Als aandachtige lezer van de nieuwsberichten i.v.m. met de socio-economische en maatschappelijke toestand in België, dus ook in Vlaanderen, ben ik ten zeerste geschokken de laatste weken.
=> In Vilvoorde moeten de kandidaten om een sociale woning te bekomen kunnen bewijzen dat zij de taal van de streek, het nederlands, machtig zijn;
=> In Zaventem voor het bekomen van een sociale woning, dienen de kandidaten zich te verbinden nederlands te leren;
=> In Geraardsbergen wordt het toekennen van het leefloon gekoppeld aan de kennis van het Nederlands;
=> In Londerzeel worden ook de kandidaten om een sociale woning te verwerven gescreend op hun kennis van elementen van de taal ter plaatse;
=> En in Overijse tenslotte is er een meldpunt opgericht om handelaars die frans spreken in hun kontakten met het klienteel te 'registeren'.
Al deze beslissingen duiden op een verstrakking van de standpunten van de vlaamse lokale overheden ten overstaan van de 'instroom' in hun gemeenten van 'anders-zijnden'.
Het opleggen van een taalkennis om een recht te verwerven is tegenstijdig met de meest democratische beginselen van de samenleving. Het uitsluiten op basis van talenkennis is een flagrante miskenning van de fundamentele mensenrechten.
Ik kan mij niet inbeelden dat de beleidsmensen in deze lokale besturen zo ondemocratisch zijn dat zij zulke (rationele?) beslissingen nemen. Ik ben eerder van mening dat zij zulke beleidsbeslissingen en -daden stellen om hun achterban (binnenkort regionale verkiezingen!) gerust te stellen.
Want wat is juist de toestand op politiek vlak in Vlaanderen?
=> VB weegt ongeveer 20 %
=> LDD klimt op tot meer dan 10 %
=> NV.A is goed voor ongeveer 5 à 7 %
=> Een niet te bepalen % in de andere politieke geledingen...
Tesamen en globaal gezien, regionale verschillen zijn er zeker, is dit dat zeker 1 op 3 vlamingen zulke 'discriminerende' maatregelen goedkeuren.
Deze houding is niet allen ondemocratisch, maar ook onmenselijk en kortzichtig. We leven niet alleen in een 'europees' verband, maar ook in een 'mondiaal'. Dit niet inzien, daarvoor de ogen sluiten, is in eigen voeten schieten. Dit alles doet me terugdenken aan middeleeuwse toestanden, waar elke stad, elk dorp, zijn privilegies en voorrechten verdedigde t.o.v. de andere steden. Dit is dus kortzichig (=> gebrek aan een visie op lange termijn) en bekrompen (=> gebrek aan rijpheid, volwassenheid en tolerantie).
Ik kan me moeilijk voorstellen dat alle bewindslieden in Vlaanderen zo diep gevallen zijn om dit zo maar te aanvaarden.
|