Intussen
is het mij ook heel duidelijk
dat je in Venetië goed
moet kunnen stappen.
Anders ben je zwaar
gehandicapt !
Alles, maar dan ook alles, moet
te voet gedaan worden.
De boten brengen je maar
van punt A naar B ,
en dan is het met
de benenwagen.

Na de arbeiders om 6 uur
komt mij nu een voortdurende
stroom bedienden tegemoet.
Zij komen van buiten de stad
en op
de piazzale Roma
is het een drukte van jewelste.
Hiér start alles,
hier is ook de ingang van
het Canal Grande.
Busboten,werkboten,watertaxi's,
politieboten en ga zo maar verder.

Een
heel legertje stadsarbeiders
is bezig te stad schoon te vegen.
Dit gebeurt nog met de echte oude
"heksenbezems".

De stad maakt zich klaar
voor de grote stroom
toeristen die straks weer
zullen arriveren.

Ik denk dat de meerwaarde
van de stad zit in de
musea en de vele kerken
met hun kunstschatten.
Voor diegenen die daar niet in
geïnteresseerd zijn is 1 dag
Venetië voldoende.

Leest men de krant
of vult men een
kruiswoordpuzzel
in.

Een alledaagse zaak
voor de
inwoners van Venetië.

Op
mijn vroege wandeling
deel ik de stad met de duiven
die met veel ijver de
vuilniszakken kapotpikken.

De eerste Venetianen
gaan te voet en te water
naar hun werk.

Straatjes, steegjes en bruggetjes,
het doet mij toch veel
aan Brugge denken
maar dan alles x 1000

Nog
een voordeel van alléén
te reizen is
dat je kunt opstaan wanneer je wilt.
Heb reeds ontbeten en luister tevens
naar de RAI Classica.
Vandaag
mijn echte eerste dag in Venetië.
Te voet naar
Piazzale Roma
om mijn Venicecard op
te halen.
Er zullen nog niet veel
toeristen rondlopen om
6 uur 's ochtends.

De terrassen van de
dure hotels
vullen zich met duur opgeklede
mensen.
Ik drink een Spritz
op het terras
van een volkscafe aan
de rand van
Castello.

"Spritz" is een drankje op basis van campari, witte wijn en spuitwater.

Het is al heel
wat aangenamer op deze
boulevard langs het water.
De
dagjesmensen zijn weg
de Venetianen komen uit
Een lichte bries
brengt
wat verkoeling.

Onophoudelijk
varen boten heen- en weer
met mensen, met vracht,
met vuilnis.

Venetiaanse kindjes spelen op
de campo's
de dag
nadert zijn einde.

Een gouden engeltje houdt
mij gezelschap.
Het is behoorlijk groot (ong.50cm)
en gemaakt van
papier-maché.
Waarschijnlijk door de kunstenares
waarvan ik dit appartementje
huur.

Daarboven
een spiegel en twee
carnavalsmaskers die mij
met lege ogen
aankijken.

Maar
het engeltje is prachtig
en geeft het appartement
iets speciaals.

Op de terugweg
op de
Via Garibaldi
boodschappen gedaan in
een kleine superette
Ook hier merk je dat elke
vierkante meter telt
en de prijzen +30/40%

Maar toch
wat gerief gekocht om
op mijn appartementje te
kunnen ontbijten en
aperetieven.

Vanavond blijf ik in de
wijk Castello
Heel authentiek en ver van
het gewoel.

Nogeens San Marco
De enkele koppeltjes die toch één
van de vele lege tafeltjes
bezetten
maken een potsierlijke indruk,
alsof het geënsceneerd is.

Ik
heb het al begrepen
De kunst en de uitdaging
zal zijn om
de meute te
verschalken.