Toertocht (15-25-45 km) van de Sint-Jobse Pedaalridders te Sint-Job-in-‘t-Goor op zondag 28-06-2015.

Na enkele weken met veel werk, tot in de nachtelijke uren toe, de laatste zondag van juni de bike tevoorschijn gehaald om de toertocht van de Sint-Jobse Pedaalridders te Sint-Job-in-‘t-Goor te rijden. Vermits het kort bij huis is was ik vroeg ginder. Er stonden nog weinig wagens op de parking en er kwamen wel groepen wielertoeristen toe omdat hier ook wegritten georganiseerd werden. Mijn vertrekuur van 8.45 u gemeld aan mijn makker Jari die zinnens was van iets later te vertrekken en me in te halen. De start verliep via het bos naast de voetbalvelden aan de Sportveldenlaan om zo de rand van de golfterreinen van de Royal Antwerp International Golf Club te bereiken. Van 2,50 km tot 4,70 km konden we rijden over de boswegen omheen het golfterrein, met medename van een kort stukje over een lage heuvelkam. Daar kwam er ter hoogte van de antitankgracht een splitsing tussen de ritten van 15 km en van 25-45 km.

Tot 6,30 km reden we over een singletrack evenwijdig met de antitankgracht om deze dan over te steken en er op de andere oever weer langs te rijden in de richting van waaruit we kwamen. Op 7 km ging het enkele poortjes onder en reden we over een assenweg tot aan een aantal uit de kluiten gewassen villa’s te ’s Gravenwezel. Daar reden we het onverharde Kwikaardstraatje in dat er door een bos met villa’s loopt. Dit bracht ons op 9,50 km tot aan een grote baan met kasseitjes. We dienden deze baan even te volgen over het naastliggende fietspad tot aan het bekende standbeeld van een reuzengrote kat op het kruispunt met de onverharde Ketelstraat. Daar doken we opnieuw het bos in. Op 12 km bereikte ik weer de antitankgracht en kreeg er even het gezelschap van een biker die me vroeg of ik de toertocht aan het rijden was en hoeveel kilometer ik reeds achter me had. Hij was onderweg naar de start op het parcours verzeild geraakt en besloot van het dan maar verder te blijven volgen. Korte tijd later reed ik ter hoogte van buitenhuizen, het ene al wat comfortabeler dan het andere, voorbij het Fort van ’s Gravenwezel. 13,75 km om 9.40 u.

Op het kruispunt met een grote baan stond een seingever, zoals op nog enkele andere plaatsen. We diende de baan even te volgen en reden dan een tijd door de met villa’s bebouwde bossen van ’s Gravenwezel. Op 17 km bereikte ik het nabij enkele kasten van villa’s gelegen tuincentrum en boomkwekerij Torfheide. Even verder was een splitsing tussen de 15 km en de 25-45 km op 18 km van het vertrek. Na een eindje over de weg gereden te hebben kwam er weer een door een seingever beveiligde oversteek en ging het weerom de bossen in. Deze keer over zandsporen. Daar staken Davies, lid van mijn eigenste Papegaai Bike Team en diens maat me voorbij. Tijdens het rijden een korte babbel gemaakt tot Davies er weer van door ging in het zog van zijn makker. Sinds een aantal Papegaaien uitvlogen naar andere streken is er van de club nog weinig overgebleven! Intussen reden we over bosrijke zandwegen zoals de Vraagheide en de Rinkvenlaan in het grensgebied tussen Sint-Job, Schilde en Brecht. Op 20,70 km hielp een seingever me de Waterstraat in Schilde over. 10.10 u. Een servitudenpad leidde me naar het Molenbos.

In het Molenbos was een splitsing tussen de routes van 25 km en van 45 km op 21,80 km van het vertrek. Gekozen voor de langste rit. We kregen daar enkele mooie dreven en paden van het Molenbos voor de wielen ter hoogte van de Hegte Heyde, een natuurgebied op de grens van Sint-Antonius-Zoersel en Westmalle. Op 25 km reed ik niet ver van de Abdij van Westmalle zonder ze te kunnen zien staan. In plaats van zoals tijdens de meeste toertochten er naartoe te rijden ging het linksaf om nog diverse bospaden en wegen in het Molenbos onder de wielen te krijgen. In dat Molenbos bereikte ik omstreeks 10.30 u de bevoorrading die opgesteld stond op 26,50 km van het vertrek. Bananen, peperkoek en sportdrank stonden er op het menu. Nadat ik me iets te drinken en te knabbelen had gekozen, zag ik Jari toekomen. Vanaf de stop konden we de rit dus samen verder zetten. We reden de bidplaats Drieboomkensberg in het Molenbos voorbij vanuit een ongebruikelijke richting. Van 27 km tot 30 km konden we de singletracks van Drieboomkensberg onveilig maken. Ze lagen er zeer droog bij en het groen langs de kanten stond hoog. Een heel verschil met tijdens de wintertochten die hier passeren. We verlieten het Molenbos via de zandweg Oude Liersebaan.

