8 leerlingen stelden tentoon : Anita Verbruggen, Magda-Lena Aerts, Elly Cools, Liliane De Backer, Annie cjaikowski, Regina Lamberts, Monique Sels en Linda Vanesse.

Bij het bezoeken van een voorstelling bekruipt mij altijd de vraag: wat is kunst? De spinnen die Jan Fabre liet lopen over scheermesjes, katten omhoog gooien in de metro of de kolommen van de aula van de Gentse universiteit bekleed met hesp: is dit kunst.

Voorbijgaande kunst dan. Ik kan U niet vertellen wat kunst doet en hoe maar ik weet dat het dikwijls de beoordelaar veroordeeld of de toekomst toont wat het verleden deed zodat het nooit vergeten wordt. Elke artiest schrijft zo zijn eigen biografie.

Hier hebben we te maken met mensen, die schoonheid betrachten en hun levenservaring uitdrukken in meer duurzaam werk. Ze hebben weliswaar allemaal hetzelfde onderwerp uitgewerkt, het gaat hier tenslotte om leerlingen aquarel. Twee jaar geleden stonden ze hier voor het eerst en U kan zien dat ze allemaal nog zijn. Er is er zelfs sinds een paar maand eentje bijgekomen.

In het begin was het voor onze dames een inspanning, ondertussen is dat al meer

ontspanning geworden . Er wordt hard gewerkt, door de een al wat meer dan door de ander en mits de nodige grappen en grollen gaan onze lessen op maandagavond snel voorbij. Ondertussen weet Magda waarvoor haar kneedgommeke dient en is het geen raadsel meer voor Liliane waarom magda lange tijd zit te kijken. Want aquarelschilderen is 90 % kijken en 10 % schilderen. We beginnen met kijken en luisteren. Dat kijken hebben ze al wat onder de knie, dat luisteren is een ander paar mouwen.

Eerst de Duracels uit Anita halen en Magda en Monique uit hun auto krijgen en de theorie kan starten. Elly van haar kant heeft ons geleerd dat je niet kan luisteren als je stokken in je oren hebt en Linda ziet het dan weer groot: in Bornem hebben de mussen het formaat van een kalkoen. Regina, de meest vlijtige onder ons ziet snorren waar er geen zijn en Monique, die trouwens direct met de rest mee was, ziet graag gele honden.

Toen kwam de kracht van verandering. Neen niet dat we van kleur gaan veranderen, maar na 11 jaar waren we genoodzaakt van lokaal te veranderen en verhuisden we naar lokaal Bingo in de Blaasveldstraat. Veel beter verlichting om te werken, muziek op de achtergrond, geweldige bediening en ons Annie ontdekte daar dat schilderen op Trappist veel beter gaat. Om de 14 dagen krijgen we er gratis een les filosofie omtrent kunst bij van de leerlingen van de computerklas.

Hoe het er tijdens de lessen aan toe kan u zich nu voorstellen, hoe hun werken zijn laat ik U beoordelen. Één goeie raad geeft ik U: moest u een werk willen kopen koop het dan omdat U het mooi vindt en niet omdat het bij je salon past …