Garmisch-Partenkirchen is bekend om zijn Olympisch wintersportstadion. Aan schansspringen mocht ik niet meedoen, omdat mijn kousen de verkeerde kleur hadden. We zijn dan maar wat naar de winkels gaan kijken in dit super toeristisch centrum. Op de terugweg passeerden we het klooster van Ettal. De kloosterkerk was één en al barok en rococo, pracht en praal dus.
Wie knabbelt er aan mijn huisje? Hans en Grietje in Oberammergau
Zoals ik al schreef, zijn de meeste huizen in Oberammergau rijkelijk versierd. Zo is er ook een huis van Hans en Grietje en een van Roodkapje en de boze wolf. En na regen komt altijd zonneschijn, ook al is het waterzonnetje.
Koning Ludwig II had meerdere kastelen laten bouwen, het ene waanzinniger dan het andere. In één daarvan, Schloss Linderhof, verbleef hij de meeste tijd. De brave man wilde de Franse Zonnekoning, Louis XIV nadoen. Daarom is het kasteel vol pracht en goudwerk. Ludwig II wilde ook zo min mogelijk contact met mensen en zeker niet met dienstboden. Daarom liet hij zijn eettafel met een lift naar onder voeren, zodat niemand hem kon omringen bij het opdienen. Foto's maken van het interieur mocht niet, daarom plaats ik wat foto's van de rijk versierde tuin en het kasteel. Het heeft hier ondertussen wat geregend en in de bergen ligt er sneeuw.
3 graden 's ochtends in Oberammergau. We zitten tussen een reeks bergtoppen. Onze nieuwe Fendt wordt met gas of elektriciteit verwarmd. Zo blijft de binnentemperatuur op een behaaglijk niveau van 22 graden of meer. Het volstaat om de digitale display op de juiste stand te zetten en een timer zorgt voor de rest. Leve de elektronica! Wie denkt dat kamperen met caravan spartaans is, denkt helemaal fout. We kunnen beter verwarmen dan thuis. We staan op 300 meter van het stadscentrum. De auto hebben we niet direct nodig. Ik heb een geplastificeerde wandelkaart en zoek een geschikte trip uit. Dan stappen we door de König Ludwigsstraße naar de Kolbenalm en doen een tochtje van acht kilometer. Meer moet dat niet zijn. Na de trip werd Diarmuid gewassen. De camping beschikt over een goed uitgeruste hondendouche.
Oberammgau. De gebouwen zijn bijna allemaal versierd met taferelen uit het Passiespel. Om de tien jaar wordt hier het wereldberoemde passiespel opgevoerd, waar bijna alle inwoners aan deelnemen. Maar als de vos de passie preekt, boer of toerist, past op uw centen! Souvenirs uit houtsnijwerk en typische Beierse kleding zijn mooi maar duur. Het weer is prachtig en de zon priemt door de hoge bergtoppen.
We staan in Obergammergau tegen Garmisch-Partenkirchen, ook weer niet ver van de Oostenrijkse grens met Tirol. De camping ligt op 850 meter hoogte en de stad is vlakbij. De voortent staat opgesteld en we luisteren vredig naar de regendruppels. Morgen trekken we erop uit en verkennen Oberammergau en de omgeving.
Vandaag zijn de regengoden aan de beurt. We kunnen de voortent niet droog opbergen en dus nemen we ze morgen los mee in de vrachtwagen. Want dan verlaten we de Tagingsee en rijden 150 kilometer westwaarts naar Oberammergau, ook aan de Oostenrijkse grens tegen Garmisch-Partenkirchen. We blijven in Bayern en zullen terecht komen op een camping op 837 meter hoogte. Onze voeten zullen droog blijven.
Salzburg is een mooie stad vol bezienswaardigheden, waaronder de massa toeristen. Kerken en majestueuze gebouwen vind je er in overvloed. Salzburg is niet alleen de stad van het zout, maar ook van de gezouten én gepeperde rekeningen. 7 euro voor een koffie is niet bepaald goedkoop. We wandelden mee met de stroom toeristen en konden zo de sfeer van de stad opsnuiven. We passeerden het geboortehuis van Mozart, maar de brave man kan het zelf niet meer navertellen. Dus lieten we het geboortehuis en het ingangsticket maar voor wat het waard is. We hadden de trein genomen in Traunstein en zo konden we ons comfortabel in Salzburg bewegen.
Een beetje regen en wat wolken maken dat we niet direct op stap kunnen. En zelfs met een visakaart moet je 's zondags in Bayern niet gaan winkelen. Daarom houden we het vandaag rustig en bereiden we ons voor op morgen. Morgen trekken we naar Oostenrijk, naar Salzburg. We zetten wat muziek op van Mozart en kijken naar de uurregeling van de trein van München naar Salzburg. De trein nemen we in Traunstein.
Het weer gaat veranderen. Van een stralend nazomertje zullen we in een herfst terechtkomen. Alleen is het nog niet zover. Dus doe ik mijn stapschoenen terug aan en doe een tripje van tien kilometer in militaire tred. Zo mag ik mijn beer ook eens uitlaten. Ik stap tussen de Beierse velden naar Waging am See. Iedereen begroet mij met een welgemeend "servus", een typische groet in Bayern.