Deze zandweg bracht ons naar het kruispunt met de Heikantstraat waar blijkbaar bomen gekapt zijn, vermits we nu duidelijk gebouwen van de kampplaats Sint-Jansburg konden zien staan. Op 31 km troffen we een splitsing tussen de tochten van 25 km en van 45 km. Een lang zandpad vol stenen leidde ons naar de Abdijlaan. We konden de toren van het klooster van de Trappistinnen van Brecht boven de bomen uit zien komen. Zanderige paden voerden ons dan in de richting van de Trappistenabdij van Westmalle die we langs een ongebruikelijke kant passeerden. Op 35 km reden we de achterliggende velden in over een hobbelig met gras begroeid velspoor waarna een mooie singletrack ons tot op de oever van het kanaal Schoten-Dessel voerde. Van 37 km tot 38 km reden we over een grasspoor op de oever van het kanaal tot aan de Vaartstraat. Van daar ging het de zeer lange zandwegen Sint-Jobbaan en Korhoendreef in. Aan het einde ervan rechtsaf en via de lange zand- en assenweg door de bossen van De Kleine Vraag reden we in de richting van Sint-Job-Kristus-Koning. Op 42,50 km ging het over enkele mooie singletracks rond de bosvijver achter het domein Kristus-Koning . Nu lagen er waterlelies op de vijver die er daardoor veel fraaier uit zag dan tijdens de wintermaanden. We bereikten de Caterskapeldreef (Schilde) aan letterlijk de achterpoort van het grote schooldomein van Kristus-Koning (Sint-Job). 43,75 km om 11.55 u.

De tocht ging over de mooie singletrack evenwijdig met de Vraagstraat naar de zandheuvels van het zogenaamde Kleine Zwitserland achter Kristus-Koning. Na het oversteken van de grote baan in Sint-Job bereikten we via de Kaaistraat en de Koeistraat naast de terreinen van de Antwerp Golf een laatste strook bos. Een laatste singletrack bracht ons door dit bos weer tot op de voetbalterreinen aan de Sportveldenlaan. Om exact 12.00 u met 47 km op het tellertje. De bike had enkel wat stof te verduren gekregen. In het zonnetje bij een drankje nog nagepraat met Jari en diens moeder die een kleinere rit had gereden tot ieder naar zijn eigen stek weer huiswaarts keerde. Het was een leuk tochtje bij mooi weer, in een bekende streek, langsheen de bekende paadjes, maar in een andere volgorde aan elkaar geregen.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

29-06-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (17-30-40-50-60 km) van de KWB ten voordele van Mali te Zemst-Laar op zondag 14-07-2015.

Vermits er niet direct alternatieven waren op een redelijke afstand van de voordeur, voor de eerste keer de toertocht van de KWB in Zemst-Laar gereden. In deze streek was ik nog niet eerder komen rijden. Allicht ook omdat juni wat mijn werk betreft een drukke maand is waardoor ik menig zondag de bike aan de haak dien te laten hangen. Zemst-Laar bleek een vrij landelijke gemeente te zijn en ik kreeg een parkeerplekje toegewezen in het straatje naar de voetbalvelden toe in de schaduw van de kerk. Vriendelijke ontvangst aan de bewaakte fietsparking en inschrijving. Mijn vertrek aan Jari gemeld, hij zou later vertrekken en me inhalen. Om 9.15 u gestart, benieuwd naar wat deze tocht zou bieden.

