waar...tot ?

Bij het Gloria Patri (heel op het einde dus)
het oudste koorlid, een 80-jarige vrouw,
in elkaar zakte.
Consternatie,
paniek en ontreddering
verscheen op de gezichten van de zangeressen,
sommigen weenden.
De vrouw werd afgeschermd en
twee in het publiek aanwezige artsen
bekeken de situatie.

Het bleek om een flauwte
te gaan, en toen de vrouw weer bij
haar positieven kwam werd ze
op een stoel gezet en ging het concert verder.

De sfeer
was echter gebroken
en de concentratie van het koor was weg.
Wat jammer voor die vrouwen
voor wie dit optreden het orgelpunt moest
worden van hun reis naar Venetië,
waar ze zolang naar hadden uitgekeken.

"Ik probeer naar kunst te kijken
als een kind,
dat geen besef heeft van
waarde"


Axel Vervoordt

Wat een verademing in vergelijking
met de kade van Schavioni.
Prachtige kerken met meesterwerken en
1 uur heel alleen verbleven in
een kleine onopvallende kerk.
De Santa Maria della Visitazione-kerk.
Niemand gezien
prachtige muziek uit de luidsprekers
een expressieve kruisweg in aquarel
(alleen grijstinten)
Zelfs als atheïst werd ik geraakt door
de religieuze sfeer en uitstraling van
deze sobere en evenwichtige kerk.

De leeuwenbek-brievenbus aan de gevel was bedoeld
als klikbus.
In zo'n "bocca di leona-brievenbus" kon men
anderen anoniem aanklagen.

Een cappuccino op een terrasje aan de Zattere.
Een prachtig uitzicht
op het water tussen Venetië en
het eiland La Giudecca.
Ook hier veel aktiviteit op het water,
maar niet die nerveuze drukte van het Canal Grande.

Ik begin van Venetië te houden.
Na enkele dagen weet ik de weg en lukt
het me om de mooiste plekjes te vinden
die niet bezoedeld worden door het toerisme.

Zal het mij lukken om na deze eerste uren
in die intieme sfeer van de kerken, de muziek en
de oude meesters Tiepolo en Tintoretto
in de sfeer te komen van de collectie
in het Peggy Guggenheimmuseum ?
Zal ik mij weer kunnen instellen op
Kandinsky, Picasso, Bacon...enz ?
Ik ben benieuwd.

Een prachtig museum gelegen in een
onafgebouwd palazzo aan het
Canal Grande.
De meeste tentoongestelde kunstenaars
zijn mij niet vreemd.
Hun werk zag ik reeds in andere musea.

Chagall, Dalí, Klee, Braque, Giacometti,
Picasso enz...
De meeste belangrijke stromingen zijn wel
vertegenwoordigd.

Maar toch overtreft dit niet mijn kerkbezoek
in de voormiddag.
De mystiek, die blijkbaar samenhangt met religie,
ontbreekt voor mij hier in dit museum
voor moderne kunst.

De werken worden wel prachtig gebracht in
een intiem en luchtig kader.
Een koele binnentuin met sculpturen van de
meest bekende beeldhouwers (Giacometti, Brancusi,
Moore...enz)
Een bezoek is zeker de moeite waard ook
omwille van het totaalconcept van het museum.

Op het heerlijke rustterras aan het Canal Grande
staat het provocerende ruiterstandbeeld
" De Stadsengel " van Marino Marini.
Om een einde te maken aan de discussie over
het geslacht van de engelen bezit de ruiter een
afneembare penis.
Het mannelijk attribuut werd verwijderd bij bezoek
aan de stad door belangrijke geestelijken.

Tijd voor een pauze en een bad.
Heerlijk
om zelf mijn eigen tijd en programma
te kunnen bepalen.

De Scuola Grande di San Rocco.
Wat kan ik daarover zeggen ?
Wat de Sixtijnse kapel is voor Michelangelo
Is de San Rocco
voor Tintoretto.
Niet te beschrijven.

Een cappuccino op een terrasje
aan de via Garibaldi.
En nog steeds schitterend weer !
Het is zaterdag.
Gisteren zag ik een pak volk aankomen
voor ' a weekend a Venice '
dus te mijden !
Dan maar naar de eilanden
Torcello, Burano, Murano.

Het systeem van de busboten werkt vlot.
Tickets kopen hoeft niet omdat ik een
Venicecard heb voor 7 dagen.
Welke boot je ook neemt,
het uitzicht is altijd schitterend.
Palazzo's...kerken...bootverkeer...
elke tocht is een belevenis.

Het geeft ook de gelegenheid om
de Venetianen ongegeneerd te bekijken.
De busboot nemen is voor hen dagelijkse kost.
Het zijn verzorgde, rustige mensen,
heel anders dan mijn vroegere ervaringen
met luidruchtige Italianen.
Er is ook opvallend weinig jeugd te zien.
En dan bedoel ik de groep 15-25jarigen.

Lijn 1 naar het Lido.
Hier zie ik plots weer auto's en bussen.
Het doet vreemd !
De lijn LN zal mij naar Burano brengen.
Maar !
Ik stapte onwetend op een boot van
een privélijn.
En ik die dacht dat álle boten
toegankelijk waren met mijn Venicecard.
Niet dus !
Alleen de ACTV-boten.
Gelukkig mocht ik de volgende
halte afstappen zonder de 12 euro te betalen.

Torcello
Hier bijna niemand meer op de boot.
Alleen water...moerasland en
vogels.
Een groot contrast
met de drukte in Venetië.
Alleen al een bezoek aan de
Santa Maria dell' Assunta-kerk
verrechtvaardigt deze reis naar de
verste plek in de lagune.
Een Veneto-Byzantijns complex
met prachtige mozaïeken.

