Gisteren heb ik, zoals velen onder ons, met aandacht de voetbal wedstrijd van onze rode Duivels tegen Saoedi Arabië bekeken. De Duivels, vanaf nu blijkbaar in gele outfit, speelden ondanks de vlotte 4-0 overwinning naar mijn oordeel geen wedstrijd waarmee je wereldkampioen wordt.
Betekent dit dat ze in Rusland deze zomer geen wereldkampioen kunnen worden? Neen, integendeel. Ik geef ze, als ze de laatste rechte lijn naar het tornooi goed doen, een behoorlijke kans om zeer hoog te eindigen.
En dat goed doen begint met het opbouwen van een realistisch zelfvertrouwen waarbij men zeker niet twijfelt in de fasen van de waarheid. Uitspraken als “we hopen de finale te halen en daar is alles mogelijk” moeten plaats maken voor ervan overtuigd te zijn dat “we gaan voor de wereldtitel en gaan hierbij uit van onze eigen sterkte”.
Zonder uitgesproken doelstelling en een concreet pad daar naartoe wordt men in geen enkele sport wereldkampioen. Aan de top liggen de niveaus van de teams zeer dicht bij elkaar. Daar is het vaakst diegene die het hardnekkigste wil ook uiteindelijk wie het laken naar zich toe haalt. Hier zijn het de mentale sterkte en het zelfvertrouwen die het verschil maken.
Is het zeker dat onze Duivels hiermee wereldkampioen worden? Neen. Het probleem in topsport is vaak dat er tegenstrevers zijn die op het juiste ogenblik nog net dat tikje meer kunnen brengen. Die sterker zijn, en dat moet je dan accepteren, tenzij je er zelf niet alles aan gedaan hebt.
Het is zeker geen schande als je aan het eind van het tornooi “slechts” met zilver of brons naar huis komt. Maar zelfs dat resultaat haal je zelden als je vooraf niet naar de wereldtitel hebt gemikt. Titels krijg je nooit cadeau.
|
