Ik moet toch echt mijn best doen om niet te vervallen in gezegdes die ik las op tal van fora op Internet i.v.m. de tragische massamoorden die enkele dagen plaatsgrepen in een kinderverblijfplaats te Dendermonde.

Wat daar gebeurd is, is niet onder woorden te brengen, niet te beschrijven, niet in menselijke taal te vatten. Onschuldige zeer jonge levens, zonder verweer, zonder één aanwijsbare reden, koel te lijf gaan en afmaken. 

Ik, zoals alle mensen in dit Land en zelfs erbuiten, kan enkel maar medeleven met de getroffen familieleden, die een immens verdriet moeten doorstaan. Hen kan ik zeggen dat dit leed gedeeld is, want het kan iedereen overkomen. Niemand in onze maatschappij is veilig voor zulke niet te voorspellen gewelddaden.

Allen moeten we ook even nadeken over de evolutie in onze samenleving. Geweld in woord, in beeld en in gedrag moeten we zo veel mogelijk vermijden. Ons meer vredelievend opstellen met de medemens en alle anderen, ook diegenen die ons niet zo zeer aan het hart liggen. Mensen die onzelf pijn gedaan hebben zonder aanwijsbare reden, kunnen vergeven. Dit is niet zo gemakkelijk, maar ernaar streven is zeker en vast al de moeite waard!