We zijn te voet naar Schiltach gestapt langs de Kinzig. Het werd een zonovergoten wandeling van zes kilometer. De leeftijd van Diarmuid begint parten te spelen. Het beestje is 13 jaar oud. Hij wil nog wel flink meestappen, maar zijn conditie is niet meer zoals vroeger. We moeten er rekening mee houden. In Schiltach deden we ons tegoed aan een stuk warme Apfelstrüdel mit Eis und Sahne.
Schwarzwald is een en al bos. De bomen staan er zo dik, dat ze het zonlicht op vele plaatsen afschermen, zodat het licht er matig door komt. Daarom ziet het er "zwart" uit. Ik heb een beetje mijn beer uitgelaten en een stevige wandeltocht op mijn eentje gemaakt van 9 kilometer door het woud met sterk stijgen en dalen. Stafkaart en hand-GPS hebben me geleid. Na twee uurtjes was ik al terug. Goed voor mijn conditie!
Ik heb een stafkaart gekocht en er staan pittige voettochten in de steigers. Maar eerst hebben we de streek wat verkend en een uitstapje gedaan naar de stad Wolfach, naar Hausach, naar het pittoreske Schiltach en naar het klooster van Alpirsbach. Het weer ziet er nog steeds perfect uit. De stapschoenen staan klaar voor morgen.
We staan nu in Wolfach-Halbmeil in het Zwarte Woud, Baden-Württenberg, in het Kinzigtal. Na een rit van iets meer dan 300 kilometer langs de Bodensee zijn we op Trendcamping Wolfach aangekomen. De voortent staat te drogen en het belooft een mooie tijd te worden. We blijven hier alvast een tiental dagen.
Het is onze laatste dag in Oberammergau en ook meteen de laatste dag in Bayern. Morgen trekken we naar Baden-Württenberg, naar het Schwarzwald. We worden verwacht in Wolfach. Het wordt een trip van 320 kilometer langs de Bodensee, de grens met Oostenrijk en Zwitserland. Alhoewel we geen enkele dag zonder regen hadden, was het een leuke tijd in Oberammergau. We konden blijven kijken naar de mooi geschilderde huizen en de beelden uit houtsnijwerk.
Garmisch-Partenkirchen is bekend om zijn Olympisch wintersportstadion. Aan schansspringen mocht ik niet meedoen, omdat mijn kousen de verkeerde kleur hadden. We zijn dan maar wat naar de winkels gaan kijken in dit super toeristisch centrum. Op de terugweg passeerden we het klooster van Ettal. De kloosterkerk was één en al barok en rococo, pracht en praal dus.
Wie knabbelt er aan mijn huisje? Hans en Grietje in Oberammergau
Zoals ik al schreef, zijn de meeste huizen in Oberammergau rijkelijk versierd. Zo is er ook een huis van Hans en Grietje en een van Roodkapje en de boze wolf. En na regen komt altijd zonneschijn, ook al is het waterzonnetje.
Koning Ludwig II had meerdere kastelen laten bouwen, het ene waanzinniger dan het andere. In één daarvan, Schloss Linderhof, verbleef hij de meeste tijd. De brave man wilde de Franse Zonnekoning, Louis XIV nadoen. Daarom is het kasteel vol pracht en goudwerk. Ludwig II wilde ook zo min mogelijk contact met mensen en zeker niet met dienstboden. Daarom liet hij zijn eettafel met een lift naar onder voeren, zodat niemand hem kon omringen bij het opdienen. Foto's maken van het interieur mocht niet, daarom plaats ik wat foto's van de rijk versierde tuin en het kasteel. Het heeft hier ondertussen wat geregend en in de bergen ligt er sneeuw.
3 graden 's ochtends in Oberammergau. We zitten tussen een reeks bergtoppen. Onze nieuwe Fendt wordt met gas of elektriciteit verwarmd. Zo blijft de binnentemperatuur op een behaaglijk niveau van 22 graden of meer. Het volstaat om de digitale display op de juiste stand te zetten en een timer zorgt voor de rest. Leve de elektronica! Wie denkt dat kamperen met caravan spartaans is, denkt helemaal fout. We kunnen beter verwarmen dan thuis. We staan op 300 meter van het stadscentrum. De auto hebben we niet direct nodig. Ik heb een geplastificeerde wandelkaart en zoek een geschikte trip uit. Dan stappen we door de König Ludwigsstraße naar de Kolbenalm en doen een tochtje van acht kilometer. Meer moet dat niet zijn. Na de trip werd Diarmuid gewassen. De camping beschikt over een goed uitgeruste hondendouche.
Oberammgau. De gebouwen zijn bijna allemaal versierd met taferelen uit het Passiespel. Om de tien jaar wordt hier het wereldberoemde passiespel opgevoerd, waar bijna alle inwoners aan deelnemen. Maar als de vos de passie preekt, boer of toerist, past op uw centen! Souvenirs uit houtsnijwerk en typische Beierse kleding zijn mooi maar duur. Het weer is prachtig en de zon priemt door de hoge bergtoppen.
We staan in Obergammergau tegen Garmisch-Partenkirchen, ook weer niet ver van de Oostenrijkse grens met Tirol. De camping ligt op 850 meter hoogte en de stad is vlakbij. De voortent staat opgesteld en we luisteren vredig naar de regendruppels. Morgen trekken we erop uit en verkennen Oberammergau en de omgeving.
Vandaag zijn de regengoden aan de beurt. We kunnen de voortent niet droog opbergen en dus nemen we ze morgen los mee in de vrachtwagen. Want dan verlaten we de Tagingsee en rijden 150 kilometer westwaarts naar Oberammergau, ook aan de Oostenrijkse grens tegen Garmisch-Partenkirchen. We blijven in Bayern en zullen terecht komen op een camping op 837 meter hoogte. Onze voeten zullen droog blijven.
Salzburg is een mooie stad vol bezienswaardigheden, waaronder de massa toeristen. Kerken en majestueuze gebouwen vind je er in overvloed. Salzburg is niet alleen de stad van het zout, maar ook van de gezouten én gepeperde rekeningen. 7 euro voor een koffie is niet bepaald goedkoop. We wandelden mee met de stroom toeristen en konden zo de sfeer van de stad opsnuiven. We passeerden het geboortehuis van Mozart, maar de brave man kan het zelf niet meer navertellen. Dus lieten we het geboortehuis en het ingangsticket maar voor wat het waard is. We hadden de trein genomen in Traunstein en zo konden we ons comfortabel in Salzburg bewegen.
