De kinderen uitgezwermd.In alle kamers herhaalt zich hun afwezigheid, zijn jaren weggezonken onder de spiegel der stilte, meldt dag na dag zich af in de vervagende ramen Op meubelen,boeken, alles waarin leven gewoondheeft, een met handen aan te raken bezieling, valt stof, een langzaam naderende doodsslaap. Voorzichtig lopen oude mensen tussen de oude dingen, schimmenspel aan de rand van de wereld Maurits MokDit vind ik een prachtig gedicht om is ff stil bij te staan , want dit is ieders toekomst,indien men het geluk heeft ouder te worden
|