Het vertrek verliep vanaf de voetbalvelden bij aanvang door de velden, door een lokaal bos wat het speelterrein was van een jeugdbeweging, te zien aan de naastliggende lokalen, langsheen de kerk en over een beenhard grasspoor tot 3 km. Op dat grasspoor was het hobbelen geblazen en ik hoopte dat het niet te vaak van dat zou zijn in deze mij onbekende streek. Het pad gaf uit in de Mechelsestraat en dat was op het grondgebied van Grimbergen. Na een lange assenweg tussen twee stroken bomen en struiken en de velden kwam er een splitsing tussen de kidstoer van 17 km en de ritten van 30-40-50-60 km op 5 km van het vertrek. Er waren nog heel wat bikers in aantocht, dus deze tocht kon op veel belangstelling rekenen. Landelijke paden en wegen voerden ons over het grondgebied van Hombeek (Mechelen). Nu en dan kregen we af te rekenen met beenharde grassporen. Op 9 km reden we door een strook echt bos op een pad dat deel uitmaakt van een blauwe vaste route. Eens dit bos uit kwam er een smal spoor tussen twee dicht op elkaar staande prikkeldraden. Daar was het even oppassen terwijl ik de hete adem van twee snellere kerels in mijn nek voelde. 10,50 km om 9.55 u.

Een veldweg leidde ons tot aan een spoorweg in Kapelle-op-den-Bos. Daar werden stoffige veldwegen ons deel tot we op zo’n 14 km de grens met Leest (Mechelen) overschreden. Op 17 km troffen we aan de spoorweg een splitsing waar de kidstoer zich nogmaals losmaakte van de andere afstanden. Voor ons volgde een portie stoffige veldwegen in Hombeek. Na een stoffig spoor met wat bulten en wortels van afgezaagde bomen in een gerooid deel van een strook bos bereikten we de bevoorrading op 21 km van het vertrek. Ze stond opgesteld in de achtertuin van een nieuwe woning annex bedrijf en er was nog heel wat drukte op de oprit! Nijvere handen zorgden er voor de aanvoer van fruit, koeken en sportdrank.

Na de stop ging het parcours even over een privaat terrein waar met een grasmaaier leuke paadjes waren gemaakt in zeer hoog gras en doorheen een strookje bos. Bizar! Ik had al gemerkt dat er ook op andere plaatsen gemaaid was ten behoeve van de tocht. Op 23 km was er een splitsing tussen de kidstoer en de andere afstanden. Veld- en landelijke wegen voerden ons door Hombeek. Op 26,50 km ging de route van 30 km apart van de 40-50-60 km. Gekozen voor de langste ritten. Mooie paden brachten ons tot vlak bij de Eglegemvijver in Hombeek. Nooit geweten dat er in deze streek zulke mooie plekken waren. De vijver is ontstaan na uitgravingen voor de aanleg van de snelweg E19. 28,50 km om 11.10 u. Verderop reden we naast de Zenne. Op de andere oever kregen we een grote hoge zandhoop te zien en daar zag je bikes in het zonlicht schitteren. Allicht zouden we daar dadelijk over gejaagd worden! We kregen echter uitstel van executie, want aan de eerstvolgende brug over de Zenne kwam er een splitsing waar de 60 km apart ging van de 40-50 km. Die laatsten werden allicht linea recta naar de zandhoop gevoerd, voor ons kwam er eerst nog een extra lus. De splitsing kwam op 30 km van het vertrek, dus halverwege de rit. 11.15 u. De kleinere afstanden kruisten de Zenne, voor mij ging nog rechtdoor erlangs.

We werden eerst in een bosje over een soort van crossparcours geleid waar het niet zo makkelijk rijden was. Erna volgde een veldpad. Tot 33,85 km reden we over een spoor langsheen de voet van een dijk naast de Zenne. Het jaagpad lag rechts van ons op de dijk en dat zal verhard geweest zijn, vermits we in de hoogte geregeld wielertoeristen zagen rijden. Die keken soms wel vreemd in de richting van die biker in het gras terwijl daar boven allicht een biljartlaken te berijden was! Aan de eerstvolgende brug ging het rechtsaf aan de Brasserie Het Brughuis in Leest. Op 35 km reden we over een mooi bospad dat deel uitmaakt van een blauwe vaste route. Vanaf hier werd de blauwe route gevolgd en reden we door een veld met rechts van ons de Zenne en links de snelweg E19. Uiteindelijk kwamen we weer toe aan de brug over de Zenne waar de 60 km apart was gegaan, maar nu op de andere oever. Pas hier kreeg ik een zestal bikers te zien die ook de langste toer hadden gekozen, verder had ik tijdens het rijden van deze lus niemand gezien. Toen ik even halt hield kwam ook Jari hier toe. 37,50 km om 11.45 u.

