|
Donderdag 26 mei Brennbichl -Pfunds (60 km)
Een "overgangsritje in Tourjargon" vandaag . Wanneer we vertrekken uit Gh Neuner besluiten we eerst nog eens een ommetje te maken langs Imst . Dit is het stadje waar een zekere Herman Gmeiner een eerste kinderdorp bouwde en zo de basis legde voor SOS-kinderdorpen, de NGO die ondertussen verspreid over 133 landen een 500-tal kinderdorpen uitgebouwd heeft .
Ze hebben hier ook de "Alpine Coaster" = langste (3,5km) Alpenachtbaan !? Wij doen het verder met ons fietsje, terug stroomopwaarts langs de woeste Inn . In zuid-duitsland en oostenrijk is het vandaag ook een feestdag (Corpus Cristi , 10 dagen ná Sinksen, instelling van de 1ste eucharistieviering) zodat velen er een verlengd WE van maken . Het is dus druk op de fietsbaan met hele families op de mountainbike ( met of zonder electro-motor !!!!)
Iets voor de middag passeren we Landeck, waar we vorig jaar ook voorbij kwamen maar dan vanuit andere vallei richting Arlberg . Doordat we terug op "bekend' terrein komen weten we ook dat, alhoewel er geen heuvels overwonnen moeten worden, het pad aardig op en neer gaat met venijnig steile klimmetjes en korte afdalingskens . Leuk als roetjsbaan maar vermoeiend voor de beentjes . We zijn dan ook blij Pfunds te bereiken waar we in "Schönes Aussicht" de laatste vrije kamer geboekt hadden ( weeral geluk) en we op ons gemak op terras van het zonnige, warme weer kunnen nagenieten . De sfeer is hier zeer gemoedelijk, familiaal, iedereen neemt hier van de bar wat hij nodig heeft en noteert het zelf , de afrekening volgt bij afreis .....
Vrijdag 27 mei : Pfunds - Prad ( 60 km) tussentotaal 1110 km en 7200 hm
Met nog elk een reep muesli toe van onze gastvrouw trekken we richting Martina ( Zwitserse grenspost) . Vals plat en enkele km's 5 á 6 % maakt dat je rap helemaal wakker bent . We flirten dus met de oostenrijks/zwitserse grens door de Inn ñu eens links dan eens rechts over te steken tot we juist voorbij de grenspost aan de klim naar de Reschenpaß beginnen . Met zijn genummerde bochten van 11 naar 1 geeft hij wel moed om eraan te beginnen . 11 en 10 worden vlot gerond, maar 9 laat lang ( 1,2 km) op zich wachten . Er zijn wel enkele bochten, maar enkel de haarspelden tellen mee ... dus even op de tanden bijten . Het komt er op aan in de juiste kadans te geraken met ademhaling en trapfrequentie om zo in een soort "trance" verder te duwen, moetie gebruikt hiervoor altijd haar snelle volksdansdeuntje en het lukt nog ook . De bochten tellen af 9,8,7,6,5, na 4 lijkt het iets vlotter te lopen maar 3,2 en1 zijn weer taaie stukken . Toch halen we zonder stoppen de Norbert's Höhe (1406 m), een 5-tal mannen van middelbare leeftijd ( dus jonger dan wij) op mountainbikes die ons eerst ingehaald had komt toch in verspreide slagorde boven .
Van hieraf is het weer eventjes licht bergaf naar Nauders toe om dan met lang vals plat verder omhoog richting Reschen te gaan . Door de stevige tegenwind worden dit nog lastige km's vooraleer we de Italiaanse grens bereiken en 1 km verderop, het hoogste punt (1.520) ronden . Nu nog eerst de Reschen- en Haidersee langs fietsen (wat rapper gezegd is dan gedaan), want het fietspad dat aan de autovrije kant van het meer ligt gaat behoorlijk op en af ! Gelukkig is er het imposante decor om de pijn te verzachten . Eens Haider voorbij kan afdaling beginnen en kunnen we enkele km's als met een roetjsbaan á 50/u naar beneden tot Glurns en Prad langs de ontstuimige Adige/Etsch .Bij warm weer, niet al te steil en overzichtelijke weg kan zo'n afdaling wel zalig zijn .
In Prad zoeken we overnachting maar enkele adressen zijn volzet, zodat we bij hotel/camping Residence Sägemühle terechtkomen die ook geen kamers meer vrij heeft maar wel nog een "mietcaravan" . We happen toe en nemen onze intrek in ruime luxe caravan, die ons meteen doet terugdenken aan onze mobilhome vakantie met oma . Buitentemperatuur is 28 gr. , binnen nog iets meer, maar met de raampjes open koelt het toch mooi af en slapen we als rozen....
Zaterdag 28 mei : Prad - Auer/Ora (98 km)
Vandaag blijven we de Adige vallei stroomafwaarts volgen op een parcours dat we ook vorig jaar al eens reden, maar de streek is zo mooi dat dit zeker niet gaat vervelen . Trouwens, Willy en Rita, we zien hier verschillende wegwijzers naar de fameuze Stelvio op onze rechterzijde, wij laten die echt wel "links" liggen en laten dit graag over aan de "echte". Veeeeeeeel courage Willy en hopelijk mooi weer als je hier binnen enkele weken de aanval waagt .
