Het wordt mij echt allemaal te veel
elke dag, elk uur, elke keer opnieuw
ik kan het niet meer aan
de grenzen zijn heel snel bereikt
en dan ga ik in de fout
het geduld is op
de depressie ligt op de loer
verbaal agressief
de maag draait in een knoop
een innerlijke vulkaan.
Hoe kan ik het haar vertellen
als ze telkens weer ontkent
de zaken steeds verdraait
haar egocentrisme gewoon ontkent
ze bedoelt het goed
maar begrijpt het niet
dat mensen allemaal anders zijn
dan ben ik weer de pispaal
en draait m'n maag weer in de knoop
en ontploft die innerlijke vulkaan.
|