Zeer geachte dames en heren,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In : Uitdaging, fait accompli of blessing? (DS 31/01/08, pag.25) pleit u, na Dirk De Cock en Marc Reynebeau, ook voor een betere kennis van het Nederlands en voor meertaligheid. Zonder het belang van zowel het ene als het andere in twijfel te willen trekken, heb ik daar volgende bedenkingen bij.

1. Moet men er niet van uitgaan dat het basisprincipe van een democratisch talenbeleid, zowel nationaal als Europees (en waarom niet mondiaal?), zou moeten zijn dat iedere burger de mogelijkheid moet geboden worden zonder taalproblemen te kunnen reizen en verblijven binnen de Europese Unie? Is het dan realistisch ervan uit te gaan dat dit mogelijk is via het nastreven van meertaligheid, gezien:

a. het aantal talen dat in de EU gesproken wordt, en

b. actieve beheersing van een of meerdere talen een enorme investering van tijd, geld en energie vergt en bijgevolg niet voor iedereen, meer nog: enkel voor een minderheid, een elite haalbaar is?

M.a.w.: meertaligheid biedt GEEN uitkomst.

2. Het jaar 2008 werd door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties uitgeroepen tot  Internationaal Jaar van de Talen en door de Europese Commissie tot Europees Jaar van de interculturele dialoog. Hoelang nog gaan de beleidsverantwoordelijken en al wie bij het talenonderricht betrokken is, de ogen blijven sluiten voor de reële mogelijkheden van een plantaal, zoals het Esperanto, zowel wat het taalonderricht als wat de internationale communicatieproblematiek betreft ? Enerzijds hebben verschillende pedagogische experimenten aangetoond dat het leren van het Esperanto de leertijd voor andere talen aanzienlijk verkort.( http://www.springboard2languages.org/home.htm ; http://www.vanoostendorp.nl/interlinguistiek/oratie/kunnen.htm  ) Anderzijds verbindt het Esperanto wereldwijd reeds meer dan honderd jaar miljoenen mensen over geografische, taalkundig-culturele, levensbeschouwelijke of welke grenzen dan ook heen. Meer nog: studie van een plantaal leidt ontegensprekelijk tot een beter inzicht in het fenomeen taal en tot een grondiger kennis van de eigen standaardmoedertaal. Moet men dan niet de intellectuele eerlijkheid opbrengen om ook deze optie op een objectieve, wetenschappelijk verantwoorde manier te onderzoeken?

3. U stelt: Wij willen dat meertaligheid gebouwd is op een sokkel: een goede kennis en de beheersing van het Nederlands. Die sokkel, zeer geachte dames en heren, verdient een stevig fundament: Esperanto!

4. In dit verband raad ik u het artikel aan: Een taal in 7 dagen: een mirakel? van professor Gennadiy Shilo, rector van de Europese Universiteit JUSTO. Dit artikel staat op http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie/  (zie de laatste bijdrage op datum: 31 01 08). Ik vertaalde dit uit het Russisch naar het Nederlands via de brugtaal Esperanto.

5. Nog in verband met de taalproblematiek raad ik u aan het interview te lezen met de vorige week plots overleden psycholoog Claude Piron, auteur van veel essays en artikels over interlinguïstiek en ex-vertaler bij de UNO en de WGO voor Engels, Chinees, Spaans en Russisch. http://claudepiron.free.fr/articlesenneerlandais/intervjuoabruzzo.htm

Mag ik hopen, zeer geachte dames en heren, dat u, zoals het intellectuelen past, zonder vooringenomenheid over deze optie zal willen nadenken?

 
*****************************************

De auteurs van dit artikel zijn leden van de interparlementaire commissie Taalunie:
Mevrouw Ing Yoe Tan (PvdA)
De heer Jan Schinkelshoek (CDA)
Mevrouw Monica Van Kerrebroeck (CD&V)
De heer Bart Caron (Spirit)