Ik lees op de Website van "De Standaard" hetgeen volgt:

"Amper één op de zeven rusthuisbewoners (14 procent) komt toe met zijn pensioen om de rusthuisrekening te betalen. Dit blijkt uit een grootscheepse enquête van de Socialistische Mutualiteiten. Dat schrijven de Concentra-kranten.

Tachtig procent van de rusthuisrekeningen varieert tussen de 1.250 en 1.750 euro per maand. Het gemiddelde pensioen bedraagt in België slechts 1.119 euro per maand.

Dus moet liefst 86 procent andere bronnen aanspreken om het rusthuis te betalen: 53 procent gebruikt zijn spaargeld, 23 procent verkoopt of verhuurt zijn huis, 6 procent krijgt hulp van het OCMW en 18 procent zoekt steun bij familie.

Driekwart van de ondervraagden is dan ook niet tevreden over de kostprijs. De hoge factuur is voor een kwart van de ondervraagden de reden om een opname in het rusthuis uit te stellen."

Mijn bedenkingen:

=> Dat minder dan 15 % van de bejaarden opgenomen in een tehuis het kunnen doen met hun pensioen, is het 'statistisch' bewijs dat de 'Sociale Zekerheid' gefaald heeft.

De doelstellingen van deze in 1944 uitgedachte constructie was de arbeiders en bedienden te 'beschermen' tegen de risico's van werkverlies, ziekte, arbeidsongevallen en ouderdom. 

Uit het artikel van 'De Standaard' blijkt dat deze 'bescherming' er op heden niet meer is (in voldoende mate).

=> Klagen over het feit dat de hoge maandelijkse factuur van een rusthuis de oorzaak is om opname uit te stellen, is een menselijke reactie. Maar, de diensten die de rusthuizen aanbieden, dienen ook juist verloond te worden. Het is niet de hoogte van de factuur van het rusthuis, maar de 'laagte' van het pensioen dat dient aangeklaagd te worden.
 
Eigen spaargelden aanspreken, eigen huis verkopen of verhuren en eventueel beroep doen op de familie, zijn dan 'lapmiddelen' die de arbeiders en bedienden dan wel moeten aangrijpen om hun lot in eigen handen te nemen.

=> Het stelsel van de 'Sociale Zekerheid' heeft dus duidelijk gefaald. Niet alleen het 'pensioenstelsel' voldoet niet meer om de arbeiders en bedienden een 'gelukkige-materiële' ouderdom te bezorgen, ook in de sector van de 'werkloosheid' (en ook in de ziektesector) zijn de bedragen die uitgekeerd worden aan inactieven 'ondermaats' om op een menselijke wijze maandelijks rond te komen. 

=> Wat kan men doen om zulke toestanden te vermeiden? Het stelsel van de 'Sociale Zekerheid' dient grondig herdacht en hervormd te worden.

Enkel aan diegenen die het echt nodig hebben uitkeringen toekennen, de uitgekeerde bedragen flink verhogen en de 'administratie' van het stelsel vereenvoudigen en moderniseren. Daarover meer in een volgende bijdrage.

Aansluitend las ik op dezelfde site een relaas over bedenkingen van Bea Cantillion. Zij komt tot hetzelfde besluit.

"'De 'Sociale Staat van Vlaanderen' leerde deze week dat de welvaart in Vlaanderen zoals overal elders in het rijke westen sterk is toegenomen. En toch is men er niet in geslaagd om tegelijk de armoede te verminderen. Vele pensioenen zijn ontoereikend om het rusthuis te betalen. De sociale minima zijn ruim onvoldoende om menswaardig te leven. Zelfs als gezinnen met een laag inkomen geen gezondheidsproblemen hebben en zij hun inkomen op de ideale wijze budgetteren, kunnen zij de materiële voorwaarden voor goede gezondheid en autonomie niet realiseren."