Voor ons gaat het voornamelijk dalend via Meran/Merano , met prachtige statige villa's, en Bozen/Bolzano verder door Italiaans Tirol waar Duits/Oostenrijks dialect (?) nog steeds de voertaal is . Vorig jaar hadden we dit ook al opgemerkt, het fietspad langs de Adige ( met Europese subsidies aangelegd), bijna volledig autovrij, is toch wel een waar fietsparadijs ( vooral als je het bergafwaarts volgt☺😊), aan de ontelbare fietsers bij dit mooie weer te meten, al bij al goed besteed budget .
We halen nog een Nederlands koppel in die ook naar Rome (en terug !!!) willen, maar verder zijn ze niet echt communicatief, het zij zo . Wij peddelen rustig ( wel wind tegen, want met de warmte in de namiddag wakkert de wind vanuit het dal nog aan) verder naar onze etappeplaats na kleine 100 km .
We stallen onze fietsen voor de nacht bij hotel Christin in Auer/Ora . Na verfrissende douche zoeken we toch nog even het "centro storico" op om de innerlijke mens te versterken, moetie pruttelt wat tegen omdat we toch weer ( nu wel met onbepakte fiets) ca 2 km licht bergop moeten, maar na de lunch met wijntje,en grappa toe, kunnen we zonder enige moeite ons laten uitbollen tot aan hotel ....
Zondag 29 mei : Auer - Ronzo Chienis ( ergens hoog boven en noordelijk Garda-meer)(90 km tussentotaal 1.300)
Christin zorgt ongecompliceerd voor een degelijk ontbijt vanaf 07.30 . Wij zijn er vroeg bij, maar de andere gasten, o.a. een hele groep motards ook . Zij hebben waarschijnlijk de weersvoospellingen bekeken, wij niet, want in la bella italia schijnt toch altijd de zon ??? Helaas .... tegen dat wij vertrekkensklaar staan begint het te druppelen en trekt de hemel toe . Even bij Christin checken en ja deze voormiddag wat regen, maar " nachmittag wird noch schlimmer" . Wij trekken onze regenvestjes aan en gaan ervoor . Een termometer ergens onderweg geeft 19 gr. aan, bij zo'n temperatuur valt rijden in (lichte) regen best mee, het grote voordeel is dat meteen alle "zondagsfietsers" verdwenen zijn . We hebben de "radweg" voor ons alleen op enkele uitzonderingen na = een enkel groepje enthousiaste wielertoeristen en nog enkele lange afstandsfietsers . We halen nog eens een Nederlands koppel in (Tom en Riet 69/70) , wel sympathiek en maken al rijdend kennis met deze onversaagde gepensioneerde veelrijders . Ondertussen klaart het even op en in Trento houden we middagpitstop in soort western saloon/bistro . Een uurtje later besluiten we toch verder door te rijden in ondertussen plensregen, maar een beetje nat of helemaal doorweekt zal nu ook het verschil niet maken . Eigenlijk valt dat best mee zo in de regen, zolang je niet afkoelt en dus naarstig doorpeddelt . We zitten ondertussen weer op voor ons onontgonnen terrein, t. t. z. vorig jaar zijn we vanaf Trento richtingVenetië gegaan, nu rijdenwe rechtdoor richting Verona . Vóór we Rovereto bereiken breekt waarlijk de zon door, het is rond 15.30 en moetie wil nog doorgaan, nadat we juist van de eerste kersen van het seizoen geproefd hadden ( enkele bomen stonden hier zomaar langs ons parcours met laaghandende takken vol rode vruchtjes)!!
We passeren een "bici-bike infopunt" waar Laura ons vriendelijk in het Engels(!) te woord staat . Eventjes palaberen waar we uiteindelijk willen overnachten : besluit, we maken morgen een zijsprongetje naar het Garda-meer en rijden daarvoor richting Loppio . In Loppio zal Mirco van hotel Martinelli ons met fiets en al komen ophalen want hotel ligt blijkbaar eventjes bergop . Zogezegd zo gedaan, alleen wanneer we terug vertrekken van info-punt blijkt dat ik sjieke-plat sta . Geen nood Laura komt vol goeie wil al aandraven met pomp en plakkertje .....maar dat je dan eerst je buitenband moet aftrekken, gaatje zoeken, oorzaak=nageltje verwijderen, binnenband opschuren, lijmen, drogen.... was voor haar een openbaring . Eind goed, al goed, het regende niet meer endoor degelijke pomp van Laura hadden we weer "wind in de zeilen" . Op naar Loppio waar Mirco feilloos op de afspraak was, fietsen inladen en ...... says Mirco " now we drive for 10 km and go 1.000 meter up !!! Wij knipperen even met de ogen, maar laten ons toch naar hotel Martinelli brengen, morgen zien we wel weer . Slaap wel
|