Na onze tocht naast de Zenne vervolgd te hebben bereikten we op 39 km de zeer hoge zandhoop. Er werd de keuze gelaten tussen extreem (de hoop over) en gewoon (erlangs). 12.00 u. Vlak na de zandhoop doken we linksaf een strook bos in die gelegen is tussen de Zenne rechts en de E19 links. Daar konden we rijden over een leuk paadje dat ons voorbij de kapel Onze-Lieve-Vrouw-in-het-Hammeken in Zemst leidde. De kapel staat in het bos op de oever van de Zenne. 41,50 km om 12.05 u. Er volgde nog de overtocht van een tweede lagere zandhoop waarop zich zanderige singletracks hadden gevormd over een aantal uit de kluiten gewassen bulten en diepe putten. Onmiddellijk daarna kwam er een splitsing tussen de routes van 40 km en van 50-60 km op de Brusselsesteenweg. Op 44 km kwam er een tweede bevoorrading in Weerde (Zemst) nabij de spoorweg en de snelweg. Ze stond opgesteld onder een tentje op een plaats waar een zandweg overging in asfalt aan de rand van de bewoonde wereld. Enkele mensen zorgden er voor het lekkers. Er waren nog enkele bikers ter plekke. 12.20 u.

Na de tweede stop kregen we paden naast de Zenne, op de dijk ernaast en in de omgeving ervan voor de wielen. Vanaf een gegeven plaats liep de Zenne als een kanaal door een sleuf met betonnen wanden. We reden er een hele tijd langs over een grasspoor tot we op 52 km toekwamen op een grote baan. Tot 53 km volgde een zeer knap stukje parcours door een strook bos. Eens het bos uit vervoegden we opnieuw de Zenne. We kregen opnieuw de witte Kapel van Onze-Lieve-Vrouw-in-het-Hammeken te zien, maar nu vanaf de andere oever. Op 54,80 km. 13.10 u. Na enige tijd bereikten we opnieuw de meer bewoonde wereld en reden we langsheen het natuurgebied De Wormelaar. Daar stond een tentje van Natuurpunt vanaf hetwelk we een strook bos in doken. 58 km om 13.20 u.

24 hectare van het Dalemansbos en 24 hectare weiland: dat is wat de natuurvereniging wil verwerven en wil toevoegen aan het bestaande natuurgebied Wormelaar in Zemst. "Op die manier willen we de groene long tussen deelgemeenten Zemst, Zemst-Laar en Zemst-Bos openstellen voor iedereen", zegt Jeanne Peeters van Natuurpunt Zemst. "Het gebied herbergt heel wat waardevolle natuur zoals zeer oude bomen, een grote en enkele kleine vijvers. Daarnaast bevinden zich op het terrein een eendenkooi, een jachtpaviljoen en een historische kapel." Bron: HLN.

De laatste kilometers van de toertocht verliepen door een meer bewoond landelijk gebied langsheen velden en weiden. Op een bepaald wegeltje was zelfs een soort van tapijt gelegd, een lange loper van een dik materiaal in kunststof. Om wegzakken tegen te gaan? Na 62 km kwamen we omstreeks 13.30 u weer toe aan de voetbalkantine. Daar kregen we bij aankomst Guy, Erling en Chantal nog te zien, mensen die we kennen van een jaarlijks mountainbikeweekend dat met Pinksteren georganiseerd wordt door Jean-Paul, een gemeenschappelijke kennis. Of hoe de mountainbike mensen bij elkaar brengt. Chantal wist te vertellen dat zij haar jeugd in Zemst-Laar doorbracht. Haar moeder woont enkele straten verder en ze ging er nog naartoe om pannenkoeken te bakken.

Wij hadden minder geluk, want de laatste braadworsten werden verkocht toen wij ons een plekje aan een tafel uitzochten. Er zaten nog heel wat bikers na te genieten in de zomerzon. Ook wij zijn vertrokken toen het zo stilaan leeg begon te lopen. De tocht was ons zeer goed bevallen! Ik had niet verwacht van in deze streek een tocht met dit gehalte aan off-road te kunnen rijden. Er was ook veel moeite gedaan om enkele funstukjes of meer technische passages in te lassen in enkele stroken bos of over de zandheuvels en plaatsen met hoog gras of netels waren gemaaid. Ondanks het feit dat fondsenwerving voor een goed doel in Mali de reden was van deze organisatie was er voor gezorgd van de bikers een mooi en genietbaar parcours voor te schotelen. Voor mij een aangename kennismaking met deze streek. Mede door het prachtige weer kon deze dag dus niet meer stuk.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

15-06-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht VTT des Hayeffes (15-21-23-38-62 km) te Mont-Saint-Guibert op zondag 31-05-2015.

