Toen bekend werd dat Noord-Korea, met goedkeuring van iedere instantie die een vinger in de pap heeft, aanvaard werd als deelnemer aan de Olympische Spelen in Pyengchang, dacht ik oei !!!

Als we de historici mogen geloven werden er tijdens de duur van de “Klassiek Spelen” in de oudheid zelfs oorlogen on hold gezet tot het spektakel voorbij was. Er was geen plaats voor politiek op de Spelen.

Pierre De Coubertin, aan wie de stichting van de moderne Olympische Spelen wordt toegeschreven, dacht er nochtans ook zo over. De Spelen moesten los staan van ras, cultuur of overtuiging, en politiek gekleurde meningen of propaganda.  De moderne mens denkt hier blijkbaar anders over.

Die “ Moderne Spelen” beleefden hun eerste uitgave in 1896. De bedoeling was om dat met de regelmaat van een klok elke vier jaar vol te houden.

Lang heeft deze bedoeling de praktijk niet doorstaan. De eerste Wereldoorlog zorgde er voor dat niet de oorlog tot een latere datum werd uitgesteld, maar dat het na de Spelen van 1912 wel tot in 1920 duurde voor het vierjaarlijkse spektakel opnieuw doorging. In 1916 werd er om begrijpelijke redenen niet georganiseerd.

Tussen beide wereldoorlogen in lukte Hitler er ondanks felle kritiek nog in om de organisatie van de Spelen van 1936 in Berlijn door te drukken. Hoewel er toen vooral vanuit Europa en Amerika voor het eerst stemmen tot boycot en het ergens anders organiseren opdoken. Hitler zou zijn propaganda krijgen. Hij weigerde botweg de zwarte Amerikaanse atleet Jesse Owens op het podium te feliciteren met zijn successen. De Amerikaanse instanties deden alsof hun neus bloedde. Geen officiële reacties tegen deze vernedering. In 1940 en 1944 werd er, naar ieders begrip, niet georganiseerd.

Vanaf de organisatie van de Spelen in Londen 1948 is er geen enkele oorlog waar ook ter wereld nog belangrijk genoeg gevonden om het vierjaarlijkse spektakel eens een keertje over te slaan. Wel waren er geregeld boycots van landen om hier en daar onrecht aan te klagen. Maar niemand die er achteraf nog over sprak of sancties uitdeelde. Boycot of protest lijkt weinig op te leveren.

Sancties waren er in Mexico 1968 wel.  Maar dan voor atleten. Nadat Jesse Owens al een keertje de vernedering had moeten ondergaan dat zijn Olympisch comité en zijn “land”  hem in de steek lieten was het nu nog erger. Amerika en Australië gingen na de medaille ceremonie van de 200 meter in atletiek bij de heren nog verder: zij verwoestten het leven van hun medaille winnaars.

De winnaar Tommy Smith (USA), en de bronzen medaille John Carlos (USA) hadden op het podium een zwarte gehandschoende hand in de lucht gestoken als teken voor het aanklagen van het gebrek aan rechten voor kleurlingen in de USA. Zilveren medaille winnaar Peter Norman (Australië) had zich aangesloten bij hun protest met een insigne op de borst voor algemene mensenrechten.

Beide Amerikanen werden meteen uit het Olympisch dorp gezet en voor een groot deel van hun burgerrechten beroofd. Norman (Aus) werd alles ontnomen. Al zijn burgerrechten, verlies van mogelijkheid tot werk, beperking tot toegang tot gezondheidszorg…  Hij stierf totaal aan de grond in 2006 als 64 jarige. Beide Amerikanen werden in 2016 door president Obama in eer hersteld.

Sinds de toelating tot deelname  bekend werd  hebben we echt niet veel meer gehoord van Noord-Koreaanse raketten of van Amerikaanse oorlogsdreigingen. Zouden de Olympische Spelen dan toch oorlogen kunnen afwenden?

En de atleten zelf? De geschiedenis leert dat zij vooral het Olympische podium niet mogen gebruiken om onrechtvaardigheid aan te klagen en mensenrechten te verdedigen. Waar ook ter wereld zij vandaan komen.

