Ik lees op de site van 'De Standaard' hetgeen volgt:

"Aan de universiteiten van Hasselt, Gent en Antwerpen spreekt men van een 'opmerkelijke toename de laatste jaren'. Aan de KU Leuven heeft men het zelfs over een verviervoudiging sinds 1999.

Examenstress is vaak een uitlokkende factor voor psychologische problemen. 'Er is effectief een toename van het aantal psychologische problemen, onder andere door de prestatiedruk', vertelt professor Paul Van Royen. 'De meeste studenten vangen we intern op. Maar voor problemen als een ernstige depressie of een borderline persoonlijkheid verwijzen we door naar externe begeleiding.'

De groep die externe hulp krijgt, groeit snel: van 25 studenten in 2004 naar 130 in 2009. Ook in Hasselt en in Gent zien ze de 'ernstige gevallen' toenemen. Ruim twee derde van alle hulpvragers zijn meisjes."





Mijn commentaar:

Het komt mij voor dat de studenten aan onze universiteiten heden bezig zijn met meer en veel meer dan enkel studeren. Op zichzelf is daar niets mis mee, maar er zijn grenzen. Studies zijn een 'bijzaak' geworden, geen hoofddoel meer op zichzelf.

Men kan maar slagen als men zich steeds 100 % inzet tijdens gans het schooljaar, temeer daar de 'leerstof' steeds maar uitgebreider wordt in alle disciplines.

Ook speelt het niet-aanwezig-zijn van een efficiënt orientatiesysteem een niet onbelangrijke rol. Iedereen 'probeert' nu hogere (en liefst universitaire) studies uit: lukt het, O.K., lukt het niet, dan maar een andere (lagere) richting. Zo ken ik studenten die een diploma behaald hebben na driemaal van richting en 'niveau' veranderd te hebben.