Burano
Een vrolijk bontgekleurd dorpje.
Dehuizen zijn in felle contrasterende
kleuren geschilderd.
Net als in Pisa heeft men ook hier
een scheve, gevaarlijk overhangende toren.

Wat Damme is voor Brugge is
Burano voor Venetië.
Dus ook hier aanvoer van volle vaporetto's
met toeristen.
Maar het blijft leuk.

Torcello
Hier bijna niemand meer op de boot.
Alleen water...moerasland en
vogels.
Een groot contrast
met de drukte in Venetië.
Alleen al een bezoek aan de
Santa Maria dell' Assunta-kerk
verrechtvaardigt deze reis naar de
verste plek in de lagune.
Een Veneto-Byzantijns complex
met prachtige mozaïeken.

Lijn 1 naar het Lido.
Hier zie ik plots weer auto's en bussen.
Het doet vreemd !
De lijn LN zal mij naar Burano brengen.
Maar !
Ik stapte onwetend op een boot van
een privélijn.
En ik die dacht dat álle boten
toegankelijk waren met mijn Venicecard.
Niet dus !
Alleen de ACTV-boten.
Gelukkig mocht ik de volgende
halte afstappen zonder de 12 euro te betalen.

Een cappuccino op een terrasje
aan de via Garibaldi.
En nog steeds schitterend weer !
Het is zaterdag.
Gisteren zag ik een pak volk aankomen
voor ' a weekend a Venice '
dus te mijden !
Dan maar naar de eilanden
Torcello, Burano, Murano.

Het systeem van de busboten werkt vlot.
Tickets kopen hoeft niet omdat ik een
Venicecard heb voor 7 dagen.
Welke boot je ook neemt,
het uitzicht is altijd schitterend.
Palazzo's...kerken...bootverkeer...
elke tocht is een belevenis.

Het geeft ook de gelegenheid om
de Venetianen ongegeneerd te bekijken.
De busboot nemen is voor hen dagelijkse kost.
Het zijn verzorgde, rustige mensen,
heel anders dan mijn vroegere ervaringen
met luidruchtige Italianen.
Er is ook opvallend weinig jeugd te zien.
En dan bedoel ik de groep 15-25jarigen.

De Scuola Grande di San Rocco.
Wat kan ik daarover zeggen ?
Wat de Sixtijnse kapel is voor Michelangelo
Is de San Rocco
voor Tintoretto.
Niet te beschrijven.

Tijd voor een pauze en een bad.
Heerlijk
om zelf mijn eigen tijd en programma
te kunnen bepalen.

Een prachtig museum gelegen in een
onafgebouwd palazzo aan het
Canal Grande.
De meeste tentoongestelde kunstenaars
zijn mij niet vreemd.
Hun werk zag ik reeds in andere musea.

Chagall, Dalí, Klee, Braque, Giacometti,
Picasso enz...
De meeste belangrijke stromingen zijn wel
vertegenwoordigd.

Maar toch overtreft dit niet mijn kerkbezoek
in de voormiddag.
De mystiek, die blijkbaar samenhangt met religie,
ontbreekt voor mij hier in dit museum
voor moderne kunst.

De werken worden wel prachtig gebracht in
een intiem en luchtig kader.
Een koele binnentuin met sculpturen van de
meest bekende beeldhouwers (Giacometti, Brancusi,
Moore...enz)
Een bezoek is zeker de moeite waard ook
omwille van het totaalconcept van het museum.

Op het heerlijke rustterras aan het Canal Grande
staat het provocerende ruiterstandbeeld
" De Stadsengel " van Marino Marini.
Om een einde te maken aan de discussie over
het geslacht van de engelen bezit de ruiter een
afneembare penis.
Het mannelijk attribuut werd verwijderd bij bezoek
aan de stad door belangrijke geestelijken.

Een cappuccino op een terrasje aan de Zattere.
Een prachtig uitzicht
op het water tussen Venetië en
het eiland La Giudecca.
Ook hier veel aktiviteit op het water,
maar niet die nerveuze drukte van het Canal Grande.

Ik begin van Venetië te houden.
Na enkele dagen weet ik de weg en lukt
het me om de mooiste plekjes te vinden
die niet bezoedeld worden door het toerisme.

Zal het mij lukken om na deze eerste uren
in die intieme sfeer van de kerken, de muziek en
de oude meesters Tiepolo en Tintoretto
in de sfeer te komen van de collectie
in het Peggy Guggenheimmuseum ?
Zal ik mij weer kunnen instellen op
Kandinsky, Picasso, Bacon...enz ?
Ik ben benieuwd.

Wat een verademing in vergelijking
met de kade van Schavioni.
Prachtige kerken met meesterwerken en
1 uur heel alleen verbleven in
een kleine onopvallende kerk.
De Santa Maria della Visitazione-kerk.
Niemand gezien
prachtige muziek uit de luidsprekers
een expressieve kruisweg in aquarel
(alleen grijstinten)
Zelfs als atheïst werd ik geraakt door
de religieuze sfeer en uitstraling van
deze sobere en evenwichtige kerk.

De leeuwenbek-brievenbus aan de gevel was bedoeld
als klikbus.
In zo'n "bocca di leona-brievenbus" kon men
anderen anoniem aanklagen.