Op die zondag niet voor de eerste keer deelgenomen aan de toertocht vanuit het Institut Notre Dame des Hayeffes te Mont-Saint-Guibert. Het toeval wou dat ik net na mijn maat Jari arriveerde en mijn auto vlak achter de zijne kon parkeren op de plaats waar we ook vorig jaar gestaan hadden. Ons ingeschreven in de tent op de speelplaats van de school en om 9.30 u waren we op pad via de afdaling over de kasseiweg. Er kwam direct een splitsing tussen de 15-21 km en de 23-38-62 km. Er kwamen stoffige veldwegen op en af waarbij we onder een laag tunneltje dienden te rijden tot op een toeristisch fietspad naast een natuurgebied om zo op 4 km het gehucht Suzeril van Court-Saint-Etienne te bereiken. Omstreeks 5 km kregen we een klim over asfalt, ik vermoed in Tangissart (Court-Saint-Etienne), gevolgd door enkele stevige klimmetjes in het bos. Op 7 km konden we twee maal genieten van een leuke afdaling. Afdalen betekent meestal daarna ook weer klimmen en dat was het geval tijdens een zware bosklim op 9,50 km van de start.

We arriveerden op de hoogvlakte van Court-Saint-Etienne ter hoogte van de grote witte vierkantshoeve en de enorme zendmast van de strijdkrachten. Het ging rechtsaf over een rustige betonbaan tot de grens met Mellery waar we rechtsaf over de kasseitjes van de Rue d’Heuval dokkerden tot in La Roche (Court-Saint-Etienne). We kregen tegenliggers te zien die de tocht al bijna achter de rug hadden. La Roche ligt op de helling tegenover Tangissart in dezelfde vallei. Op 12,50 km ging het daar de bossen in. Op 13 km splitste de toer van 23 km zich af van de 38-62 km. Droge veldwegen en bospaden leidden ons door Court-Saint-Etienne. Van 18 km tot 19 km reden we in een knap holle pad en volgde een leuke afdaling in een bospad op de rand met de velden. In de verte zag ik de Chapelle-du-try-au-chêne (de Kapel van de dries aan de eik) in de velden van Bousval staan. We reden even door de bewoonde wereld van Bousval om een zware off-road beklimming aan te vatten in een hol spoor. Daarna konden we genieten van een leuke afdaling.

We arriveerden opnieuw in Bousval aan de eerste bevoorrading voor de schuur van een hoeve. Er waren daar de nodige knabbeltjes en de groen en rood gekleurde siroopdrankjes, typisch voor deze streek. 21,50 km om 11.00 u. Er was nog redelijk wat beweging aan de stop. We reden dan door het centrum van Bousval naar beneden over het grote gekasseide plein in de richting van de verkeerslichten aan een grote baan. Bizar hoe het centrum en de kerk van dit dorp op een helling gelegen zijn! Een tijd na het kruisen van de baan begon Jari zich af te vragen of we wel de goede richting uit waren gereden. Want op het plein in Bousval was een splitsing die ik zelf niet eens opgemerkt had! Achteraf zou blijken dat we verkeerd waren gereden en daardoor een lus hebben gemist. Daardoor hadden we bij aankomst geen 62 km maar 49 km gereden. Niet dat we daar zo rouwig om waren, want de tocht is zwaar genoeg. We misten allicht wel een mooie lus door de lokale bossen van Sart-les-Dames (Sart-Dames-Avelines) en het Bois de Thy.

