De Club Alpin Français, CAF, organiseert voettochten. Er zijn zware trips in het hooggebergte met via ferrata en veiligheidskoorden en er zijn middelzware tochten in het middelgebergte zoals hier in de Vogezen. Vandaag heb ik aan zo'n tocht meegedaan. We verzamelen in Rochesson. Dan trekken we over de Col de Sapois met bergschoenen en rugzak. De tocht is 15 kilometer lang, maar we moeten de col over en dat is een beetje lastig. Al bij al valt het nogal mee zolang je maar volhoudt en het stapritme op peil houdt. Ik ben met een groepje militairen op stap en af en toe is de tocht pittig. "Allons enfants de la Patrie, le jour de gloire est arrivé"!"
Münsterkaas, kruiden tegen de hoest en fijne vleeswaren vind je in voldoende voorraad op de markt in Gérardmer. De wandeling van de camping naar het centrum is anderhalve kilometer, net genoeg dus om de benen los te lopen. Vissers vangen een kanjer in het meer. En ik sta op om zes uur om bij het ochtendlicht foto's te nemen van het nog stille meer.
We zitten in Frankrijk, in de Vogezen, in Gérardmer. Het zomert geweldig en ik zit in T-shirt te luisteren naar de vogels. Het was een beetje thuiskomen op de camping, want de beheerder kende ons nog goed van vroeger. De stafkaarten liggen klaar en de wandelwegen liggen voor ons open. Het grote meer ligt te glimmen. We hebben ons geïnstalleerd en blijven een reeks dagen.
We staan meer dan een week in Wolfach-Halbmeil en we hebben nog geen druppel regen gezien. Ik begin het zachte getik van regendruppels op het dak van mijn caravan te missen. Vandaag is het de laatste dag Schwarzwald en meteen de rit naar Triberg en Hornberg. In Triberg vind je de grootste waterval van Duitsland. Het is een ode aan de mannen met prostaatproblemen. En we denken er nog niet aan om naar huis te gaan. We trekken morgen naar de Vogezen. Ver is het niet, want met 170 kilometertjes komen we er al. We verlaten het gastvrije Duitsland via Offenburg en zo komen we via Straatsburg in Frankrijk. Gérardmer kennen we goed, en we zijn terug welkom op camping des Sapois, waar we al een paar keer gestaan hebben. De camping ligt op 200 meter van het grote meer.
In Hausach staat de mooiste modelspoorbaan, mooier dan het bekende Wunderland uit Hamburg. Hausach geeft de Schwarzwaldbahn modelgetrouw weer: een perfect spoortraject in een perfect landschap. Er zijn ook leuke toevoegsels, zoals de twee klimspiralen aan de ingang en het verlichte schaduwstation. Modelbouwers kunnen op aanvraag meerdere foto's van mij krijgen.
Vandaag was het een dagje Freudenstadt. De stad bruist door haar commercieel en toeristisch leven. Waarom verplaatsen wij ons met de trein? Daar zijn meerdere redenen voor. De verplaatsing is gratis. We moeten geen (dure) parkeerplaats zoeken met onze camionette van 6 meter lang en 2 meter hoog. We staan niet in de file en ik hoef me niet te concentreren op het drukke verkeer. En daar zijn de Russen! Vijf tentjes staan naast ons. Een 15-tal Russische jongeren maakt een toer door West-Europa, per trein en te voet. Het zijn vriendelijke lui, die vlot Engels praten. Mijn vooroordelen over de wrede russen met Iwan de Verschrikkelijke zijn meteen van de baan. Enkelen van hen hadden schrik van onze vreselijke waakhond Diarmuid. Met pretoogjes luisterden ze naar mijn verhaal toen ik als milicien in Lüdenscheid het ijzeren gordijn mee moest bewaken om de russen op afstand te houden. Enfin, met de zegen van Poetin trekken ze door het westen.
Zoals aangekondigd, is Bea vandaag met Diarmuid thuis gebleven. Ik heb zowat 350 kilometer trein gedaan door het ganse Schwarzwald, gratis met mijn Konuskarte, en zes keer overstappen. Het was de laatste week, waarbij de verbinding tussen Neustadt(Schwarzwald) en Donaueschingen kon gereden worden, want vanaf oktober wordt de lijn voor minstens een jaar buiten gebruik gesteld, omdat er elektificatiewerken zullen plaatsvinden. Later zullen er elektrische treinen kunnen rijden van Freiburg tot Donaueschingen en verder met de Schwarzwaldbahn. In Donaueschingen heb ik even pauze gehouden om terug te kijken naar de bron van de Donau. En jawel, de Donau ontspringt er nog steeds in een vijvertje om later uit te groeien tot een van de langste rivieren van Europa. Het laatste stuk voor mij was de Schwarzwaldbahn, met zijn 12 lange tunnels en keerlussen.