30-01-2018, 17:55 Geschreven door Paul Ponnet  
Reageren (0)

Ik ben een groot voorstander van fietsen voor een betere fitheid.

Met uitzondering van wandelen en zwemmen zijn er weinig vormen van recreatief bewegen die zo veilig zijn tegen overbelasting of onnodige blessures als fietsen. Op voorwaarde dat je valpartijen en botsingen kan vermijden uiteraard.

Maar sinds de opmars van de elektrische fiets, en zeker van de e-bike, blijken enerzijds de veiligheid en anderzijds het effect op de fitheid met daaruit voortvloeiende gezondheid sterk onder druk te staan.

Je fitheid verhoogt voornamelijk door het overgewicht weg te werken of door de uithouding te verbeteren, of door een combinatie van beide. Zonder te vergeten dat ook de toename van functionele spierkracht sterk bijdraagt om van een minimale fitheid naar een aanvaardbare fitheid te groeien.

Om een effect te krijgen moet je dus oefenen. Bij voorkeur regelmatig. Concreet minimaal drie dagen per week om je fitheid te behouden, en vijf dagen per week in de fasen die je fitheid moeten verhogen.  En dan zijn er ook nog de minimum duur per sessie en de minimale intensiteit ervan.

Kinderen en volwassenen hebben al baat bij sessies van 45minuten tot één uur. Oudere volwassenen met geringe fitheid en senioren hebben al baat bij sessies van een half uur.

De intensiteit om effect te veroorzaken, met name de energie die je minimaal zelf met de pedalen moet leveren om effect op je fitheid te hebben, is uit te drukken in Watt. Of beter in Watt per kilo omdat je op de fiets toch je eigen lichaamsgewicht vooruit moet duwen.

En hier wringt het schoentje wanneer je dat oefenen wil doen met een fiets met elektrische ondersteuning of met een e-bike. Op dit ogenblik levert een elektrische fiets minimaal een ondersteuning van 240 Watt. Voor een persoon van 75 Kg is dat 3,2 Watt per kilo.

En je hebt maar tussen 1Watt/kg en 2 Watt/kg nodig (voor iemand van 75 kg is dat van 75 tot 150 Watt) om trainingseffect op je fitheid te prikkelen. Maar de motor levert je deze energie als je wil zelfs volledig. Dus ligt de prikkel te laag om effect tegeven.

Dus is de boodschap: voor wie qua gezondheid in staat is om met een gewone fiets te rijden en puur voor de fitheid fietst doet dit best met een gewone fiets omdat je daar de nodige energie volledig zelf levert. En al vanaf lage snelheden op een veilige manier je doel kan bereiken.

10-01-2018, 16:08 Geschreven door Paul Ponnet  
Reageren (0)

Sinds de feestdagen achter de rug zijn hebben velen onder ons de vaak weerkerende neiging om “iets aan de conditie te gaan doen” of om “eindelijk wat gewicht te verliezen”.

Maar het is winter, met zijn kou of sneeuw of regen, en het is geen weer om te fietsen. Dan blijken wandelen of lopen de geschikte oplossingen. Je kan het zowel in openlucht doen of bij te barre omstandigheden in de gym aan de slag gaan op cardio toestellen.

Er staat geen leeftijd op het gunstige effect van het zich te voet voortbewegen. Tenminste wanneer je een vorm kiest die aangepast is aan jouw mogelijkheden en beperktheden.

Het voornaamste principe om de juiste keuze te maken is “geleidelijkheid en geduld” na te streven. Ga er zeker niet van uit dat hoe harder je rent hoe hoger het rendement zal zijn. Doorloop best even de hier onder beschreven tips zonder er eentje over te slaan.

STAP 1:  Als je maanden geen sportieve inspanningen gedaan hebt besef dan dat je vanaf de pure basis moet herbeginnen. Vaak is een medische screening geen overbodige luxe.

STAP 2: Ben je niet in staat om spontaan ten minste gedurende een half uur aan 8/9 km/u te lopen (rennen zegt men in Nederland) zonder dat je uitgeput bent kies dan het wandelen als oefen methode. Anders loop je veel hoger risico dat je gewrichten en pezen sneller overbelast en geblesseerd raken.    Wie niet (meer) geschikt is om te lopen kan via wandelen met progressief opbouwen van het staptempo evengoed  effect verkrijgen voor opbouwen van fitheid en gewichtsreductie.