We werden van de weg af gestuurd en bereikten het bruggetje naar het riviertje La Falise toe. Even verder ging het ter hoogte van dikke wortels door een modderig wad, een door mountainbikers gekende plek vermits vele toertochten in deze streek hier passeren. Op die plaats kregen we even het gezelschap van Bikerkapellen, Dennis en maten. Het ging allemaal zodanig snel dat ik niet goed kon zien wie er nu allemaal bij was! Aan de volgende wortelklim naast een “kloof” was het voor mij en anderen toch even te voet! Eens boven bereikten we een hoogvlakte op het grondgebied van Baisy-Thy (Genappes). 26,50 km. Er volgde een afdaling door het bos tot Villers-La-Ville waar er ter hoogte van de abdijruïnes een splitsing was tussen de 38 km en de 63 km. We waren daar op het middaguur op 28 km van het vertrek. Wij dienden rechtsomkeer te maken voor de ruïnes en weer het bos in te rijden over een stevig klimmend rotspaadje. Dat leidde ons naar een pad aan de Ry de Saint-Bernard, het Sint-Bernardusbeekje. Dat is een mooie naam voor een voor mij zeer lastige singletrack. Er zijn daar namelijk diepe voren en putten in een smaal paadje dat daarom moeilijk te berijden is. Bij een van de eerste toertochten die ik in deze streek reed was het zeer slecht waar en stond ik hier tot aan mijn knieën in het water! Het was alsof ik er door een beek reed. Als alles dan nog eens vol water staat zie je die putten en voren helemaal niet meer! 29 km.

Eens deze track achter de rug ging het op en af door de velden en kwam er een afdaling tot aan de tweede bevoorrading op een asfaltbaantje aan een bruggetje over een beek. Twee dames met hun kinderen zorgden er voor knabbeltjes en drank. Na de stop volgde een stevige klim in de bossen tot aan een landelijke straat die La Houlette heet in Baisy-Thy. De enkele huizen die er staan kijken uit op prachtig groene glooiende velden en een bos op de horizon. 34 km om 12.30 u. We daalden af in de richting van de grote zendmast in Court-Saint-Etienne om opnieuw bossen te bereiken. Daar volgde een korte knappe afdaling over een steile rotsachtige holle weg vanaf de in het bos gelegen kapel van Sainte-Apolline. We arriveerden op een keienpad in een soort niemandsland en staken de spoorweg over om Villers-la-Ville te bereiken. Daar kregen we in een knap stuk bos een klim en afdaling voor de wielen die ons deed uitkomen op de weg achter de abdijruïnes. Het ging rechtsaf in een klim over kasseien van de abdij weg en over een zandweg om het bos te bereiken. 37,75 km om 13.00 u.

Na een leuke afdaling moesten we door een over de weg stromend beekje en maakten we rechtsomkeer voor een stevige klim! Ooit was op dit pad mijn pijp al helemaal uit! Er volgden nog enkele klimmetjes in de bossen om Villers-la-Ville waarvan de laatste ons tot op een grasspoor op een hoogvlakte bracht. 40,75 km. Het ging linksaf over de betonbaan die ons voorbij de witte vierkantshoeve en de reuzengrote zendmast van Court-Saint-Etienne voerde. Aan een klein rondpunt met boom ging het een kasseiwegeltje in en verderop schuin rechtsaf een bospaadje op. We reden voorbij het bizarre La maison du Pâturage, een gebouw zonder ramen, naar een assenweg door de velden. Vanaf daar begon de afdaling in de richting van het dorp waarbij we het Institut Notre Dame links van ons in de diepte zagen liggen. Eens aan de rand van de bewoonde wereld voerde een haakse bocht ons linksaf in de richting van de school. Met 48,75 km op de teller kwamen we daar om 13.30 u toe.

Gebruik gemaakt van de bikewash waar een koppel hun bikes een grote schoonmaakbeurt aan het geven was. Omdat het niet al te warm was en zelfs licht begon te regenen binnen in de tent onszelf getrakteerd op een broodje braadworst en een drankje, te bekomen aan één van de vele kraampjes. Tot groot jolijt van de enkele nog aanwezig bikers, want de boxen stonden zo luid dat het niet meer om aan te horen was, kondigde een forste stem de door de leerlingen gebrachte nummertjes van het schoolfeest aan! De ouders verdrongen zich rond de speelplaats om hun kinderen te kunnen zien. Bij twijfelachtig weer en lichte regen. Ik heb hier al alle weer gehad, van gietende regen tot bloedheet! Terwijl het feest nog in volle gang was hebben wij afscheid genomen van Mont-Saint-Guibert om de lange rit huiswaarts aan te vatten. Altijd mooie tochten in deze alles behalve vlakke streek waarvan men gezond moe wordt! Op 6 september kan je hier nog komen rijden vanaf het schooltje Ecole du Bon Départ. Deze tocht is van eind juni verplaatst naar begin september.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be!

StrammerMax

01-06-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax