In Venetië worden dagelijks
gecommercialiseerde Vivaldi-concerten
gegeven.
Een volledig gecostumeerd orkest,
met pruiken en al, speelt dan
de Quatro Stagioni.
Vooral Amerikanen en Japanners
' vallen ' voor deze ' culturele '
belevenis en betalen er graag 25€ voor.

Ik kies echter voor een gratis
concert door een Amerikaans vrouwenkoor
  in de La Pietà-kerk, inderdaad
Vivaldi's kerk.

Het was een 30-jarige droom van de dirigent
om werk van Vivaldi op deze locatie
te kunnen uit voeren.

Eerder op de dag hadden zij het graf
van Vivaldi bezocht.

Het concert begon met een prachtig
Ave Maria van Claudio Monteverdi
en daarna brachten zij
het uit negen delen bestaande
Magnificat van Vivaldi.

Het publiek, waarvan het grootste deel waarschijnlijk
niet gewend was klassieke concerten bij te wonen,
applaudiseerde steeds na elk deel,
wat wel storend was.

De uitvoering was prachtig,
de dames van het koor stonden te genieten.
Een droom werd waar...tot ?

Bij het Gloria Patri (heel op het einde dus)
het oudste koorlid, een 80-jarige vrouw,
in elkaar zakte.
Consternatie,
paniek en ontreddering
verscheen op de gezichten van de zangeressen,
sommigen weenden.
De vrouw werd afgeschermd en
twee in het publiek aanwezige artsen
bekeken de situatie.

Het bleek om een flauwte
te gaan, en toen de vrouw weer bij
haar positieven kwam werd ze
op een stoel gezet en ging het concert verder.

De sfeer
was echter gebroken
en de concentratie van het koor was weg.
Wat jammer voor die vrouwen
voor wie dit optreden het orgelpunt moest
worden van hun reis naar Venetië,
waar ze zolang naar hadden uitgekeken.