Ook sta me nog fris in het geheugen de eindejaarsfeer op het college. Die was zeer speciaal. De examens waren gedaan begin juni. Er waren nog lessen maar die hadden in onze ogen niet veel belang meer. De leerstof was gezien en er werden geen examens meer afgenomen. Na de examens volgde er een periode van zalig en rustig ‘uitbollen’, het rustig aan doen. Een ideale voorbereiding op de komende vakantieperiode.

Daar waren twee redenen voor:

Ten eerste moesten de examens verbeterd worden, de punten opgeteld van het laatste trimester en tevens van de drie trimesters tesamen om de einduitslag te kunnen bepalen. Tevens diende de ‘Palmares van de Uitslagen’ aangemaakt en gedrukt te worden.

Ten tweede werkte gans de schoolgemeenschap, maar vooral de leraars, vlijtig aan het op poten zetten van de jaarlijkse ‘Fancy Fair’. Er werden allerlei tenten opgetrokken op de speelplaats, de turnzaal werd omgetoverd tot een ‘Porto-bar’, verschillende barakken werden ineengetimmerd. Dit was toen een arbeidsintensieve bedoening die verschillende dagen in beslag nam.

Het week-end zelf van de Fancy Fair gingen onze ouders tesamen met al de kinderen (ook diegenen die er geen school liepen) naar het College om er de leraars te ontmoeten en te spreken met hen over ons gedrag op ‘t school, over onze eindresultaten, die enkele dagen nadien plechtig werden afgekondigd, en over onze toekomst. Toendertijd vormden het lerarenkorps en de ouders van de leerlingen nog een ‘vast en eensgezind’ blok. Ze hadden het welzijn en de toekomst van hun leerlingen en hun kinderen op het oog en niet, zoals nu vakker het geval is, hun eigen gezindheid en egoïstische reflexen.

Op zulke Fancy Fair’s werd bier, wijn, porto en andere dranken uitgeschonken: er werden waffels en fritten verkocht en de laatste ‘hits’ waren door zeer krachtige luidsprekers te horen over gans de speelplaats tot zelfs binnenin de gebouwen. Er heerste een echte kermis-stemming.