nachtelijke mijmering

vanaf de karmozijnen heuvel
ging ze opwindend voorbij,
de heldere dag
dan kwam kalmerend de nacht
de wereld werd stil

klaarwakker lig ik nu
fluisterwind beroert de gordijnen
raspend roept de kwartelkoning
in de velden, reikend
tot aan de lichtgesluierde stroom

verspreid over de weiden
weet ik haar te staan
witte klaver, buigend voor de dauw
onder hagen sluit de kleine ereprijs
zijn dromerigblauwe ogen

getuit de rozenrode lippen
slapen de appelbloesems
de maanrimpelende rivier glijdt
benedenlangs holle wilgen
op weg naar de zee

donkerder wordt het, al donkerder
maar geluk belet me
om te slapen, om reden
die geen schepsel kent..
behalve mijn lief en ik

© Eli Stater