De chaos in het hoofd wordt minder…
Het verloren zelfvertrouwen begint zich te herstellen…
Ik geloof alweer in de toekomst…
De fysiek is nog matig…
Mentaal ben ik steeds minder in de war… soms…
Ik wil al wel zo graag, maar kan nog niet echt… lang...
Emotioneel ben ik nog wisselvallig…
… Maar de pijn begint overal weg te nemen…
Ik moet gewoon mijn hoofdje verder leegmaken…
Echt zelfvertrouwen heb ik eigenlijk nooit gehad… dus…
Het terug geloven in mensen zal van de toekomst afhangen…
Rust roest zegt men… maar het doet mij deugt…
Ik moet me blijven heroriënteren…
Niet absoluut willen wat ik kan, zal nog het moeilijkste zijn…
Dankbaar wil ik zijn… altijd en overal…
… Geloof me, ik begin er terug in te geloven!…
|