STAP 3: Oefen regelmatig. Dit betekent 2 tot 3X per week. Begin met een half uurtje per sessie. Schakel na een paar weken over op 3 sessies per week. Spreid de sessies over de week voor voldoende herstel.

STAP 4: In een volgende fase kan je progressief de duur per sessie opdrijven. Gun je minstens 10 tot 12 sessies vooraleer je ofwel de duur ofwel de intensiteit opdrijft. Vermijd om beide samen (duur en intensiteit) gelijktijdig te verhogen.

STAP 5: Zelfcontrole. Heb je de dag na een afgewerkte sessie last van pijnlijke stijfheid of overdreven vermoeidheid dan was de impact (intensiteit X duur) van je training te hoog ingeschat ten opzichte van je actuele fitheid. Een kleine zonde tegen de geleidelijkheid en het geduld wellicht.

Veel succes
Paul Ponnet  

02-01-2018, 17:14 Geschreven door Paul Ponnet  
Reageren (0)

Het Eindejaar is traditioneel een periode van bezinning. We kijken naar wat er fout liep en maken voornemens om het beter te doen.

In die zin werd ik laatst gecharmeerd door een visie dat onze samenleving beter zal worden wanneer we verschillen tussen culturen kunnen accepteren, en vooral door de gelijkenissen ertussen aan te grijpen als bindmiddel om normen en waarden te stroomlijnen.

Sport en spel maken al sinds de gedocumenteerde geschiedenis deel uit van de voornaamste gekende culturen. Sport heeft wortels van Mongolië en China, langs Slavische, Hellenistische en Byzantijnse culturen tot in de Andes.

Oorspronkelijk in een veel bredere zin dan puur om de prestatie. Spel en sport werden in eerste instantie gezien als een sociaal gebeuren: als ritueel, als strategisch spel, voor het ontwikkelen van een balans in persoonlijkheid, voor welbevinden… . Later om fysiek voorbereid te zijn op oorlog voeren, en nog later als wedstrijdsport.

In onze moderne samenleving heeft sport het voordeel dat spelregels zeer internationaal gekend en toegepast worden. Onafhankelijk van elke cultuur of nationaliteit hebben normen en waarden binnen de sport dezelfde betekenis. 

Iemand zei ooit dat ‘sport de belangrijkste bijzaak in het leven’ is. Maar wat als we er in lukken om sport als hefboom te gebruiken om de normen en waarden in onze maatschappij beter te stroomlijnen?

Zou sport dan niet de ‘Allerbelangrijkste’ bijzaak in het leven kunnen zijn?

26-12-2017, 18:23 Geschreven door Paul Ponnet  
Reageren (0)

Prettige eindejaarsfeesten iedereen.

In deze tijd van feest en bezinning jagen we in ijltempo nog ultiem naar het gepaste geschenk. Wat in hemelsnaam voor nonkel Fons, tante Fatimah of neefje Xylo?

Maar hebben we al aan onszelf gedacht? We dromen al een heel jaar om eindelijk iets aan de lijn te doen of om te stoppen met roken en wat gezonder te gaan leven. Waarom gunnen we onszelf vanaf vandaag niet het meest waardevolle gratis geschenk dat men kan denken: gezond sporten?

Een mooie slogan, maar hoe begin je er aan?

Deze vraag is nu juist één van de redenen waarom ik deze blog heb opgestart. Sporten is namelijk een begrip met zeer brede lading. Met zeer uiteenlopende domeinen waarvan gezondheid er eentje is. Maar ook met een zeer brede verankering in nagenoeg alles wat te maken heeft met ons dagelijkse leven.

Het is de bedoeling om op zeer regelmatige tijdstippen berichten op de blog te posten die in de meest brede zin met sport te maken hebben.

Tot binnenkort

Paul Ponnet

22-12-2017, 00:00 Geschreven door Paul Ponnet  
Reageren (0)