Zoals bijna altijd ben ik om zes uur opgestaan. Vandaag heb ik een reeks foto's genomen. Het ochtendlicht over de Tachingsee verandert om de paar minuten.
Stralende zon! Hoogtijd dus om onze stoute schoenen aan te trekken voor een voettocht rond de Tachingsee. Het werd een trip van 15 kilometer langs mooie paden. Via Tettenhausen konden we de overkant van de Tachingsee bereiken. Tettenhausen is het dorp waar de leveranciers van bustehouders voor dames de productie niet kunnen bijhouden. Onderweg heb ik dan nog een selfie van onszelf genomen, kwestie van met de tijd mee te zijn.
Het weer was er eentje voor een uitstap. 50 kilometertjes ver ligt Berchtesgaden. Daar is het vroegere adelaarsnest van Hitler. Met een speciale bus reden we bergopwaarts. Boven zaten we deels in de wolken, deels in de zon. Wolkensluiers dreven aan ons voorbij. Veel is er niet meer overgebleven van het roemruchte adelaarsnest. Langs een tunnel en een luxe lift bereikten we de plaats, waar het Naziregime belangrijke beslissingen genomen had. En we waren er lang niet alleen. Vele Amerikanen en Japanners genoten dol enthousiast van het hooggebergte.
Vandaag is Bea thuis gebleven omdat het weer niet al te best was. Het durft hier soms al eens regenen. Dan ben ik naar Freilassing gereden, naar een van de mooiste locomotiefdepots van de Duitse spoorwegen: Lokwelt Freilassing. Ik werd er hartelijk ontvangen en kreeg een privé gids. Alois Lanzinger is een 80-jarige oud-machinist bij de Deutsche Bundesbahn. Drie uren lang heeft de man mij alles verteld over het werk als machinist, over stoom-, diesel- en elektrische tractie. Dan mocht ik mee op de draaischijf staan om een paar rondjes te draaien. Schitterend! Daarna ben ik naar Anger gereden, waar de Porsche Traumwelt te bezichtigen is. Naast glimmende VW-kevers, busjes en Porsche sportwagens, was er een uitgebreide modelspoorbaan te zien.
Deze namiddag zijn we naar Traunstein gereden, een typisch Beierse stad. Het is leuk flaneren in Traunstein. Joseph Ratzinger wordt hier vereerd. Hij is geboren aan de Chiemsee, tien kilometer hier vandaan. Het gebeurt niet elk jaar dat er een kardinaal uit Bayern en uit de streek het tot paus geschopt heeft. Waging is ook liefelijk en ligt vlakbij. En morgen zou het gaan regenen. Dan trek ik naar Freilassing. Daar is een van de mooiste locomotiefdepots van de Deutsche Bundesbahn van weleer. Benieuwd wat dat gaat worden.
Ziel erreicht! Ons reisdoel is er. We zitten in Taching am See, op een boogscheut van Oostenrijk. De dichtste stad is Traunstein. De camping is bijzonder gemoedelijk en we zijn de enige Vlamingen tussen het enthousiaste Duitse volk. De voortent staat en we zijn volledig geïnstalleerd. We blijven een aantal dagen. Morgen zoek ik een wandelkaart en doen we wat inkopen in Waging am See. De hoge Alpen zijn in zicht.
Eggelstetten. Buiten de mooie rondborstige Eggel valt er in het dorp Eggelstetten weinig te zien. Ik heb al kennis gemaakt met de typische Bayerse stijl van communicatie: direct, onomwonden en zonder nuances, alsof het onvriendelijk klinkt. Maar de hartelijkheid uit zich in het duidelijke "ja" oder "nein". We zitten overigens in de vrijstaat Bayern. "Sie sind hier in Bayern, nicht nur in Deutschland!", wordt geblaft. Donauwörth is een mooie stad en zelfs op zondag is het winkeldag.
We zijn 300 kilometer zuidoost gereden en bevinden ons nu op camping Donau Lech in Eggelstetten tegen Donauwörth. Het is een eenvoudige camping zonder veel poeha. Rust is er troef. Het weer is niet al te best en dus gaan we een beetje uitrusten. Morgen zien we of we een wandeltripje kunnen maken of even naar de stad Donauwörth kunnen, zes kilometerjes ver.
Vandaag stonden we in Bad Kreuznach, een mooie stad. Het was marktdag en tijd dus om wat levensmiddelen binnen te halen. We gaan immers het weekend tegemoet. Morgen trekken we naar Bayern, naar Donauwörth. Het wordt een rit van 300 kilometer. Hier zie je nog een foto van ons aan tafel met Harald en Gisela en van het lieve hondje Anna.
We zitten in Rheinhessen. De streek is bekend om zijn uitstekende wijnen. Daarom namen Harald en Gisela ons mee naar een wijnboer, waar wij vele soorten lokale wijnen konden proeven. Zo gaat het leven hier. En Diarmuid voelt zich in zijn nopjes met zijn vriendinnetje Anna.
