Jo, Karin, Philippe, Robert, Guido... zijn niet meer!

Maar mijn gedachten gaan nog steeds naar hen!

=> Jo, de levensgenieter, een echte Tijl Uilenspiegel...

=> Karin, een flinke zelfbewuste jonge vrouw... 

=> Philippe, open, beminzaam en behulpzaam voor iedereen...

=> Robert, de 'copin' de tout le monde...

=> Guido, de trouwe vriend en speelmakker...

en nog anderen... ze zijn allen voor de bijl gegaan... té vroeg en sommigen in trieste, zeer strieste omstandigheden.

Allen waren van vlees en bloed, mannen en vrouwen van één stuk, echte kamaraden.

Maar ze werden allen geveld door het noodlot, een 'onzichtbare hand', die hen dreef tot het uiterste en het diepste van hun wezen aantaste.

Het is triest dit te moeten aanzien en meemaken.