Burano
Een vrolijk bontgekleurd dorpje.
Dehuizen zijn in felle contrasterende
kleuren geschilderd.
Net als in Pisa heeft men ook hier
een scheve, gevaarlijk overhangende toren.

Wat Damme is voor Brugge is
Burano voor Venetië.
Dus ook hier aanvoer van volle vaporetto's
met toeristen.
Maar het blijft leuk.

Tijd om mijn stekje op te zoeken
in Castello.
Het is morgen weer
vroeg dag.

Zondagochtend.
Terwijl de meeste hotelgasten in Venetië
nog slapen, en straks ontbijten,
ben ik alweer op pad.
Het licht is schitterend, de temperatuur
heel aangenaam op dit vroege uur.
Alleen wat joggers, vissers, en vroege vogels
zoals ik.
Een cruiseschip komt voorzichtig
Venetië binnengegleden.
Een paar duizend mensen staan aan
dek te genieten van een ontwakend Venetië.
Straks worden zij voor een paar uur " gelost "
om een bliksembezoek te brengen
aan de Dogenstad.

Een ' vroege ' blik op dit kleine eilandje
dat ik straks zal bezoeken.

Prachtige kerk van Palladio.
Normaal op zondag maar te bezoeken
vanaf 13.00uur.
De deur stond open en
er was geen levende ziel in dit
meesterwerk van architectuur.
Geheel
alleen kon ik het interieur bewonderen
en ook hier weer enkele meesterwerken van
de Venetiaanse schilders
op hun authentieke
plaats.

Daarna
met vaporetto 82 naar het eilandje
San Giorgio Maggiore.
De prachtige kerk ( alweer Palladio )
met werken van Tintoretto.

Maar ook de klokkentoren bezocht
met een fantastisch zicht op
Venetië en de lagune.

Een pater zat op een stoeltje in de lift
en nam steeds maximum 5 mensen mee
naar boven aan € 3 p.p.

13.00uur.
Restaurantje aan het water
in de schaduw.
Een koude schotel en witte wijn.
Intussen glijdt het ' waterleven ' aan
mij voorbij.
Het lijkt wel of we hier allemaal samen
in één grote badkuip leven.
Toch een hele bijzondere ervaring.

Nu nog een cappuccino en een grappa
en onderweg naar mijn tijdelijk verblijf
zo'n heerlijk Venetiaans ijsje.

Voor vandaag hou ik het voor bekeken.
Morgen zal ik dan toch de San Marcobasiliek
en het Dogenpaleis bezoeken.
Ik heb mij tot nu toe bewust weggehouden van San Marco
en de Rialtobrug.

Haasten
heeft geen zin, het
tempo en ritme wordt opgelegd
door de dienstregeling van de boten.

Vanavond
de wijk Cannaregio verkend.
De wijk waar Tintoretto gewoond en gewerkt heeft.
Een heel bijzondere sfeer in deze wijk.
Geen toerist te zien.
Eenzame kanalen...verwaarloosde huizen
en palazzo's.

Hier ligt Venetië's productiefste schilder begraven.
Hij stierf berooid. Door zijn bescheiden afkomst behield
hij altijd sympathie voor de armen, en dat thema én
zijn religieuze hartstocht onderscheidde hem
van de anderen.

Vanaf het Piazzale Roma
lopen de toeristen als kuddedieren naar
San Marco en de Rialtobrug
en andersom.
Zij weten niet welke parel
( Cannaregio )
zij links laten liggen.

Alweer vroeg op stap.
Het is druk op de vaporetto's.
Venetianen én toeristen die met hun
valiezen op weg zijn naar de
Piazzale Roma.

Vandaag dus het Dogenpaleis bezocht.
Met mijn Venicecard hoefde ik gelukkig niet
in de rij aan te schuiven.
Het bezoek aan het Pallozo Ducale
is indrukwekkend.
( raadpleeg hiervoor de reisgidsen)

Vooral ook de zuilen aan de buitenkant
zijn een nadere beschouwing waard.

Dit wordt mijn laatste dag in Venetië.
Alweer vroeg op pad.
Om 7uur ontbeten aan de Via Garibaldi
met zicht op het water.
Daarna, om 8.30uur postgevat bij de
Basillica di San Marco.
Dit om deze keer als eerste naar binnen te kunnen.
En inderdaad was ik de eerste.
Bij de opening om 9.30uur stond er immers
weer een enorme lange rij.
Het bezoek aan de Basiliek is niet te omschrijven.
4000 vierkante meter mozaïeken !

Een bezoek aan de basiliek is eigenlijk niet te beschrijven.
Men moet met eigen ogen maar eens gaan zien.
Ik beperk mij tot een paar citaten van gekende
Venetië-bezoekers in het verleden.

"Een schatkamer, een heerlijke verwarring"
John Ruskin

" Een oriëntaals paviljoen, half huis van plezier,
half oorlogstent van een of andere satraap"

Mary McCarthy

" Een met de buit van het heelal verrijkte piratenkathedraal"


Théophile Gautier

"Opium had zoiets niet kunnen bouwen...beneveld door de wierook,
rijk aan van achter ijzeren stangen glimmende edelstenen
en edele metalen, heilig door de lichamen van overleden heiligen.


Charles Dickens

Het is mooi geweest.
8 dagen doorkruiste ik deze bijzondere stad.
Ik heb gezien wat ik wilde zien;
de Venetiaanse schilders
de architectuur
musea..kerken..enz.

dus Arrivederci Venezia,

wie weet ?